“Οι υφάντρες” έλαβαν το βραβείο Mediterranean Memories στο PriMed – le Festival de la Méditerranée en imagesστη Μασσαλία της Γαλλίας!
Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος απευθύνει “Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους κατοίκους του πανέμορφου χωριού Βλάστη, στην Κοζάνη και στις υφάντρες του για την εμπιστοσύνη τους”.
Η πανάρχαια τέχνη της υφαντικής είναι το νήμα που δένει γυναίκες από διαφορετικές γωνιές της Γης. Ιστορίες τους αφηγούνται δύο ντοκιμαντέρ, που μας ταξιδεύουν, εκτός από το Μεξικό, στην ορεινή Δυτική Μακεδονία όπου η παραδοσιακή χειροποίητη κλωστοϋφαντουργία κράτησε ζωντανή τη Βλάστη Κοζάνης τη δεκαετία του ’60, όταν η ελληνική ύπαιθρος άδειαζε από τη μετανάστευση και την αστυφιλία. Το πρότυπο κέντρο υφαντικής που ίδρυσαν Σουηδοί μηδένισε την ανεργία, εξασφάλισε εργασία στις γυναίκες, μα πάνω απ’ όλα άνοιξε τους ορίζοντες της κλειστής ορεινής κοινωνίας. Τσάντες, φορέματα, φούστες μίνι και μάξι, γιλέκα με τα οποία φιγουράριζαν μοντέλα στα πρωτοσέλιδα σουηδικών περιοδικών κατέκτησαν την αγορά της Σουηδίας και της Ευρώπης. Τα ρούχα της Βλάστης είχαν γίνει μόδα.
Το άγνωστο στο ευρύ κοινό ευεργέτημα των Σουηδών στους Μπλατσιώτες αποκαλύπτει η νέα ταινία του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου «Υφάντρες» (παραγωγή Κτήματος Γεροβασιλείου). Ο σκηνοθέτης, αξιοποιώντας στο σενάριό του πλάνα ενός ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε στη Βλάστη από σουηδικό συνεργείο στην ακμή της παραγωγικής διαδικασίας (1970), ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων, μεσήλικων πια και γερόντων.
