Με μεγάλη οδύνη αποχαιρετούμε τον Βησσαρίωνα Πατέρα, έναν βαθειά φιλοσοφημένο άνθρωπο,
οικογενειάρχη και ήρωα της καθημερινότητας. Όντας 40 χρόνια αιμοκαθαιρόμενος, πρόκειται ίσως
για τον μακροβιότερο Έλληνα νεφροπαθή.
Ξεκινώντας μαζί του, ως νέοι γιατροί, μάθαμε και ζήσαμε μαζί του την άνθιση της νέας ειδικότητας της νεφρολογίας, που είχε αρχίσει να αυξάνει και το προσδόκιμο και τη ποιότητας ζωής.
Δεν λιποψύχησε ποτέ στο απρόοπτο που του έφερε η ζωή, βρήκε διεξόδους να καλλιεργήσει τα
ενδιαφέροντα του, να αναθρέψει υποδειγματικά την οικογένεια του και να εμψυχώσει με τις
γνώσεις του και την εμπειρία του τους νεοενταγμένους στη μονάδα ασθενείς.
Δε μας απασχολεί ποτέ ο θάνατος, έλεγε: όταν υπάρχουμε εμείς ο θάνατος είναι απών και όταν ο θάνατος είναι παρών δεν υπάρχουμε εμείς. Ήταν συγγραφέας 3 βιβλίων, με τα οποία εξέπεμπε μια αισιόδοξη και ρεαλιστική αντίληψη για τη ζωή που ενίσχυε την αυτοεκτίμηση και το προσδόκιμο ζωής των αιμοκαθαιρόμενων.
Τους προέτρεπε να προσαρμόσουν την αιμοκάθαρση στη ζωή τους και όχι τη ζωή τους στην αιμοκάθαρση.
Με σεβασμό οι νοσηλευτές και θεράποντες γιατροί σου, σε αποχαιρετούμε.
