«Ἀνταποκρινόμενοι σέ ἐρώτησί σας σχετικά μέ τό ζήτημα τοῦ Ἀποτερματισμοῦ καί ὁροθετήσεως δάσους τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, σᾶς ἀναφέρομε τά κάτωθι :
- Ὁ Ἀποτερματισμός ἦταν ἀπόλυτη ἀνάγκη, βάσει τοῦ νόμου, νά διενεργηθῇ, καί ἒχει σχέσι μέ τήν ἂσκησι τῶν νομίμων δικαιωμάτων τῆς Μονῆς ἒναντι τοῦ Δημοσίου καί μάλιστα ἐν ὂψει τῆς ὁλοκληρώσεως τῶν διαδικασιῶν συντάξεως τοῦ Ἐθνικοῦ Κτηματολογίου, στό ὁποῖο ὑπεβλήθη ἢδη ὁ τίτλος κυριότητος τῆς Μονῆς ἐπί τοῦ δάσους καί ἀνάλογο τοπογραφικό διάγραμμα, ἐκπονηθέν μέ τά σύγχρονα ἐπιστημονικά δεδομένα, μέ τήν ἀναμονή τῶν ἀναρτήσεων.
- Μέ τόν Ἀποτερματισμό τακτοποιεῖται μία ἐκκρεμότητα πού ὑπῆρχε ἀπό τότε, πού ἡ Ἱερά Μονή μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 58/1929 Ἀπόφασιν τοῦ Διοικητικοῦ Δικαστηρίου τοῦ Ὑπουργείου Γεωργίας ἀπέκτησε ἀκλόνητον τίτλον κυριότητος ἐπί τοῦ δάσους της, στόν ὁποῖον μάλιστα ἀναφέρονται μέ κάθε λεπτομέρεια καί σαφήνεια ἀπό θέσεως εἰς θέσιν καί τά ἀναμφισβήτητα ὃρια.
- Ἡ Ἱερά Μονή ἀναγνωρίζει ἀπερίφραστα τά νόμιμα δικαιώματα τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς ἐπί τῶν ἰδιοκτησιῶν τους, ὅπως αὐτά ὑποβλήθηκαν στό Ἐθνικό Κτηματολόγιο καί περικλείονται στό ἀποτερματιζόμενο δάσος.
- ‘H Ἱερά Μονή θά εἶναι ἀρωγός, στό μέτρο πάντοτε τῶν δυνατοτήτων της, στίς ἐμφανεῖς προσπάθειες τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ρόλου τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Ἱδρύματος.
Ὁ κατ’ ἀπαίτησι τοῦ νόμου Ἀποτερματισμός πιστεύουμε ὃτι θά ἀποβῇ ἀπό κάθε ἂποψι ὠφέλιμος, τόσο στούς κατοίκους τῆς περιοχῆς, ὃσο καί στό Πανεπιστημιακό Ἳδρυμα, πού δραστηριοποιεῖται σέ τμῆμα τοῦ ἀποτερματιζομένου δάσους, ὃπως τό μαρτυρεῖ καί τό ἐπιβεβαιώνει ἡ μακραίωνη ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μέ τήν ἒντονη εὐεργετική παρουσία της καί στόν ἐθνικό καί στόν κοινωνικό καί στόν πολιτιστικό βίο.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς».
Δωστε τα στα μοναστήρια όλα γιατί σε λίγο θα τα πάρει η Τροικα.
Οι ιερές μονές συμπεριλαμβανομένης και της μονής Δουσίκου είναι προφανές ότι αποδέχονται τις δωρεές των Τούρκων. Οι Τούρκοι δίναν στα μοναστήρια κτήματα και λοιπά περιουσιακά στοιχεία όπως δάση κλπ για να μην τα έχουν οι Έλληνες και ισχυροποιούνται οικονομικά και πληθυσμιακά. Την πολιτική αυτή τη συνδύασαν άριστα σε όλη τους την ιστορική διαδρομή μέχρι σήμερα. Στα χρόνια του Βυζαντίου, ενώ οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πηγαίναν σωρηδόν στα μοναστήρια, εκείνοι έκαναν παιδομάζωμα και γενιτσάρους. Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής στα χρόνια της Τουρκοκρατίας δίναν προνόμια και γη στα μοναστήρια, όχι πως τους ενδιέφερε η χριστιανική πίστη, αλλά με δεδομένο ότι οι μοναχοί δεν κάνουν παιδιά, ήθελαν έτσι να συγκρατούν τον Ελληνικό πληθυσμό συρρικνωμένο, Έτσι βρέθηκαν τα μοναστήρια με πλούτο και γη.
Η ιστορική ανάλυση και η ερμηνεία του πλουτισμού των “ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ” είναι πολύ μεγάλο θέμα και πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος.
Πρέπει όμως να τονισθούν δύο βασικά πράγματα:
1) Οι μονές έχουν τα ακίνητα από τους Τούρκους κατακτητές, οι Τούρκοι που τα βρήκαν δεν τα πήραν από τους Έλληνες της εποχής εκείνης,
2) Οι μοναχοί όλων των μονών είναι, αν δεν κάνω λάθος χριστιανοί και πιστεύουν στο Χριστό, ο οποίος όταν σταυρώθηκε η μόνη του περιουσία ήταν τα ρούχα του, και δεν είχε ακίνητα ούτε δάση, ούτε οικόπεδα και λίμνες και ο οποίος δίδαξε ” δωρεάν λάβατε το λόγο μου δωρεάν να τον δώσετε”.
Για τα περαιτέρω ο έχων νου και γνώση νοεί, τα καλά και συμφέροντα ταις μοναίς ημών.
ΠΑΝ Ο ΕΞ ΑΙΘΗΚΩΝ