Αριστερός Ψάλτης : Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων μπλέκει με την Τοπική Αυτοδιοίκηση
Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης
Αριστερός Ψάλτης
Αν και κυβερνούν εδώ και περίπου 4 χρόνια , αν και απέκτησαν εμπειρίες διαχείρισης πολύπλοκων νομοθετικών ρυθμίσεων , όπως τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα , αν και δικτυώθηκαν στους πολυδαίδαλους διαδρόμους της εξουσίας και του συστημισμού , ένα πράγμα δεν κατάφεραν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ . Να ασχοληθούν με τα επιμέρους ζητήματα των τοπικών κοινωνιών και να διαμορφώσουν νέες συλλογικότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ευθυγραμμισμένες πλέον με τα νέα δεδομένα της συγκυρίας , δηλαδή τις μνημονιακές επιταγές και το συστημικό καθωσπρεπισμό που μετά το καλοκαίρι του 15 μετάλλαξε το πολιτικό τους DNA
Έτσι λοιπόν και η οργάνωσή του ΣΥΡΙΖΑ στα Τρίκαλα δεν ξέφυγε από αυτή τη λογική και αφού μέχρι τώρα δεν έδωσε καμία σημασία στα αυτοδιοικητικά δρώμενα, «θυμήθηκε» λίγους μήνες πριν τις επόμενες δημοτικές εκλογές της άνοιξης να ενεργοποιήσει διαθεσιμότητες προσώπων προκειμένου να καταγράψει παρουσία, έστω και τύπου Μαυρογιαλούρου, όταν η απουσία τους από την αυτοδιοίκηση υπήρξε εκκωφαντική τόσα χρόνια.
Και εδώ αρχίζει το μπέρδεμα, αφού ενώ μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων κυρίως μέσω των βουλευτικών του γραφείων και του ανώτερου κομματικού επιτελείου ενίσχυε το δήθεν «φιλοπροοδευτικό» προφίλ του Δημάρχου και τον πλάσαρε ως μια υποψηφιότητα ευρύτερης αποδοχής, παίζοντας ασφαλώς στο αγαπημένο πεδίο του κ. Παπαστεργίου, αφ ενός παρουσιάστηκε μια ομάδα προσώπων που κινούνται και εντός αλλά και στις παρυφές του κυβερνητικού κόμματος, που με κείμενα τους επιδεικνύουν «φιλολογικό» ενδιαφέρον για την Τ.Α. του στυλ «Μαθαίνω και Γράφω», αφ ετέρου προέκυψε ξαφνικός έρωτας των μεσαίων κυρίως τοπικών στελεχών με το χώρο της «κεντροαριστεράς» που προφανώς εξασφαλίζει μεγαλύτερες δυνατότητες εκλογιμότητας για κομματικούς ινστρούκτορες, αλλά και πιο αμφοτεροβαρή διανομή της τοπικής εξουσίας, σε σχέση με το νεοδημοκρατούμενο χώρο του ψηφοδελτίου του νυν Δημάρχου.
Για τα στελέχη του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ η αυτόνομη αυτοδιοικητική κάθοδος του 2010 και του 2014 αποτελεί «ένδοξο παρελθόν» και συνεπώς οι μόνες προοπτικές που ανοίγονται μπροστά τους είναι να επιλέξουν αυτοδιοικητικά σχήματα που αν μην τι άλλο θα επιβεβαιώσουν ότι το κυβερνητικό κόμμα αποτελεί εδώ και χρόνια συμπληρωματική πολιτική δύναμη έχοντας απωλέσει την όποια ανατρεπτική της διάθεση, αποσκοπώντας μέσα από την εμπλοκή τους στις αυτοδιοικητικές εξελίξεις μήπως και καταφέρουν να διατηρήσουν επαφή με τη νομή της εξουσίας και τα προνόμια της.
Είναι το μόνο που πραγματικά τους ενδιαφέρει.
