Επί μία εβδομάδα κινητοποιήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός αποτελούμενος από βουλευτές, πολιτικά γραφεία, υπουργούς, εκλεγμένους δημάρχους, δημοσιογράφους, ιστοσελίδες μέχρι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ώστε να περαστεί το μήνυμα στην κοινωνία: «ή ψηφίζετε εκείνον που εμείς στηρίζουμε ή καταστρέφεστε».
Ωμός εκβιασμός σ’έναν ήδη κατεστραμμένο τόπο. Έναν τόπο που μαζεύει τα κομμάτια μόνος του.
Το ερώτημα όμως είναι ποιοι είναι εκείνοι που εκβιάζουν τους ψηφοφόρους και γιατί τόσο απροκάλυπτα πλέον;
Εκείνοι λοιπόν που εκβιάζουν την Θεσσαλία είναι οι ίδιοι που την κατέστρεψαν.
Είναι εκείνοι που δεν δούλεψαν ποτέ την γη της Θεσσαλίας για να την πονέσουν τόσο όσο οι άνθρωποι που σε μια στιγμή έχασαν τα πάντα.
Είναι εκείνοι που δεν έκαναν τίποτα μέσα στην καταστροφή παρά κρυβόντουσαν και έδιναν εντολές να «παπαγαλίζουν» ασύδοτα οι δημοσιογράφοι για την κλιματική κρίση, για τους τόνους νερού που έπεσαν και ν’αποδίδουν την ανεπάρκεια τους και τα εγκλήματα που έκαναν εις βάρος μας, σε κάτι «θεόσταλτο».
Είναι εκείνοι που για να σώσουν την καρέκλα τους και την ύπαρξη τους προπαγανδίζουν ασύδοτα ψευτοδιλήμματα, όταν για τον μέσο ψηφοφόρο το δίλημμα είναι να μείνει ή να εγκαταλείψει αυτόν τον τόπο ο ίδιος ή τα παιδιά του.
Είναι εκείνοι που το μοναδικό σχέδιο που έχουν για την Θεσσαλία είναι οι «δουλίτσες» που άφησαν στην μέση ή τώρα θα ξεκινήσουν. Γιατί μια κατεστραμμένη γη είναι για κάποιους ΕΥΚΑΙΡΙΑ για «μεγάλα» έργα.
Αυτοί οι κάποιοι λοιπόν, μας εκβιάζουν.
Στο ερώτημα γιατί ο εκβιασμός γίνεται τόσο απροκάλυπτα η απάντηση είναι απλά γιατί μπορούν.
Ένας άνθρωπος που έχασε τα πάντα και ζει στην ανασφάλεια είναι εύκολη «λεία» για έναν εκβιαστή που έχει την δύναμη να του πουλήσει μια «δήθεν» ασφάλεια, ευκαιριακή πάντα, ώστε ο πρώτος να πιστέψει ότι εκείνος θα τον βγάλει από την μιζέρια του.
Μια ακόμη απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι οι σημερινοί μας «εκβιαστές» δεν ανέχονται την αλλαγή. Το ν’ αλλάξει κάποιος που δεν είναι δικός τους και αυτόν τον κάποιον να τον έχει εκλέξει ο λαός είναι για εκείνους μια ήττα. Και οι ήττες σ’ ένα τόσο συγκεντρωτικό και άκρως αυταρχικό σύστημα δεν είναι ανεκτές.
Τίθεται καθαρά ζήτημα ύπαρξης του, όχι δικιά σου, εξ ολοκλήρου δικιά του. Προκειμένου λοιπόν να μην τεθεί θέμα αμφισβήτησης της ίδια τους της επιβίωσης, κυριαρχούν μέσω του εκβιασμού και του φόβου που σου προκαλούν καθιστώντας σαφές το: «ή μας ψηφίζεις με το καλό ή με το άσχημο».
Τέλος, θα σημειώσω ότι σ’εκβιάζουν γιατί πέρα από την σήψη του πολιτικού συστήματος που κυβερνά την χώρα θεωρούν και όχι άδικα ότι έχουν την δύναμη να το κάνουν. Ποιος τους ελέγχει; Οι δημοσιογράφοι; Η δικαιοσύνη; Κανείς.
Μόνο ο πολίτης μπορεί και πρέπει να τους ελέγξει. Και από τις αντιδράσεις που έχουν προκαλέσεις αυτοί οι εκβιασμοί και τα ψευτοδιλήμματα στους πολίτες, θεωρώ ότι υπάρχουν αρκετοί σκεπτόμενοι άνθρωποι που δεν ανέχονται ν’ αγαπήσουν τους εκβιαστές τους.
Nατάσσα Γρατσάνη
