Πέρασαν 51 χρόνια από τη μαζική εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Αθήνα.
Η δικτατορία βέβαια δεν προέκυψε τυχαία, ήλθε ως οδυνηρό επακόλουθο της γενικευμένης υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών την μεταπολεμική περίοδο.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου μας υπενθυμίζει πόσο εύθραυστη είναι η Δημοκρατία αφού είναι καθημερινό μας καθήκον οι αγώνες για την υπεράσπισή της.
Είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε αυτούς που είχαν το σθένος να την υπερασπιστούν, ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή.
Η κοινωνική δικαιοσύνη, η αξιοκρατία και η αφύπνιση της νέων ανθρώπων μπορούν να θεμελιώσουν τη Δημοκρατία και την Πρόοδο.
Γιατί όσο οι νέοι άνθρωποι μένουν στο περιθώριο, θέτουμε σε κίνδυνο τα θεμέλια της κοινωνίας μας.
Δεν ξεχνάμε ποτέ το θάρρος, την αυταπάρνηση, τη θυσία, την τόλμη, τον ηρωισμό, την προσφορά και τη συμβολή όλων εκείνων των νέων τότε που το δημιούργησαν και αγωνίστηκαν για να πέσει η χούντα.
Άλλωστε, ο Ρίτσος έγραψε κάποτε και μάλιστα το απήγγειλε στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου: «Αν η ελευθερία δεν βαδίζει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα»
“Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”», δηλαδή αξιοπρέπεια.
