Μεσάνυχτα Δευτέρας προς Τρίτη στο σπίτι στον Πύργο, ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο των Τρικάλων, ο Διοικητής δεν μπορεί να κοιμηθεί από τις εντάσεις που προκαλεί η μεγάλη Πανσέληνος του Αυγούστου.
Η έντασή του γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όσο σκέπτεται ότι κοντά του βρίσκεται το σπίτι του συντρόφου Γραμματέα, του μεγάλου αντιπάλου του στην τοπική Οργάνωση. «Θα πρέπει να τους τσακίσω πρώτος εγώ, πριν με κλαρίσουν αυτοί» μονολόγησε και δεν τον έπαιρνε καθόλου ύπνος.
Με αυτές τις σκέψεις να στριφογυρίζουν στο κεφάλι του ξαφνικά κτυπάει το κινητό και στο βάθος ακούγεται μια γυναικεία φωνή να ρωτάει ορθά κοφτά
«Ο κύριος Διοικητής; Μια στιγμή να σας συνδέσω με τον κύριο Πρόεδρο».
Απορημένος ο Διοικητής αναρωτήθηκε «Μα ποιος πρόεδρος από τους χιλιάδες που έχει η χώρα να είναι τέτοια ώρα;».
«Ρε σύ Παρθένη, πως τα κατάφερες εκεί στα Τρίκαλα να σε θεωρούν όλοι πετυχημένο, Δεξιοί, Αριστεροί και Πασόκοι. Ενώ εγώ εδώ, κοτζάμ πρωθυπουργός που σας έβγαλα μάλιστα και από τα Μνημόνια, εκτός από τους Υπουργούς, τους Βουλευτές του κόμματος και όσους άλλους τρώνε ψωμί από την πρώτη φορά Αριστερά, κανείς άλλος δεν χρωστάει καλό λόγο για μένα» ρώτησε ο Πρόεδρος.
Έκπληκτος ο Διοικητής δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι εκτός από τον Παύλο στο υπουργείο, η φήμη του θα έφθανε τόσο ψηλά ακόμη και στου Μαξίμου.
«Καλησπέρα σας κύριε Πρόεδρε…» απάντησε εμφανώς αμήχανος ο Διοικητής, ενώ συνέχισε ο Πρόεδρος «Καθώς έφτιαχνα τη σύνθεση της νέας Κυβέρνησης και κάτι δεν μου έβγαινε καλά, είπα, δεν παίρνω τον γνωστό σε όλους Διοικητή μήπως και μου μαρτυρήσει κανένα από τα μυστικά της επιτυχίας του, μπας και το εφαρμόσω κι εγώ στην νέα Κυβέρνηση…».
Μεμιάς ψήλωσε απότομα ο Διοικητής, αισθάνθηκε δικαιωμένος για τον τρόπο που διοίκησε όλο αυτό το διάστημα το Νοσοκομείο και που πλέον έφτασε να του αναγνωρίζεται από τα πιο επίσημα χείλη της χώρας. Έπαιρνε πλέον την γλυκιά εκδίκησή του από τον σύντροφο Γραμματέα, τον «πεθερό», τον άλλο Βουλευτή και όλους όσους κατά τη γνώμη του τον επιβουλεύονται στα Τρίκαλα, ενώ συγχρόνως πέρασε από το μυαλό του ότι δεν τον στήριξαν ούτε ο Σάκης, ούτε ο Ανδρέας στο υπουργείο.
«Με μεγάλη μου χαρά Πρόεδρε» απάντησε φουσκωμένος πλέον από περηφάνεια ο Διοικητής. «Σκέφθηκα ότι τους Συριζαίους του Νοσοκομείου τους έχω που τους έχω δικούς μου. Άρα τι μου μένει άλλο να κάνω; Να πάρω και τους υπόλοιπους με το μέρος μου, τους Δεξιούς και τους Πασόκους…».
«Μου ακούγεται πολύ ενδιαφέρον» τον διέκοψε ο Πρόεδρος.
Ο Διοικητής πήρε φόρα και συνέχισε «Πώς θα μπορούσα να τους πάρω μαζί μου; Τελικά ήταν πολύ πιο απλό από ότι φαντάζεσαι κ. Πρόεδρε. Αυτοί οι άνθρωποι του παλιού συστήματος είναι τόσο πολύ εξαρτημένοι από την εξουσία που πάντα κατείχαν ‘’κληρονομικώ δικαίω’’, που δεν μπορούν να ζήσουν ούτε λεπτό χωρίς αυτή. Σκέφτηκα λοιπόν ότι εάν αναβαθμίσω τη Σταυρούλα από τη μια πλευρά, που ελέγχει όλο το βαθύ Πασόκ και εάν παραδώσω και στη Δεξιά κάποια τμήματα, το Ιατρικό, το Νοσηλευτικό και κάποια άλλα ας πούμε, κατά προτίμηση σε γυναίκες που είναι και πιο εξουσιομανείς, τότε θα έχω την στήριξη όλων των άλλων και την μουρμούρα μόνο των Συριζαίων. Τι μπορούν να κάνουν οι Συριζαίοι; Όταν θα έλθει η ώρα των εκλογών θα μας ψηφίσουν θέλουν δεν θέλουν για να μην βγει ο Κούλης, αφού στις εκλογές μας πίστεψαν και πλέον εκτέθηκαν μαζί μας υποστηρίζοντάς μας….».
Ο Πρόεδρος έμεινε για λίγο άφωνος και στη συνέχεια αναφώνησε «Ρε σύ Διοικητά μου, είσαι πολύ μεγάλος, πολύ σατανικό το σχέδιό σου…». «Τι να έκανα, δεν είχα άλλη επιλογή, αφού εδώ στα Τρίκαλα είναι όλα μσχάρια στην οργάνωση…» αναφώνησε περιχαρής ο Διοικητής.
Ο πρόεδρος σκέφθηκε για λίγο και συνέχισε τον διάλογο «Μου έδωσες καλή ιδέα να την εφαρμόσω κι εγώ στη νέα Κυβέρνηση… Να βάλω μέσα κι άλλους από το παλιό σύστημα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, την Μαριλίζα και την Παπακώστα ας πούμε, ώστε να διευρυνθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να αποκτήσει πιο πλατιά απήχηση και ας μουρμουρίζουν οι Συριζαίοι που δεν θα αξιοποιηθούν. Αυτοί θέλουν δεν θέλουν θα μας στηρίξουν στις επόμενες εκλογές…».
«Πριν σε καληνυχτίσω, θέλω να σε ευχαριστήσω για τις υπηρεσίες που προσέφερες στην τοπική κοινωνία και στο κόμμα σύντροφε Διοικητή…. και ότι θέλεις πες μου τώρα να στο κάνω…» συνέχισε ο Πρόεδρος.
Ακούγοντας αυτό αναθάρρησε ο Διοικητής «Να κύριε Πρόεδρε, χρειάζομαι μια μικρή βοήθεια να ολοκληρώσω το Έργο μου στο Νοσοκομείο και κάποια άλλα μικροπράγματα… όπως ….. εν όσο είμαι Διοικητής να μου επιτραπεί να πάρω τη θέση στο ΕΣΥ ως Γιατρός, που νομικά τη δικαιούμαι άλλωστε άσχετα αν με πολεμάει η ηγεσία του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να με καθαιρέσει, να είμαι υποψήφιος
Δήμαρχος, να είμαι υποψήφιος Βουλευτής και εάν γίνεται να αναλάβω και Γραμματέας στον ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων. Θέση στην Εκκλησία προς το παρόν δεν διεκδικώ…».
«Σε ευχαριστώ πολύ σύντροφε Διοικητή και να τα ξαναπούμε όταν έλθεις στην Αθήνα. Σε κλείνω γιατί τώρα έχω μεγάλες σκοτούρες με τη σύνθεση της νέας Κυβέρνησης» είπε ο Πρόεδρος.
Ο Μαυρογιαλούρος της Αριστεράς
Οι παραπάνω διάλογοι αποτελούν ευθυμογράφημα και είναι απολύτως φανταστικοί, με μόνο πολιτικές προεκτάσεις.
