Ακόμα κλαις;
-Όχι, δάκρυα πια δεν έχω και τη μοίρα μου την άφησα στα μαύρα σκοτάδια της… Μόνο φωνή μου απέμεινε να την υψώσω για όλου του κόσμου τ’ άδικο και ας πεθάνω.
-Πάμε; Μαζί με τη δική μου πιο δυνατές θα είναι…
Κι ύστερα κρυφτήκαμε στην αγκαλιά του υπέρλαμπρου πλήθους υμνώντας το μέλλον μας το προαιώνιο…
μέσα από τα συντρίμμια του παρελθόντος περιμένει εμάς να το αναστήσουμε και…
Αγγελική Ξένου
Ανάσταση για το λαό!!