Nατάσσα Γρατσάνη
Σε μια ευνοούμενη πολιτεία, σε μια χώρα που το Κράτος Δικαίου θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα, στην χώρα που επαίρεται ότι γέννησε την Δημοκρατία και έχει χυθεί αίμα για ελευθερία με αμέτρητους αγώνες γι’αυτήν δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί ότι ο Πρωθυπουργός μια πνιγμένης, καμένης και φτωχοποιημένης Ελλάδας με περισσό θράσος και μηδενικό ίχνος ενσυναίσθησης επισκέπτεται μια περιοχή που ένα χρόνο μετά παραμένει σταθερά, τολμηρά στα ίδια.
Ενημερώθηκε ο Πρωθυπουργός σε ποιον τόπο πηγαίνει και σε ποιους ανθρώπους απευθύνεται;
Η΄ οι παρατρεχάμενοι του τρέχουν μόνο να σφιχταγκαλιαστούν μ’έναν Πρωθυπουργό που δεν ντράπηκε σε κατεστραμμένους ανθρώπους, σε ανθρώπους που έχασαν τις περιουσίες τους και κάποιοι τους συνανθρώπους τους, να εμφανιστεί με τέσσερις-πέντε λιμουζίνες συνοδεία και καμιά εικοσαριά άτομα να τον προστατεύουν;
Για ποιες αποζημιώσεις μιλά, για ποιες υποδομές και για ποια αποκατάσταση και αντιπλημμυρική θωράκιση όταν έναν χρόνο μετά ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και οι βουλευτές του έδειξαν ενδιαφέρον για ανθρώπους που δεν έχουν πλέον κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους και όσοι έχουν προσεύχονται στον Θεό να μην το χάσουν κάθε φορά που βρέχει;
Το λυπηρό σε όλη αυτή την φαρσοκωμωδία με την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Θεσσαλία δεν είναι το αν ενημερώθηκε ή όχι για την σημερινή κατάσταση που βρίσκεται η περιοχή. Το λυπηρό είναι ότι δεν τον ενδιαφέρεται καν πως ζούνε οι άνθρωποι εδώ και η ανασφάλεια που προκαλεί η ανεπάρκεια και η αδιαφορία τους.
Η εικόνα με τα ΜΑΤ απέναντι σε όσους ήθελαν να διαμαρτυρηθούν ή τουλάχιστον να ακουστούν και ο περιστοιχισμός του από τους γνωστούς και safe ανθρώπους του δικού του περιβάλλοντος δείχνει ακριβώς αυτό.
Δεν ενδιαφέρεται να είναι δίπλα στους πολίτες, δεν τον ενδιαφέρει να δει την πραγματική κατάσταση στην οποία ζουν αρκετοί συνάνθρωποι μας, δεν τον ενδιαφέρει καν να τους ακούσει.
Τωρα θα αναρωτηθε΄κάποιος για ποιο λόγο ήρθε έναν χρόνο μετά;
Ήρθε για να δει αν προχωρούν οι επενδύσεις και για να επικοινωνήσει ένα πιο ανθρώπινο προφίλ (όπως τον συμβουλεύουν οι αυλοκόλακες του) ώστε και οι γνωστοί «παπαγάλοι» του να έχουν κάτι να πουν, κάπως να στηρίξουν τον «Πρωθυπουργό που είναι δίπλα στην κοινωνία και τα προβλήματα της».
Γι’αυτό και γέμισαν τα προφίλ διαφόρων πολιτικάντηδων με φωτογραφίες του «πραγματικού ηγέτη Κυριάκου».
Και καλά εκείνος και οι όμοιοι του.
Ο κόσμος που παλεύει μέρα νύχτα και που προσπαθεί μόνος του, εντελώς απαξιωμένος και περιφρονημένος από τους πολιτικούς της λιμουζίνας και της γραβάτας για ποιο λόγο περπατά με σκυμμένο κεφάλι;
Για την ιστορία, σε μια προσπάθεια μου να δω αν αυτός ο λαός, ο Τρικαλινός σήκωσε ποτέ ανάστημα ή έτρεχε πίσω από αργόσχολους πολιτικούς που τον υπολόγιζαν μόνο σε προεκλογικές περιόδους, πριν αρκετά χρόνια, στις 4 Απριλίου 1969 μια πραγματική εξέγερση αγροτών έγινε στα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων, , όταν η δικτατορία με μια πρωτοφανή σε αυθαιρεσία ενέργεια, επεχείρησε να καταπατήσει βίαια μια έκταση 2.200 στρεμμάτων χωριού και να την «χαρίσει» σε επιχειρηματία, για να: φτιάξει την διαβόητη «Μεγάλη· βιομηχανία κρέατος» που κατέληξε σε ένα φιάσκο χωρίς προηγούμενο.
Στην εξέγερση πήραν μέρος όλοι οι κάτοικοι του χωριού, άντρες, γυναίκες και παιδιά και χρησιμοποιήθηκαν πέτρες, σβώλοι από χώμα, όπλα και κλομπ. Τραυματίσθηκαν δέκα αγρότες και 4 χωροφύλακες, ο ένας λέγεται τυφλώθηκε, και συνελήφθησαν 40 άτομα. Η εξέγερση υπήρξε συγκλονιστική, αλλά απεκρύβη από την δικτατορία. Από «ψιθύρους», κάτι έγινε γνωστό στην Αθήνα και ο ραδιοσταθμός του Λονδίνου μετέδωσε δυο λόγια γι’ αυτήν. (***ΠΗΓΗ:PYLINEWS.GR)
Μπορεί να μην έχουμε ηθικό ακμαιότατο, μπορεί τα αδιέξοδα να είναι πολλά και κάθε μέρα να μας δημιουργούν ακόμη περισσότερα, μπορεί ακόμη και αυτή την στιγμή που γράφω άνθρωποι αυτού του τόπου, άνθρωποι της Θεσσαλίας να κάνουν συναλλαγές προς ιδίον όφελος και χωρίς καμία συνείδηση να βάζουν την υπογραφή τους για το ξεπούλημα της περιοχής. Αλλά ο τόπος δεν είναι περιουσία τους και δεν τους ανήκει.
Ανήκει στην δική μου γενιά που ψάχνει απεγνωσμένα τρόπους να επιβιώσει και ν’αφήσει κάτι στα παιδιά της.
Στην γενιά μου, που ζει την μία κρίση πίσω από την άλλη και αποκτά την μία διαταραχή πίσω από την άλλη.
Δεν νοείται να φτιάχνουμε περιουσίες μόνο για τα δικά τους παιδιά, που με αυτές τις ίδιες θ’αγοράσουν την δική μας γη, τον δικό μας τόπο και θα πετάνε ψίχουλα στα δικά μας.
Αφήστε το αλκοόλ, τα ηρεμιστικά και τις κάθε λογής εξαρτήσεις που μαστίζουν στην περιοχή και κοιτάξτε ποιος σας οδηγεί σε όλα αυτά.
Και όταν δείτε «τις πταίει» μπορεί να ζητήσετε όσα δικαιούστε.
Εκτός και αν για κάποιο περίεργο ή ψυχοπαθολογικό λόγο θέλετε να πληρώσετε και άλλες λιμουζίνες για να κάνουν επαίσχυντα επικοινωνιακά σόου σε ανθρώπους που ένα χρόνο πριν έβγαζαν τις λάσπες με τα χέρια τους μέσα από τις επιχειρήσεις και τα σπίτια τους και τα δάκρυα για όσα έβλεπαν δεν τα σκούπισε κανένα κομματικό στέλεχος.
Τα σκούπισαν μόνοι τους και προχώρησαν χωρίς να ξέρουν που πάνε.
Μάζευαν τα νεκρά τους ζώα μόνοι τους και οι μυρωδιά αυτών δεν συγκίνησε κανένα Πρωθυπουργό και καμία πολιτική κουστωδία.
Όσο για τους νεκρούς της Θεσσαλίας…δεν ήταν απλά αριθμοί.
Ήταν οι νεκροί μας και ο θάνατος τους οφείλεται στις πανάκριβες γραβάτες τους και στα πανάκριβα συνολάκια τους.
Αυτά που φοράνε κάθε φορά που βγαίνουν να σου μιλήσουν για ηθική υποχρέωση και την υπέρτατη ανάγκη της Κυβέρνησης να βρίσκεται στο πλευρό του απλού πολίτη.
