Λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες. Στους νεανικούς τους ώμους μεταφέρουν των αιώνων τις όργητες. Και τη θέληση να γυρίσουν ανάποδα τον ντουνιά. Με πρόσωπα ξαναμμένα, παραμορφωμένα από τις χαρακιές της θλίψης. Με φωνές βροντές που σαν πελέκια σκίζουν τον αέρα. Με γροθιές σφιγμένες μέχρι η σάρκα να ματώσει.Ειναι πολύ ο θυμός στους δρόμους. Γιατί το καθένα από αυτά τα παιδιά σκέφτεται πως μπορεί να ήταν η δική του μάνα που δεν θα άκουγε ποτέ το «έφτασα καλά».
© TrikkiPress 2023. Το σύνολο του περιεχομένου μας διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση και απαγορεύεται οποιαδήποτε χρήση του χωρίς έγκριση και δίχως την ένδειξη προέλευσης του.