Το deja vu ενός εργατικού κινήματος που έχει σκευρώσει.
Ενα Εργατικό Κέντρο που παραμένει απαθές, όλα αυτά τα χρόνια που καταπατούνται εργατικά, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Που αδιαφορεί αν κάποιοι άνθρωποι ζουν στην ανέχεια.
Ένα εργατικό κέντρο χωρίς μπούσουλα, έρμα και προσανατολισμό.
Μια συνδικαλιστική ηγεσία, που έχει από καιρό αποστασιοποιηθεί από τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας που βιώνουν οι εργαζόμενοι, από το εργοδοτικό bullying και τους εκβιασμούς, την καταπάτηση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Και το κτίριο του Εργατικού Κεντρου, μαυσωλείο όπου φυλάσσεται η σωρός ενός ισχυρού κινήματος που κάποτε έτρεμαν οι ασύδοτοι επιχειρηματίες , και που σήμερα στεγάζονται εργατοπατέρες από τα Lidl.
Κώστας Κωστούλας
