Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή – του Θανάση Ευαγγελόπουλου
Αθήνα 600πχ.
Ο Σόλων πριν 2500 χρόνια αφού προς τούτο ορίστηκε από τους Αθηναίους, σοφά έπραξε απαλλάσσοντας την κοινωνία από τα βάρη των χρεών, χρέη που τους οδηγούσαν στην δουλεία. Ήταν σοφός. Έτσι άνοιξε ο δρόμος προς την Αθηναικη Δημοκρατία και τον σημερινό πολιτισμό.
Ελλάδα σήμερα:
Σήμερα για τα χρέη των πολιτών που έγινα δούλοι στα ξένα fuds, οι πολιτικοί αφήνουν τα δικαστήρια να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Ή μάλλον να το αφήσουν μέσα να βγαίνει όποτε θέλει . Από την μια αφαιρέθηκε με τα μνημόνια εισόδημα και από την άλλη οι απαιτήσεις μεγάλωσαν. Η επίλυση της εξίσωσης είναι αδύνατη γιατί θα οδηγούσε σε “αεικίνητο”. Δηλαδή : “Παραγωγή ενέργειας εκ του μηδενός”.
Βεβαίως , όπως «τεχνηέντως» δηλώνει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υπάρχουν και οι “δόλιοι κακοπληρωτές”. Πίσω από την τέχνη του λόγου όμως , υπάρχει και η αλήθεια της γλώσσας.
Αυτοί -οι κακοπληρωτές , υπάρχουν και υπήρχαν σίγουρα και την εποχή του σοφού Σόλωνα. Αυτός όμως, ως σοφός, δεν υπέκυψε στα ηθικά διλήμματα που και τότε έθετε μέρος των δανειστών και προυχόντων Αθηναίων (βλ ιστορία), νομοθετώντας ριζοσπαστικά σώζοντας έτσι την Αθήνα.
Τώρα όμως δεν υπάρχει η τόλμη. Από την μια υπάρχει η ανάγκη για κάθαρση του μητρώου των πολιτών ( να έχουν ΑΦΜ καθαρό, πρόσβαση στην πίστωση κλπ) ώστε να απαλλαγούν από την δουλεία και να φύγουν προς τα εμπρός και από την άλλη υπάρχουν οι δανειστές μας – που με κοινή και πατριωτική βούληση- όπως στην αρχαία Αθήνα- αντιμετωπίζονται, αλλά υπάρχει και ο Κυρ΄ Παντελής. Ο καλοπληρωτής κυρ Παντελής , αυτός που μπόρεσε, αυτός που δεν έμπλεξε στην τραπεζική Χάρυβδη, γιατί δεν έτυχε ,δεν χρειάστηκε , δεν τόλμησε γιατί… γιατί…
Ο κυρ΄ Παντελής έχει το ηθικό σκέλος , το ένα δίκιο δηλ, με το μέρος του. « Γιατί εγώ να πληρώνω, και εγώ θα μπορούσα να τα φάω.». Ο κυρ΄ Παντελής όμως βλέπει μέχρι την μύτη του. Δεν μπορεί να δει τις συνέπειες που και αυτός σίγουρα υφίσταται παρά την νοικοκυροσύνη του. Δεν αξιολογεί το φρένο που υπάρχει
στην οικονομία, στην αναδιανομή και στον τρόπο αναδιανομής του εισοδήματος (θεμελιώδης ς παράγον προσωπικής συγκρότησης και της ανάπτυξης) , στην ψυχολογική πίεση που υφίσταται μέρος της κοινωνίας που τελικά εκτρέπεται καταστροφικά , στην νέα γενιά που μεγαλώνει σε στρεβλωμένο οικογενειακό περιβάλλον , δεν αξιολογεί γενικά ότι από το ανθρωπογενές περιβάλλον επηρεάζει την ποιότητα ζωής του.
Έτσι λοιπόν την ζωή την καθορίζει η μύτη του κυρ΄ Παντελή!
Οι σύγχρονοι δούλοι, τα άδολα θύματα του τετραγωνισμού του κύκλου και του μνημονικού “αεικίνητου” , δεν πρέπει να είναι θύματα υποσχέσεων και υποκρισίας.
Το πολιτικό σύστημα , ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσανατολισμού, είναι αυτό-συντηρητικό και φοβάται τον κυρ Παντελή. Φοβάται την αντίδραση του. Μια αντίδραση που είτε την έχει μετρήσει στα γκάλοπ είτε –και είναι το χειρότερο, αδυνατεί να την μετρήσει.
Αφού όμως την λύση δεν μπορεί να την δώσει ένας σύγχρονος Σόλωνας , θα την δώσει όπως πάντα σε κάποιο χρόνο η ίδια η ζωή με οδύνες. Και αν δεν “έρθει” η σοφία, το θύμα, δυστυχώς θα είναι το δημιούργημα της σοφίας του Σόλωνα πριν από 2500 χρόνια. Η δημοκρατία.
ΥΓ: Προσωπικά και μέχρι την μύτη μου -αλλά μέχρι εκεί , είμαι με τον κυρ΄ Παντελή και δεν ασπάζομαι την σπαρακτική κατάληξη του τραγουδιού. Είναι προφανώς «ποιητική αδεία» και χάριν της έκφρασης……
Είναι όμως καλό, θα σας αρέσει….
