*Γράφει η Νατάσσα Γρατσάνη
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της MRB, η οποία δίνει ευρύ προβάδισμα στην ΝΔ στην οποία η πρόθεση ψήφου φτάνει σε ποσοστό 24,9%, ως καταλληλότερος πρωθυπουργός εμφανίζεται με ποσοστό 40% ο «κανένας» και μετά ακολουθεί ο κυριάκος μητσοτάκης με ποσοστό 29,1% ο κασελάκης με 13,3% και ανδρουλάκης με 9,8%.
Μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και το μεγάλο ποσοστό αποχής η οποία άγγιξε το 60% (3,9 εκατομμύρια συμμετέχοντες σε σύνολο 9,6 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων) στη χώρα μας (ενώ στις εθνικές εκλογές η αποχή είχε φτάσει στο 46,2%, 5,2 εκατομμύρια συμμετέχοντες και 9,8 εκατομμύρια εγγεγραμμένος), η επιλογή του «κανένα» ως καταλληλότερου πρωθυπουργού έρχεται να συμπληρώσει την απάντηση στο γιατί οι πολίτες γύρισαν την πλάτη τους στις κάλπες αλλά και στο πολιτικό σύστημα εν συνόλω.
Η απουσία ενός ηγέτη που θα μπορούσε να εμπνεύσει το εκλογικό σώμα αλλά και να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη στον ίδιο αλλά και στο πολιτικό σύστημα δημιουργεί πολύ σοβαρούς προβληματισμούς ως προς το ποιο θα είναι το μέλλον της χώρας με τον «κανένα» για πρωθυπουργό.
Σίγουρα οι λόγοι αυτής της επιλογής δεν προέκυψαν τώρα αλλά αφορούν διαχρονικά τον τρόπο που κινείται το πολιτικό σύστημα στη χώρα πριν αλλά και μετά τη μεταπολίτευση. Μιλώντας όμως στο σήμερα οι πολίτες φαίνεται ότι εξάντλησαν την εμπιστοσύνη τους στους δήθεν «σωτήρες» των τελευταίων ετών και αφού προδόθηκαν από τους ίδιους σε όλα τα επίπεδα έφτασαν να απαξιώσουν ένα πολιτικό σύστημα και μία κυβέρνηση καθ’όλα συγκεντρωτική, καθόλου αξιόπιστη, με καμία διάθεση εξ’ όσων φαίνεται να θέλει να δει πραγματικά και όχι επικοινωνιακά τα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά και με την ίδια να έχει απαξιώσει πρώτη την κοινωνία και τους πολίτες της, με μηδενικό ίχνος ενσυναίσθησης και αντίληψης του λαϊκού αισθήματος.
Εφόσον λοιπόν πολιτικό σύστημα και κοινωνία έχουν γυρίσει ο ένας στην πλάτη στον άλλον με βασικό υπεύθυνο το πρώτο, δύο τινά μπορεί να συμβούν: ή σύντομα θα δούμε και θα έρθουμε αντιμέτωποι με σοβαρές κοινωνικές εκρήξεις λόγω του φόβου για το αύριο και της οργής που συνεπάγεται αυτός ο φόβος αλλά και τον θυμό για τα κάθε λογής σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και με τα οποία φαίνεται να συνδέεται η παρούσα κυβέρνηση και για τα οποία η τελευταία μένει ατιμώρητη και υπεράνω του νόμου ή το ίδιο το πολιτικό σύστημα θα συμπεριφερθεί σοβαρά και θα δει που οδηγούν οι πολιτικές του, την κοινωνία.
Και αν δεν είναι καμπανάκι η επικράτηση δημοσκοπικά του «κανένα» για Πρωθυπουργό είναι σίγουρο ότι το καμπανάκι θα έρθει από αλλού συνεπεία των αναταραχών που είναι δεδομένο ότι θα προκύψουν αν συνεχίσουν οι διάφορες πολιτικές ελίτ του τόπου να δημιουργούν αδιέξοδα την κοινωνία. Εκτός και αν εσκεμμένα αποφεύγουν να το ακούσουν.
Παρ’όλα αυτά, όποιος αγαπάει τον τόπο του, σηκώνει μανίκια και δουλεύει γι’αυτόν.
Και δουλεύει ουσιαστικά όχι επικοινωνιακά.
Εκτός και αν κάποιοι έχουν επιλέξει ως βασικό τους επάγγελμα να δουλεύουν εμάς και μάλιστα να τους πληρώνουμε γι’αυτό την στιγμή που εμείς «ψάχνουμε πως να τελειώνει ο μήνας στις 18 και όχι στις 25».
Κυρία Γρατσανη σας διαβάζω τακτικά. Αν και συμφωνώ με ορισμένες από τις τοποθετήσεις σας όσο περνά ο καιρός μεταμορφώνεστε σε αυτό που στηλιτεύετε και υιοθετείται το ύφος του Dr, Md, Msc Πατέρα Κωνσταντίνου. Προσπαθείτε να μας επικοινωνήσετε μία επωάζουσα ανύπαρκτη ταξική επανάσταση που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την πορεία σας και των προσωπικών σχέσεων- κουμπαριών που εσείς φροντίσατε να εκθέσετε μέσω των sites. Χαρακτηριστικά αναφέρω το συμπέρασμα του “πύρινου” άρθρου σας.
“Παρ’όλα αυτά, όποιος αγαπάει τον τόπο του, σηκώνει μανίκια και δουλεύει γι’αυτόν.
Και δουλεύει ουσιαστικά όχι επικοινωνιακά.”
Πανέξυπνο επικοινωνιακό δεκανίκι στους τοπικούς φορείς που έμμεσα φωτογραφίζετε! Βαφτίσατε την ανικανότητα και την ανυπαρξία σκληρή δουλειά… Κρίμα…
Μεγάλοι ηγέτες υπήρξαν τις εποχές των μεγάλων οραμάτων και ιδεολογιών!!
Απουσιάζουν αμφότερα.
Ζήτω η τεχνιτη νοημοσύνη!!
Τα “βαφτίσια” είναι για τους “νονούς”.
Να σας ενημερώσω όμως ότι εγώ δεν είμαι “νονά” κανενός.
Όσο για την πορεία μου, προφανώς ενημερωθήκατε γι’αυτήν λόγω των προσωπικών μου σχέσεων και μόνο κάτι που δεν με εκπλήσσει καθόλου.
Μόνο που η πορεία μου ξεκίνησε πριν από αυτές και δεν μου την προδιέγραψαν οι ίδιες κάτι που προφανώς αγνοείται επιδεικτικά και είναι δικαίωμα σας.
Υποχρέωση μου όμως να σας το επισημάνω εφόσον αναφέρεστε στο πρόσωπο μου.
Κατά τα λοιπά τα “έμμεσα” αφορούν τους “έμμεσους” και εγώ όπως βλέπετε μιλάω και υπογράφω άμεσα τα όσα υποστηρίζω κ.Τραμπάκουλα.
Κυρία Γρατσανη μην κολακευεστε. Προσωπικά δεν γνωρίζω τίποτα για εσάς και η προσωπική σας πορεία χρονικά τοποθετείται από την στιγμή που εκτεθήκατε δημόσια, για τους δικούς σας λόγους. Κατά τα άλλα λυπάμαι βαθύτατα που ανήκετε κι εσείς στη νέα γενιά αυθεντιών-γκουρού του διαδικτύου, που δέχεται μόνο ακολούθους και likes. Σας εύχομαι ολόψυχα αμέτρητους followers και καλή τύχη στους μονολόγους σας.
Υ.Γ. Μετά την απάντηση σας, είμαι πεπεισμένος ότι δεν επιλέξατε την επωνυμία, αλλά την αναγνωρισιμότητα… Καληνύχτα..
Δεν γνωρίζω προσωπικά κανέναν από τους δύο σας κ. Τραμπάκουλα και κ. Γρατσάνη.
Το ψευδώνυμο όμως κ. Τραμπάκουλα είναι απόκρυψη ταυτότητας, είναι μια μάσκα.
Αποκάλυψε τα στοιχεία σας και μετά μπορείτε να κρίνετε την προβολή, την επωνυμία και την αναγνωρισιμότητα κάποιων.
Προφανώς και δεν θέλετε προβολή και να κριθείτε και είναι δικαίωμα σας, σεβαστό.
Είστε όμως αυστηρός, άδικος και μονόπλευρος έτσι.
Κάνετε προσωπική επίθεση και όχι απλή κριτική στα γραφόμενα και στα λεγόμενα.
Τουλάχιστον η κ. Γρατσάνη παίζει με ανοιχτά χαρτιά, δεν κρύβεται, αυτή είναι.
Εσείς;
Άνανδρο και άδικο τουλάχιστον….
Πόσο τελικά αποτύχαμε ..αν σε ένα απόλυτα πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα …ο ηγέτης δεν είναι δημοφιλής και η καταλληλόλητα του τόσο χαμηλή….
Αλλοίμονο μας …..και μη χειρότερα….!!!!!!!
Παρομοίως δεν γνωρίζω κανέναν σας προσωπικά.
Η κ. Γρατσάνη εκθέτει δημοσίως τις απόψεις της. Είναι προφανές ότι την ενδιαφέρει η αναγνωρισιμότητα, προσδοκώντας κάτι απ αυτό (δικαίωμα της, καλά κάνει). Αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμη να δεχθεί τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά σχόλια. Από όσο θυμάμαι, σε παλιότερα άρθρα της κυριαρχούσαν τα θετικά σχόλια.
Ο κ Τραμπάκουλας, ανώνυμα, (δικαίωμα του, εννοείται) έχει τις αντιρρήσεις του. Προσωπικά, ούτε ανανδρία βλέπω εκ μέρους του, ούτε αδικία. (Όμως, αυστηρός ή ακόμα και μονόπλευρος έχει κάθε δικαίωμα να είναι). Το αντίθετο αγαπητέ Παρατηρητή, από μεριά σας βλέπω μια αναίτια (θέλω να πιστεύω) επιθετικότητα.
Και για να πω την αλήθεια, ούτε εμένα με ενθουσίασε το ύφος του άρθρου (στην πραγματικότητα με κούρασε) και μπήκα στον πειρασμό να σχολιάσω, χωρίς όμως να το κάνω τελικά .
Έχετε δίκιο και θα συμφωνήσω σε πολλά από όσα γράφετε. Μάλλον ξέφυγα σε κάποια σημεία, δέχομαι τις παρατηρήσεις σας.
Ναι, θα συμφωνήσω κι εγώ ότι το άρθρο δεν με ενθουσίασε, δεν είχα να σχολιάσω κάτι και δεν το έκανα.
Η ένσταση μου απέναντι στον κ. Τραμπάκουλα είναι η προσωπική επίθεση στην συγγραφέα του, από ότι αντιλαμβάνομαι εγώ και τίποτε άλλο.
Καμία διάθεση επίθεσης απέναντι του, μιας και διαβάζω τα εύστοχα σχόλια του συχνά και πολλές φορές ταυτίζομαι.
Χαίρομαι που απαντήσατε, και χαίρομαι ακόμη περισσότερο με τον τρόπο που απαντήσατε.
Θα συνεχίσουμε εννοείται να τα λέμε εδώ μέσα. (Και συγχωρέστε το χούι μου να σχολιάζω πάντα με διαφορετικό ψευδώνυμο, αλλά και ύφος).