Έλενα Νάμινι :
Όταν ο κυρ Ηλίας έφυγε, το 1965, απ’ το Ζαγόρι για να δουλέψει σ’ ενα μικρό χωριό κοντά στα Γιάννενα, δεν μπορούσε να φανταστεί οτι χάρη σε αυτόν το μικρό χωριό, πολλές δεκαετίες μετά, θα γινόταν σταθμός και προορισμός για πολλούς τουρίστες, επισκέπτες και περαστικούς από κάθε σημείο της Ελλάδας. Παντρεύτηκε μια ντόπια και εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί. Η κυρία Γίτσα ήταν προκομμένη νοικοκυρά και δυνατή γυναίκα. Σήκωνε την γάστρα στον αέρα και μοσχοβολούσε όλο το χωριό. Έτσι ο κυρ Ηλίας, θες από ευφυία, θες από απόγνωση, θες από διορατικότητα, άνοιξε ένα ταβερνάκι και στην χειροποίητη ταμπέλα έγραψε «Ζαγορίσιος. Κατσικάκι στην γάστρα». Και η κυρία Ζίτσα έβαζε όλη την τέχνη της και το κατσικάκι έβγαινε λουκούμι! Και τα χρόνια περνούσαν και οι γενιές περνούσαν και η ταβέρνα του «Ζαγορίσιου» κρατάει μετα απο τρεις γενιές την τέχνη που δίδαξαν ο Ηλίας και η Ζίτσα.
Και οι γάστρες αυξήθηκαν και χαίρεσαι να τις βλέπεις στη σειρά -7 σήμερα- σκεπασμένες παραδοσιακά με στάχτη από ξυλοκάρβουνα, να σιγοψήνουν με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο το κατσικάκι κι οτι άλλο διέσωσαν από γενιά σε γενιά.
«Αν βρεθείς στα Γιάννενα, να πας στον Ζαγορίσιο οπωσδήποτε» επέμεινε ένας φίλος. Και βρέθηκα στα Γιάννενα και έψαξα την έξοδο «Κουτσελιό» και βρήκα τον Ζαγορίσιο και τις γάστρες του, γεμάτο από άλλους περαστικούς που, κατόπιν σύστασης κι αυτοί, έκαναν την ίδια παράκαμψη. Χωρίς υπερβολή το καλύτερο κατσικάκι που έχω δοκιμάσει!! Έτσι έμαθα και το Κουτσέλιο το μικρό χωριουδάκι που το 1965 ο Ηλίας απ’ το Ζαγόρι διάλεξε να φτιάξει την οικογένειά του και την ταβέρνα του με τις παραδοσιακές γάστρες, που κάνουν το κατσικάκι λουκούμι!! Σας το συστήνω. Είναι μια γαστρονομική εμπειρία!
