Δεξιός Ψάλτης : Πολιτική κληρονομικότητα

Στο περιθώριο μιας άσκησης επί χάρτου σε Νατοϊκό Στρατηγείο ,Ελλην αξιωματικός του στρατού ,θέλοντας να πικάρει τον συνασκούμενο  Τούρκο συνάδελφό του ,τον ρώτησε αν πιστεύει ότι  στη χώρα του  λειτουργεί η Δημοκρατία .

Αμέσως έλαβε την απάντηση του ετοιμόλογου γείτονα με ανταπόδοση του ερωτήματος ,αν κι ο ίδιος πιστεύει ότι η Ελλάδα έχει Δημοκρατία ,όταν τα τελευταία 40 χρόνια την κυβερνούν τρεις οικογένειες (Καραμανλή-Παπανδρέου -Μητσοτάκη).

Χωρίς να το καταλάβει ο πονηρός σύμμαχος ,έχοντας την πολυτέλεια της απόστασης από τα γεγονότα της ψωροκώσταινας ,περιέγραψε με δύο λόγια την κύρια παθογένεια το εγχώριου πολιτικού συστήματος .

Άλλωστε και δίπλα μας ,σε γειτονικό νομό ,ο αστικός μύθος περιγράφει γλαφυρά μια χαρακτηριστική περίπτωση κληρονομικής  διαδοχής στη πολιτική, με τα 15.000 βόδια – ψήφοι ,που εξασφάλισαν την βουλευτική έδρα για 30 χρόνια στον ανεπάγγελτο υιό.

Η οικογενειοκρατία και τα πολιτικά τζάκια , σαφώς αποτελούν κατάλοιπα της εποχής των κοτσαμπάσηδων,αποδεικνύουν όμως και σήμερα την πολιτική καθυστέρηση της χώρας και του εκλογικού σώματος   .

Τρομαχτική επίσης είναι και η πολιτική εκμετάλλευση που τυγχάνει ο δύσμοιρος πολίτης από Δημόσιους λειτουργούς και γιατρούς του Δημοσίου με πολιτικές φιλοδοξίες  ,που για να επιτελέσουν  το καθήκον τους, απαιτούν (εκτός των άλλων), την ψήφο του στις επόμενες εκλογές.

Η αλλαγή και η ώριμη  πολιτική συμπεριφορά του πολίτη, αποτελεί βασική προϋπόθεση εξυγίανσης του δημοσίου βίου ,τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο .

Ο ψηφοφόρος οφείλει να επιλέγει τους εκπροσώπους του με αξιοκρατικά κριτήρια  .

Η πολιτική τέχνη και η ικανότητα διεύθυνσης της κοινωνίας  αποδεδειγμένα ,δεν κληρονομούνται ,ειδάλλως η μοναρχία θα ήταν το καλύτερο πολίτευμα.