Ήταν ανήμερα στις 25 Μαΐου 1943, όταν 16 νέοι από το Πουρνάρι, τη Ζαγορά και τη Φαρκαδόνα είχαν οδηγηθεί στο τόπο της θυσίας το πρωινό εκείνης της μαγιάτικης μέρας.
Είχαν συλληφθεί το προηγούμενο διάστημα και ήταν φυλακισμένοι στα κολαστήρια των κατακτητών στη Λάρισα, όπου βασανίστηκαν χωρίς να κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω από τις ιερότερες αρχές τους.
Μέχρι να οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα… «Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει» έγραψε ο Δ. Σολωμός για τους Μεσολογγίτες.
Λες και ο στίχος αυτός, εξαιρετικά διαχρονικός και επίκαιρος, ταιριάζει απόλυτα στη θυσία των 16 παλικαριών, που η μοίρα τους το είχε γραμμένο να πεθάνουν καταμεσής της Άνοιξης.
Ο μικρότερος από τους εκτελεσθέντες, ο Σκύφτας Ηλίας (αδερφός της μάνας), ήταν μόλις 20 χρονών.
Αυτοί οι νέοι δεν είχαν την τύχη να πεθάνουν στα μέρη που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και αγάπησαν.
Δεν γνώρισαν ποτέ γηρατειά και εκτελέστηκαν στη Νίκαια του Δήμου Κιλελέρ από τα φασιστικά στρατεύματα κατοχής.
Από τους 16 εκτελεσθέντες δύο ήταν Φαρκαδόνιοι, τα ονόματα των οποίων αναγράφονται στο μνημείο Εθνικής Αντίστασης της Νίκαιας στο Δήμο Κιλελέρ της Λάρισας.
Τα δύο ονόματα των Φαρκαδόνιων αναγράφονται και στην πλάκα που στήθηκε πριν δύο χρόνια στην πλατεία της Φαρκαδόνας.
Ονόματα εκτελεσθέντων
Νάτσινας Απόστολος του Χρήστου ετών 25
Σκύφτας Ηλίας του Κωνσταντίνου ετών 20
Hλίας Καραμάνος
