Ένα μπολ με κεράσια επειγόντως “
Ζωή Χατζηθωμά : Είναι που ενηλικιωθήκαμε, μα δε σημαίνει ότι ωριμάσαμε και πολλοί από μας παραμένουμε ανήλικοι ενήλικες. Άσπρες τρίχες, συναισθήματα μαλλιά κουβάρια. Αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου και μεις να χάνουμε εντελώς την ουσία. Ακόμη και τώρα μέσα στην κρίση μας γοητεύουν υλικά και απτά, λες και τη χαρά και τα ρίγη στο κορμί θα τα φέρουν τα ακριβά ταξίδια και τα χλιδάτα ξενοδοχεία.
Είσαι καλά, μόνο αν έχεις σπίθες στα μάτια από ευτυχία, που προέρχεται από απλά και ανθρώπινα συναισθήματα. Γιατί σε σκεπάζει, όταν σε παίρνει ο ύπνος στον καναπέ, γιατί είσαι με άθλιες φόρμες και μαλλιά ανακατεμένα, η κούραση σε έχει τσακίσει και σε βλέπει άγγελο. Γιατί μαζί δε γνωρίζεις μιζέρια, φόβο, ψέμα, δεν κάνεις δεύτερες σκέψεις και κυρίως δεν προσποιείσαι…
Δε σου λέει πολλά, αλλά έχει το πιο φλύαρο ερωτικό βλέμμα για σένα και μαζί κάνετε τα πιο μακρινά ταξίδια χωρίς να κάνετε ούτε ένα βήμα από την πόρτα του σπιτιού σας. Και κάθε πρωί αρχίζει ένα καινούριο ταξίδι, με και χωρίς προορισμό. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και χαμογελάς. Χθες βράδυ που έτρωγες κεράσια, μια σταγόνα έτρεχε στα χείλη σου και δυο άλλα χείλη έγιναν το πιο απορροφητικό χαρτί! Υπάρχει όλο αυτό ή είναι στο μυαλό σου; Μερικές φορές νομίζεις ότι κανείς δε θα μπορέσει ποτέ να σου εξηγήσει επαρκώς πώς γίνεται να χτυπά η καρδιά τόσο δυνατά από μια αυθόρμητη αγκαλιά το πρωί και να είσαι μέσα στο κέφι όλη μέρα, να κατεβάζεις ιδέες, να δημιουργείς και να μη σου φτάνει το εικοσιτετράωρο. Και να ζεις με την αγωνία μη τυχόν και κάποιος στη δουλειά ακούσει το δυνατό καρδιοχτύπι και σε τρέξει στο πιο κοντινό νοσοκομείο για έμφραγμα!
Δε μπορεί να ζεις με βεβαιότητα για αύριο, μα σήμερα που ξόδεψε τα τελευταία χρήματα, για να σου φέρει τα αγαπημένα σου λουλούδια -γιατί σαν σήμερα σε γνώρισε- ξέρεις πως η ζωή είναι καλή μαζί σου. Τι να σου πουν τα ακριβά ”ντουβάρια” που λένε και στα χωριά μας. Τι να σου πουν τα εξωτικά νησιά, όταν είστε μαζί σε μια κουκίδα στο Αιγαίο που ούτε ο χάρτης δεν την έχει και τρώτε χωριάτικη σε ένα παλιό ταβερνάκι. Λίγο το κρασί, λίγο το κύμα που σκάει στα πόδια σας, λίγο το ”θα σε πάρω να φύγουμε” που παίζει, λίγο το καρπούζι…(μην το κουράσουμε άλλο με τους χυμούς φρούτων στο στόμα, καταλαβαινόμαστε) μεταξύ μας τώρα, τα γόνατα τρέμουν, η ματιά υγραίνεται και πας όπου σου πει. Χωρίς να το καταλάβεις σε βρίσκει το πρωί στην παραλία, μετά από μια νύχτα έρωτα. Θα σε ευλογήσει λες η μοίρα σου η καλή με πολλές τέτοιες ανατολές; Στα ταξίδια μας, λοιπόν, στα ταξίδια στις αισθήσεις και με όλες τις αισθήσεις! Καιρός να ξεμπλέξουμε από τους προσωπικούς μας λαβυρίνθους, που χανόμαστε μερικές φορές. Πάρτε ένα μπολάκι με κεράσια: η ζωή είναι απλή και γνωρίζει καλά τα μονοπάτια!
