Και ενώ περιμένουμε τις καλύτερες μέρες και την ”ελπίδα” να έρθει με τρεχαλητό σαν μικρό παιδί που είναι, με λύπη πληροφορούμαστε ότι η ”ελπίδα” βρίσκεται “καλωδιωμένη” στην παιδιατρική κλινική. Σε ποια όμως παιδιατρική;
Στην πόλη μας ή σε κείνη της γειτονικής Καρδίτσας; Και για να κυριολεκτούμε, στις 15 Μαρτίου ανοίγει η παιδιατρική κλινική των Τρικάλων και κλείνει της Καρδίτσας. Μετά από είκοσι μέρες θα γίνει το αντίστροφο και πάει λέγοντας.
Και η ζωή μας προχωρά με ένα αμάν και ένα αμήν και ζούμε από τύχη και χωρίς τύχη. Οι τοπικές κοινωνίες είναι ανάστατες και εξοργισμένες. Κυρίως όμως επειδή πρόκειται για ζωές και ανάγκες μικρών παιδιών, γεγονός που κανέναν δεν αφήνει ασυγκίνητο.
Πόσο τραγικό είναι να μεταφέρονται τα παιδιά που νοσηλεύονται από τη μία πόλη στην άλλη και οι ζωές τους να παίζονται σαν ζαριές στα χέρια επιδέξιου ταβλαδόρου…Αν δεν ήταν για κλάματα, θα ήταν για γέλια. Τ
ην ανησυχία για τα παιδιά διαδέχεται ο φόβος για το τι θα ακολουθήσει και οι γονείς ζητούν εξηγήσεις από τους αρμόδιους, που προς το παρόν δεν έχουν απαντήσεις και περιορίζονται σε ιερεμιάδες ή στο να επιρρίπτουν ο ένας ευθύνες στον άλλον.
Και όσο η κατάσταση αυτή παραμένει, τόσο η ανησυχία, αλλά και η οργή αυξάνονται. Ευχόμαστε και περιμένουμε να δοθούν εξηγήσεις και λύσεις άμεσες. Ας δείξει έστω κάποιος πολιτικός ότι έχει όραμα και ενδιαφέρεται για το έμψυχο υλικό της Χώρας , κυρίως όμως για τα παιδιά, που είναι το μέλλον της!
Οτι θα ήταν τόσο δύσκολο[αφού πρώτα πολλοί (μη έχοντας άλλη επιλογή) πολίτες γύρισαν στην πολυπόθητη Περιφέρεια] να γίνουν δύο Κλινικές και στα δύο Νοσοκομεία;Απλό είναι κάντε το.