“Αρωμα” βινυλίου, σχέση αγάπης, λατρεία συλλογής

Με το «άρωμα» των νεανικών χρόνων και τις ζελατίνες που σκίζονταν, με την αγωνία για το αν το περιεχόμενο θα είναι ομοίως εκλεκτικό με το εξώφυλλο, οι αγορές δίσκων μέχρι τα τέλη του ’80 ήταν μια ολόκληρη περιπέτεια. Αλλά και μια ολόκληρη επιστήμη η ίδια η εικονογράφηση των δίσκων. Το βινύλιο, αισθητικώς αποδίδει καλύτερα. Είναι όμως πιο ακριβό από το cd, οπότε εγκαταλείφθηκε από τις μουσικές βιομηχανίες, που, στην ηλεκτρονική εποχή, επένδυσαν στο κέρδος και βλέπουν ήδη να απειλούνται. Όμως, η αίσθηση της αγοράς ενός δίσκου, δεν αναπληρώνεται από τίποτα. Από καμία βελτίωση της τεχνολογίας, από κανένα ηλεκτρονικό αποτέλεσμα. Ειδικά, εάν οι δίσκοι εμπεριέχουν κομψοτεχνήματα, η αγορά, πέρα από περιπέτεια για την ανεύρεσή τους, είναι και ένα απόκτημα ουσίας. Τόσοι και τόσοι καλλιτέχνες των εικαστικών ή άλλων τεχνών, φιλοτέχνησαν εξώφυλλα που έμειναν στην ιστορία. Ορισμένα από αυτά, είχαν την ευκαιρία να τα θυμηθούν οι μεγαλύτερης – άνω των 35 δηλαδή – ηλικίας, αλλά και νεώτεροι, μέχρι και παιδιά! Όλα τα μεγάλα ροκ συγκροτήματα, αλλά και «ειδική» μουσική, όπως σάουντρακ ταινιών ή συγκεκριμένοι τζαζ δίσκοι, εκτέθηκαν στον πρώτο όροφο του μύλου Ματσόπουλου, από δύο εκ των σημαντικότερων συλλεκτών δίσκων της πόλης: του Στέργιο Βολόγκα και Κωστή Τσιοπελάκο, οι οποίοι διαθέτουν απλώς… αριστουργήματα. Αμφότεροι έχουν από μικρή ηλικία το σαράκι της συλλογής δίσκων, όχι μόνο, φυσικά, για την αίσθηση της απόκτησής τους, αλλά και για το περιεχόμενο.

Όλα αυτά, δε, τα εξηγούσαν στους επισκέπτες της μίνι έκθεσης, η οποία πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του καλλιτεχνικού διευθυντή του «Κέντρου Ερευνας Βασίλης Τσιτσάνης», Στέλιου Καραγιώργου και η οποία, μάλιστα, ενδέχεται να εμπλουτιστεί με άλλες δράσεις, το επόμενο διάστημα.
Μέχρι τότε, απολαύστε ή ξαναθυμηθείτε δίσκους που άφησαν εποχή.

Θανάσης Μιχαλάκης