"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

13.4 C
Trikala

Tρικαλινές θύμησες που μετατρέπονται σε νοσταλγία

lafarm

Σχετικά άρθρα

Οταν τα Τρίκαλα, μαζί με ολόκληρη τη Θεσσαλία, απελευθερώθηκαν από τους Οθωμανούς, η πόλη απλώθηκε, γνώρισε μια οικοδομική έκρηξη και μια ριζική πολεοδομική αναδιάρθρωση.

Σημαίες της καινούριας πόλης ήταν τα επιβλητικά νεοκλασικά της, στο νέο κέντρο. Αυτό που βλέπουμε αριστερά όπως κοιτάζουμε την εικόνα ήταν το σπίτι των Αβέρωφ, εκεί πέρασε την παιδική του ηλικία ο μετέπειτα υπουργός.

*Με την πάροδο των μεταπολεμικών δεκαετιών το κτίριο άλλαξε χρήση ως Λέσχη Επιστημόνων αρχικά, και μετά ως το πιό γνωστό Φροντιστήριο Αγγλικών της πόλης.

Για πολλά χρόνια τώρα στη θέση του κτιρίου υπάρχει μια μεγάλη πολυκατοικία.

*Με θέλγει αυτή η παλιά επιχρωματισμένη φωτογραφία, με την αισιοδοξία για μια καινούρια ζωή που αποπνέει. Μα όχι μόνο γι’αυτό: κοιτάζοντας τα δυο κάτω δεξιά παράθυρα, το μυαλό μου πάει κατ’ευθείαν σε ένα πολύ ατμοσφαιρικό πάρτυ της πρώϊμης εφηβείας, με μαθητές και μαθήτριες του Φροντιστηρίου, θυμάμαι ακόμα και το κορίτσι που χορεύαμε, και τα λόγια που λέγαμε.

Χρωστάω αυτό τον έκτακτο μηδενισμό του χρόνου (που δεν αφορά μόνο την ώσμωση του τώρα με το συγκεκριμένο τότε, μα με πολλαπλά τότε: την καινούρια πόλη, τους χορούς των αρχικών ενοίκων και της Λέσχης μετά) στην εξιδανικευμένη φωτογραφία.

Δεν ξέρω αν θα είχα αυτή την ποιητική εμπειρία αν αντίκρυζα ένα κτίριο που δεν είχε κατεδαφιστεί, μα λειτουργούσε ως κομμωτήριο ή δημόσια υπηρεσία.

Οσον αφορά τα προσωπικά βιώματα (το ζήτημα της αισθητικής του δημόσιου χώρου είναι κάτι το διαφορετικό), τα κτίρια ζουν όσο ζουν οι εικόνες τους που μας επιτρέπουν να φωλιάσουμε εκεί ποιητικά.

Γιώργος Χατζηστεργίου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης