Ήταν Νοέμβριος 2012 όταν οι πρώτες συνέπειες της κρίσης και των μνημονίων με την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας έγιναν εμφανείς. Η διάλυση κρατικών δομών πρόνοιας και προστασίας των πολιτών, η ανεργία και η υπερφορολόγηση των ασθενέστερων, οδήγησαν την κοινωνία σε πρωτοφανή για περίοδο ειρήνης ανθρωπιστική κρίση.
Σχεδόν αυθόρµητα, µια μικρή οµάδα ανθρώπων, απαντήσαμε στην ανάγκη αντιμετώπισης των δύσκολων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, θέσαμε τους στόχους και δημιουργήσαμε το δίκτυο ‘’αλληλεγγύη για όλους’’, μια ανοικτή συλλογικότητα, εμπνεόμενη από το τρίπτυχο Αλληλεγγύη – Αντίσταση – Ανατροπή. Παράλληλα, δεκάδες άλλες δομές με εκατοντάδες μέλη δημιουργήθηκαν σε όλη τη χώρα με πληθώρα δραστηριοτήτων.
Η ομάδα αυτή, με κάποιες εναλλαγές, αποτελεί μέχρι σήμερα το δηµιουργικό πυρήνα του δικτύου και µε την συµβολή άλλων εθελοντών συνεχίζει την προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από δυόμισυ περίπου χρόνια στην πόλη των Τρικάλων. Μια προσπάθεια που σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης, παλεύει να σταματήσει την κοινωνική εξαθλίωση, όμως με νέους όρους και μέσα, όπως αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη, με προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και την κάλυψη βασικών διατροφικών αναγκών μέσα από το κίνημα ‘’χωρίς μεσάζοντες’’.
Μέσα στον μνημονικό χαλασμό, ανιδιοτελείς εθελοντές, δίχως υλικό κέρδος και με προσωπικό κόστος αρκετές φορές, με αγάπη και σεβασμό για τον συνάνθρωπο, μετέτρεψαν την αλληλεγγύη από άγνωστη έννοια, σε επιβεβλημένη απάντηση στην εξαθλίωση και κέρδισαν χώρο στην κοινωνία.
Η επόμενη μέρα των εκλογών βρίσκει τις κοινωνικές δομές και τους ανθρώπους τους μπροστά σε νέες προκλήσεις.
Ήδη το υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και οι περιφέρειες σε συνεργασία με τους δήμους επεξεργάζονται προγράμματα για την καταπολέμηση της φτώχειας, που δεν πρέπει να αποτελέσουν έδαφος για μικροπολιτικούς σχεδιασμούς και επικοινωνιακά παιχνίδια εντυπωσιασμού.
Απαιτείται η δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που θα στηρίζεται σε έντιμες και διαφανείς διαδικασίες προκειμένου τα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης να εξυπηρετήσουν τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και η βοήθεια να φθάσει σε αυτούς που πραγματικά την έχουν ανάγκη. Για την επίτευξη των παραπάνω χρειάζεται να αξιοποιηθεί, από τις κρατικές δομές – περιφέρειες και δήμους – η πολύτιμη εμπειρία που έχει αποκτηθεί τα προηγούμενα χρόνια από τα δίκτυα έμπρακτης αλληλεγγύης, τυπικά και άτυπα.
Το ζητούμενο όμως για την επιτυχή έκβαση των προγραμμάτων ‘’αλληλεγγύης’’ είναι η ενημέρωση όλων των πολιτών, η απενοχοποίησή τους όσον αφορά τις συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης που βιώνουν και τέλος η ενεργοποίησή τους και ειδικότερα όσων στηρίζονται σ’ αυτές για εξασφάλιση τροφής ή εκείνων που κινδυνεύουν να περιθωριοποιηθούν λόγω της συνεχιζόμενης εξαθλίωσής τους. Η ένταξή τους στις δομές θα διευρύνει τον κύκλο των ωφελούμενων και θα σφυρηλατήσει δεσμούς κοινωνικής συνοχής.
Όπως δήλωσε η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου· ‘’Ο ρόλος του κράτους δεν αρκείται στο να λάβει ο καθένας την αναγκαία γι’ αυτόν βοήθεια αλλά να του δώσουμε τα ερείσματα για να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Χρειαζόμαστε τους πάντες συμμέτοχους στο έργο που έχουμε να κάνουμε.’’
Για µας η δράση αυτή είναι µέρος της ζωής µας. Οι στόχοι µπαίνουν πια εκ των πραγµάτων και η υλοποίησή τους, µε όλες τις δυσκολίες, είναι στόχος που κάθε φορά µπαίνει ψηλότερα. Δυόμισυ χρόνια µετά, με µεγάλες και µικρές δράσεις, μόνοι μας ή σε συνέργειες, δεν µπορεί κανείς παρά να νοιώθει ευτυχής που διάλεξε αυτό το δρόµο με σύνθημα: Κανένας μόνος του στην κρίση!
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΣΑΛΙΑΧΗ
Μέλος του δικτύου ΄΄αλληλεγγύη για όλους’’ στα Τρίκαλα
