Γράφει ο Iωάννης Ζώης πρώην Εφέτης της Τακτικής Δικαιοσύνης
Με αφορμή τις δικηγορικές εκλογές αύριο, ως πολίτες, αξιώνουμε ένα δικηγόρο :
-Που να αντιστέκεται κάθε φορά που προσβάλλονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
-Που να αντιστέκεται στην Εξουσία όταν αυθαιρετεί.
-Που αντιτασσεται με σθένος στους ισχυρούς της ημέρας, αλλά και στα ρεύματα της κοινής γνώμης, η οποία τόσο εύκολα δημαγωγειται, διαστρέφεται και παραπαίει.
-Που αντιτασσεται στον πελάτη όταν, έναντι ανταλλαγματων, του ζητεί να θυσιάσει κάτι από την τιμή,την υπόληψη, την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμο του.
-Που αντιστέκεται στον αντιδικο που επιχειρεί να τον δεκασει.
-Που αντιστέκεται στο Δικαστή που, αν και σπάνια, τολμά να τον ταπεινωσει.
-Που γίνεται φρουρός των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, συντεινοντας έτσι αποφασιστικά στην ορθή απονομή της Δικαιοσύνης μας, για ένα καλύτερο μέλλον.
Εξάλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο οτι ποτέ δεν υλοποιήθηκε η ευχή του Ναπολέοντα, όταν έλεγε :”είθε όλοι οι δικηγοροι να είχαν μια γλώσσα για να μπορέσω να τους την ξεριζωσω μονομιας”.
Όμως, παρά τις προσπάθειες του, απέτυχε παταγωδώς.
Ούτε ασφαλώς η εκδικητικη Φουλβια καταφερε τίποτα, τρυπώντας με καρφί την γλώσσα του Κικερωνα για να τον τιμωρήσει για την ευτολμια του λόγου του…
Όχι, όχι καθόλου δεν υπερβάλλω, ταπεινες αξιωσεις της κοινωνιας διατυπωνω, χωρίς να ποιώ τον ηττονα λόγο κρειττονα και τον κρειττονα ηττονα…