Ένας εχθρός τού Λαού

  του πρώην δημάρχου Χρήστου Λάππα

Κ´είν´η καρδιά μου-σάν νεκρός-θαμμένη.

                        Ό νούς μου ώς πότε μές στόν μαρασμόν αυτόν θά μένει……

                                      Κ.Καβάφης, η Πόλις.

Η προεκλογική περίοδος πλησιάζει πρός τό τέλος της.Κυριακή ,κοντή γιορτή,έχουμε Ευρωεκλογές.

Απ´όλα είχε ο προεκλογικός μπαχτσές.

Αναλύσεις καί επιχειρήματα,φαντασιώσεις καί μυθεύματα.

Λάβαρα υψώθηκαν (ελπίδα,δικαιοσύνη,ελευθερία....) καί σκιάχτρα ενεργοποιήθηκαν(η απελπισία,ο φόβος τής αστάθειας,η σιγουριά τού δεδομένου….).

Τό πλαίσιο δεδομένο:η Κοινωνία τού Θεάματος,η παντοκρατορία τής εικόνας.

Η Νέα ,Μειντιακήκαι παγκοσμιοποιημένη καταναλωτική επικοινωνία.Πλάι στήν εξουσία κάθε χώρας,υπάρχει μιά άυλη καί αόρατη οντότητα,χωρίς σώμα και διεύθυνση που διαχέεται παντού και πάντα:είναι η Μαζική κουλτούρα της Δύσης.Το Μειλίχιο Τέρας(Raffaele Simone).

Είναι το μειλίχιο τέρας πού δημιουργεί σύγχυση ανάμεσα στό πραγματικό καί την μυθοπλασία,δημιουργεί την ταύτιση σ´αυτό πού είδαμε ή ακούσαμε καί σ´αυτό πού ζήσαμε ή δέν ζήσαμε ποτέ.

Είναι η παντοκρατορία των εικόνων-η σύγχρονη ειδωλολατρία-πού αλλοιώνει τη σχέση τού Αληθινού μέ τό κάλπικο,πού μετατρέπει τό κάθε τι σε θέαμα.

Είς τα εγχώρια καθ´ημάς,μετατρέπει τήν σκέψη τού κ.Μητσοτάκη σε πραγματική παρηγορία και τα pass σέ κράτος πρόνοιας.είναι η παρέλαση Υπουργών και ανθ´υπουργών(πού δέν τούς ξέρει ,ούτε η μάνα τους)από τα Τρίκαλα,χωρίς νά δίνουν λύση,σέ βασικά προβλήματα πού δημιούργησε ο Daniel.Απροθυμία,ανικανότητα,αλλά:φάτε μάτια και κοιλιά……

Εσχάτως μετενσαρκώνει τόν κ.Κασσελάκη σε Ένγκελς!!!!.

Είναι το μειλίχιο τέρας που διαμόρφωσε τήν κουλτούρα τής ύστερης Νεωτερικότητας,στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης και της Μεταπολιτικής,στήν υπηρεσία της Ιδιοκρατικής Ελίτ(οικονομική ολιγαρχία και ΜΜΕ):Νέα Οικονομία,νέες επιθυμίες,νέες τέχνες και θεάματα,νέες μορφές φαντασίας και αναπαραστάσεις του εαυτού μας και των άλλων.

Υποβαθμίζει τις Ανθρώπινες Αξίες,διαβάλλει και απαξιώνει την Πολιτική καί τούς Θεσμούς,γιγαντώνει την αναξιοπιστία τού πολιτικού συστήματος,διαμορφώνει τόν πολίτη-θεατή.

Η Πολιτική ,ιδιαίτερα στους νέους,δεν παρουσιάζεται σάν μιά συγκροτημένη-ιδεολογικά και κοινωνικά -δραστηριότητα ,πού αναλύει την πραγματικότητα και δίνει λύσεις στά προβλήματα,αλλά ώς προσωπική συμπεριφορά (καριέρα,καταγγελτική συμπεριφορά κ.λ.π.).

Στό επίπεδο τής Οικονομίας εδραίωσαν την πεποίθηση καί την πίστη στίς αρχές καί τις αξίες της αγοράς και ότι ,οι μηχανισμοί τής Αγοράς αποτελούν βασικά εργαλεία γιά την επίτευξη τού κοινού Καλού( το ευαγγέλιο τής Οικονομικής Πολιτικής τού Μητσοτάκη:τη συσσώρευση τού πλούτου σέ λίγους θ´ακολουθήσει η διάχυση(sic) στούς πολλούς.πρός τό παρόν πάρε ζάντα(pass) και βολέψου,καί ψήφισε και τον Μωϋσή,πού άν μή τί άλλο σε σκέπτεται).

Η παγκοσμιοποίηση της Οικονομίας,οι φορολογικοί παράδεισοι και η αδυναμία φορολόγησης του παραγόμενου πλούτου-γιά τη χρηματοδότηση του Κράτους Πρόνοιας-αύξησε την δυσαρέσκεια και την ανασφάλεια των Πολιτών ,αλλά ερμηνεύτηκε,ως πρόβλημα τών Κυβερνήσεων κι όχι ως ασυδοσία των Αγορών(εξ ού και η νεοφιλελεύθερη ατάκα:δέν υπάρχουν σήμερα Ηγέτες).

Η λύση πού αποδέχθηκε ,ένα κομμάτι των Κοινωνιών,είναι η επιστροφή στό παρελθόν,στην αγκαλιά τού Έθνους-Κράτους (του ανήμπορου Κράτους απέναντι στήν παγκοσμιοποίηση) με αποτέλεσμα τό φούντωμα του Εθνικισμού καί τού ακροδεξιού Λαϊκισμού.

Οι ανισότητες θεριεύουν( το 1% τών Αμερικανών,έχει περιουσία όσο το 50% τών φτωχότερων!!),και ο μύθος της Αξιοκρατίας καλά κρατεί,παρά τήν απομυθοποίηση από τήν ίδια τη Ζωή(τά 2/3 των φοιτητών στα φημισμένα πανεπιστήμια,Harvard και Stanford,προέρχονται από τό 20% τών πλούσιων και μόνο τό 3% από τό 20% των πτωχών στρωμάτων.

Το αμερικανικό όνειρο σέ όλο του το μεγαλείο( μήν απογοητεύεστε θά το ζήσουμε κι εδώ,αρκεί νά μην διαψευσθεί ο Πιερακκάκης!!).

Αλλά μάλλον τόν πρόλαβε ο Κασσελάκειος μύθος,τό ακριβό απόσταγμα τής Κοινωνίας του θεάματος (Γ.Βέλτσος).

Νέος,πλούσιος ,όμορφος,πετυχημένος ,που η κολυμπήθρα του ,έδειξε ότι θά γίνει  Πρωθυπουργός(κάτι σάν το Μέγα Κωνσταντίνο,καί τό :εν τούτω νίκα.)

Στό χώρο των Ιδεών ,είναι κυρίαρχος ο ρόλος της ιδιοκτησίας καί της επακόλουθης ελευθερίας(κάνω αυτό που θέλω καί όπως θέλω,ιδίως στά καθ´ημάς Βαλκάνια ),το αξίωμα της κυριαρχίας τού Ιδιωτικού επί τού Δημοσίου δέν έχει σταματημό(ιδιωτικοποίηση της Παιδείας ,της Υγείας της ασφάλισης κ.λ.π.)

Αυτή η αλυσίδα των συντηρητικών πεποιθήσεων εκπορεύεται από μιά εξουσιαστική διαρρύθμιση ,που συναρθρώνει την Κρατική εξουσία,την ψηφιακή επικοινωνία κι ένα πολιτισμικό ,ατομικιστικό πρότυπο(πρώτα τό άτομο,πρώτα τα πρόσωπα).

Οι αξίες της συλλογικότητας,της αλληλεγγύης,του κοινού συμφέροντος έχουν ξεθωριάσει,έχουν περιθωριοποιηθεί.

Η αδιαφορία γιά δικαιοσύνη,γιά κοινή δράση και συμμετοχή,ο ενεργός πολίτης έχει μετατραπεί σε θεατή.Ό Άνθρωπος,μοιάζει νά παραιτείται από το βασικό διακύβευμα τού Διαφωτισμού ,ότι αναλαμβάνει τίς τύχες Του στά χέρια Του.

Η εκτίμηση ,ότι ο μεγάλος νικητής των εκλογών,θά είναι η Αποχή,μάλλον θα επαληθευθεί.

Έτσι στη σκηνή των Εκλογών,είδαμε όλα τα λουλούδια ν´ανθίζουν.

Σοβαροί κι αλαφροίσκιωτοι,λαμπεροί σελέμπριτυς και λαμπροί επιστήμονες ,άλλοι κατέφυγαν στή γλώσσα του Σώματος κι άλλοι στή γλώσσα της Λογικής,συγκροτημένοι πολιτικά και Ιδεολογικά και περιοδολογούντες.

Αυτός που μάλλον θά απουσιάσει από το θέατρο των εκλογών,είναι ο χορός-Λαός.

Ο χορός -Λαός πού ελέγχει και διεκδικεί το αυτονόητο: Αρετή,ελευθερία και δικαιοσύνη.

Ώς χορός-Λαός,όχι όμως ως θεατής,ώς ένας εχθρός Λαός στον ίδιο τόν εαυτό Του.

ΥΓ.ένας εχθρός Λαός,δάνειος τίτλος από το έργο του Ερρίκου Ίψεν,πού πραγματεύεται την στενάχωρη σχέση,Λαού και Αλήθειας.

       Τρίκαλα 4/6/2024,Χρήστος Αντ.Λάππας,πρ.Δήμαρχος Τρικκαίων