Συγγνώμη κιόλας, αλλά πόσο ανόητο είναι το μεγάλο (!) θέμα που έχει προκύψει με την (χαβαλεδιάρικη, εφηβικής επαναστατικότητας) σέλφι που έβγαλαν κάποιοι μαθητές στην παρέλαση δαγκώνοντας τις γραβάτες τους. Η είδηση: “Με τριήμερη αποβολή τιμωρήθηκαν δύο μαθητές του 2ου Λυκείου Τρικάλων επειδή την ώρα της παρέλασης κοντοστάθηκαν για να βγάλουν σέλφι μπροστά στην εξέδρα των επισήμων. Παρελαύνοντας μπροστά από την εξέδρα των επισήμων έβγαλαν τη φωτογραφία δαγκώνοντας τις γραβάτες τους με φόντο την εξέδρα.” Κάπου εδώ θα μπορούσε να είχε τελειώσει το θέμα. Μου ακούγεται πολύ λογικό ότι έφηβοι θέλησαν να κάνουν μια τρέντι σκανταλιά και να έχουν μετά να δείχνουν τη σέλφι στους συμμαθητές τους που θα τους θεωρήσουν και πολύ κουλ – τέτοια κάνει κανείς στην εφηβεία και δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Μου ακούγεται επίσης πολύ λογικό που υπήρξε μια άλφα τιμωρία απ’ το σχολείο – ούτε το κεφάλι θα τους πάρουν, ούτε λεφτά τους ζητούν, ούτε στη φυλακή θα τους βάλουν. Δεν προσέβαλλαν οι μαθητές τους νεκρούς ή την επέτειο, μια πλάκα έκαναν, με τις ανάλογες συνέπειες. Εκεί όμως αρχίζει η γκρίνια, πχ. “Αυτό ήταν το πρόβλημα; Και όχι τα κάγκελα που υπήρχαν στην παρέλαση;” ΟΚ, όμως το ότι τα κάγκελα ήταν μεγαλύτερο πρόβλημα από μια εφηβική ανοησία δεν έχει κάποια σημασία όταν μιλάμε για μια τιμωρία που επέβαλλε το εν λόγω σχολείο. Δηλαδή τι θα έπρεπε; Να ρίξει ο Σύλλογος Καθηγητών πενθήμερη αποβολή στον Σαμαρά επειδή έβαλε τα κάγκελα; Το σχολείο είχε ευθύνη (και δικαιοδοσία) για τους μαθητές του, και με αυτούς ασχολήθηκε. Ακόμα πιο άσχετη μου φάνηκε η αντίδραση της μητέρας του ενός μαθητή, όχι γιατί τον υποστήριξε (μπράβο της, για τη δημόσια στήριξή της: ό,τι κι αν κάνουν τα παιδιά, ευτυχώς οι μάνες είναι πάντα στο πλευρό τους), αλλά γιατί το χόντρυνε δραματικά και χωρίς λόγο. Μόνο γέλιο προκαλεί η δήλωσή της «Ο γιος μου έκανε πολιτική αντίσταση στο καθεστώς», (πλήρης δήλωση «Ο γιος μου δεν πρόσβαλε το Σχολείο, ούτε τους αγωνιστές του΄40, αλλά αντέδρασε με τον δικό του τρόπο με πολιτική αντίσταση στο σημερινό καθεστώς και μόνο μπροστά από την εξέδρα των επισήμων»). [Αυτό φυσικά προκάλεσε άφθονα σχόλιο και πολύ γέλιο: “Πολιτική αντίσταση η σέλφι;;Βάλτον μετά και στο facebook 8 ώρες τη μέρα μπας και… ανατρέψει το ‘καθεστώς’. / Πολιτική αντίσταση τα selfies; Δηλαδή το duckface είναι η άλωση της Βαστίλης; / “Ο γιός μου ο αγωνιστής, παλεύει με το smartphone τις αδικίες του κόσμου” / Τα παιδιά έχουν κάθε δικαιολογία. Η μάνα όχι, έγραψε κάποιος στον τοίχο. / “Τυφλα να εχουν οι αγωνες του 21 και του 40. Αυτες ειναι επαναστασεις! Απο εδω και περα οταν περναω μπροστα απο την βουλη θα βγαζω selfie οπως ο συντροφος στα Τρικαλα.” / Σαχλαμάρες. Τα παιδιά έκαναν του κεφαλιού τους και ξαφνικά έγινε πολιτική κίνηση διαμαρτυρίας. Ας δεχτούμε επιτέλους ότι κάθε πράξη έχει και την ανάλογη αντίδραση και να μην κρυβόμαστε πίσω από διακαιολογίες τύπου “πολιτική αντίδραση” και βλακείες. Αν ήταν μάγκες ας μην πηγαίνανε στην παρέλαση.] Ακόμα χειρότερο βρήκα το γεγονός ότι η ίδια τονίζει πως θα κινηθεί νομικά ζητώντας να δει τα πρακτικά της συνεδρίασης. Για μια τριήμερη αποβολή απ’ το σχολείο. Θα κινηθεί νομικά… Καλή η υποστήριξη απ’ τις μαμάδες, αλλά ας έχουμε και λίγη αυτογνωσία: Πολέμησε το καθεστώς το παιδί βγάζοντας μια αντιστασιακή selfie ενάντια στο σύστημα καθώς έκανε παρέλαση, έφαγε αποβολή, δεν θα πάει σχολείο για τρεις ημέρες – αρκεί, τελείωσε το θέμα. Η στοργική και καλοπροαίρετη μητέρα το κάνει για καλό, αλλά με αντίθετο αποτέλεσμα. Και, σε κάθε περίπτωση, οι σπουδαίοι αγωνιστές, όταν κάνουν πολιτική αντίσταση στο καθεστώς ξέρουν να δέχονται και τις συνέπειες. Χωρίς παρεμβολές απ’ τις μαμάδες τους.
Πηγή: www.lifo.gr
