Κάθε φορά, η πρόσκληση του Σχολείου των φυλακών για επίσκεψη με αφορμή κάποια σχολική γιορτή, μας δημιουργεί ένα παράξενο συναίσθημα. Είναι όμως πάντα δεδομένη η θετική ανταπόκριση, γιατί γνωρίζουμε ότι:
- στο δύσκολο χώρο των φυλακών επιτελείται ένα πολύπλευρο έργο, παρά τις δυσκολίες που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα για όλους (Διεύθυνση, εργαζόμενους, καθηγητές) και
- οι μαθητές, παρότι αντικειμενικά βιώνουν μια δύσκολη καθημερινότητα, με τη στήριξη του Σχολείου και με θέληση για μάθηση, προσπαθούν. Είναι όλοι τους νέοι άνθρωποι, οι περισσότεροι από άλλες χώρες που ξεκίνησαν για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής και για διάφορους λόγους βρέθηκαν στη φυλακή, μακριά από τις οικογένειές τους, χωρίς οικογενειακή στήριξη.
Αυτή την προσπάθεια επικροτούμε και στηρίζουμε, ανεξάρτητα αν συμφωνούμε με τις μέχρι τώρα επιλογές και πρακτικές τους. Όπως στηρίζουμε και κάθε άλλη προσπάθεια που προάγει τις ανθρώπινες αξίες, όπως την αλληλεγγύη, το σεβασμό προς τον άνθρωπο, την αξιοπρέπεια και τώρα το δικαίωμα στη μόρφωση που αποτελεί τη μεγάλη ευκαιρία για τους μαθητές.
Γιατί η απόκτηση γνώσης, η ανάδειξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων, η καθημερινή τετράωρη επαφή με τους δασκάλους, τους κρατά σε επαφή με τον έξω κόσμο, μακριά από κυκλώματα που αναπτύσσονται ακόμη και εντός της φυλακής και παράλληλα τους εξοπλίζει με κάποια εφόδια για τη μετέπειτα κοινωνική ένταξή τους.
Παρακολουθώντας τις δράσεις του θερινού Σχολείου, ξεχάσαμε ότι βρισκόμασταν στον κλειστό χώρο των φυλακών, ενθουσιαστήκαμε με τα όσα γίνονται εντός και φυσικά προβληματιστήκαμε για περισσότερη στήριξη.
Φεύγοντας, εισπράξαμε την ευγνωμοσύνη όλων για την παρουσία μας και τις ευχαριστίες των μαθητών για την προσφορά μας (ένα μπλουζάκι για κάθε μαθητή).
