Ο Γ. Φλωρίδης θα έχει μετανιώσει που δεν συνέχισε τον σχεδιασμό νέου κόμματος με την Αννα Διαμαντοπούλου στο διηνεκές, και τελευταία στιγμή πήγε στο ΠΑΣΟΚ κι έπιασε εκλογικό πάτο.
Η Αντζελα Γκερέκου θα αναρωτιέται πώς την πέτυχε η εκλογική στάμνα κατακούτελα τη στιγμή ακριβώς που νόμιζε πως κάνοντας μεταγραφή στο πράσινο στρατόπεδο είχε φύγει απ’ το πεδίο βολής των Κερκυραίων.
Ο Δάνης Τζαμτζής με θλίψη θα παρακολουθεί από την τηλεόραση τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να ανακοινώνει τα αποτελέσματα στις ψηφοφορίες χωρίς τη δική του βοήθεια.
Και ο Μιχάλης Ταμήλος δεν θα περνάει πια τα βράδια του στα καφέ του Κολωνακίου, περιμένοντας την επομένη για να αράξει ξανά στο καφενείο της Βουλής.
Καθώς εκείνοι ψάχνουν τρόπο να διαχειριστούν την εκλογική τους απώλεια, ο Αδ. Γεωργιάδης ξεσπάει στο Τwitter: «Να πάρει!», έγραψε τη Δευτέρα. «Δεν εξελέγη ο φίλος μου Χρήστος Μαρκογιαννάκης να τον κάναμε πάλι αντιπρόεδρο Βουλής με πρόεδρο της Βουλής την κα Ζωή Κωνσταντοπούλου… Κρίμα»!
Το πιθανότερο, πάντως, είναι πως ο κ. Μαρκογιαννάκης δεν γέλασε με το αστείο του. Γιατί, μετά την απώλεια, η παράδοση λέει πως ακολουθεί η κηδεία. Και εκεί ο μόνος που ποτέ δεν γελάει, είναι ο άμεσα ενδιαφερόμενος για την τελετή. Κι έτσι κάπως, το βάρος του πένθους πέφτει στους υπόλοιπους. Στη Συγγρού, ας πούμε, η λαϊκή δεξιά θρηνεί ακόμη σαν τις μοιρολογίστρες Μανιάτισσες, και όχι άδικα.
Μετά τον Βύρωνα Πολύδωρα, που χάθηκε απ’ το Κοινοβούλιο πλήρης ημερών καθώς αυτή τη φορά δεν έβαλε καν υποψηφιότητα, η γαλάζια μάνα των λαϊκότροπων τέκνων απώλεσε και τα στερνοπούλια της: τον Αργύρη Ντινόπουλο, που τσαλαπατήθηκε στις κάλπες της Β΄ Αθηνών απ’ τους προπορευόμενους 12 βουλευτές της Ν.Δ., και τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, που καταβυθίστηκε στη 16η θέση του ψηφοδελτίου και κατέληξε από εκλογική ασφυξία. Αλλά καθώς στα στούντιο όπου σύχναζαν οι δύο μακαρίτες του κοινοβουλευτισμού οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες, οι παραδοσιακοί αντίπαλοί τους αδυνατούν να απολαύσουν τη στιγμή. Στη Χ. Τρικούπη, βλέπετε, μαζί με τις φωτογραφίες του Γ. Παπανδρέου, χάθηκαν και οι βουλευτές.
Σαν να μην έφτανε στον Ευ. Βενιζέλο που στην πόλη του, τη Θεσσαλονίκη, τον πέρασε μέχρι και ο Β. Λεβέντης, έχασε στην εκλογική στροφή και τους πιο αγαπημένους του συνεργάτες: η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ δεν τουιτάρει πια ακατανόητες ατάκες για λογαριασμό του κόμματος και ο Πάρις Κουκουλόπουλος έχει, επιτέλους, χρόνο να επισκεφθεί το Salon de Bricolage για να δει αν πράγματι οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας ετοιμάζουν τον ξεσηκωμό της μάζας στις μισοφωτισμένες του γωνίες.
Μαζί τους και ο Μιχάλης Κασσής, που είναι τώρα έτοιμος να γυρίσει στα αγαπημένα του Γιάννενα, και στην προεδρία του ποδοσφαιρικού σωματείου Δόξα Κρανούλας, απ’ την οποία τον αποπροσανατόλιζε τόσα χρόνια ο σοσιαλισμός.
Σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, άλλωστε, είναι σημαντικό ο πολιτικός να βρει κάτι να απασχολείται. Ο Π. Τατσόπουλος, ας πούμε, θα μπορούσε τώρα που τον ξέβρασε στην όχθη της Β΄ Αθηνών το «Ποτάμι», να μετατρέψει την κοινοβουλευτική του περιπέτεια σε ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα, αναλύοντας πώς σε αυτές τις εκλογές η μισή Αθήνα βρήκε την ευκαιρία και του έκανε ό,τι είχε κάνει εκείνος παλαιότερα στην άλλη μισή.
Παράλληλα, μπορεί ο Ομηρος Ευστρατιάδης, ο οποίος επίσης δεν εξελέγη με τους ΑΝΕΛ κι έχει όλο τον χρόνο στη διάθεσή του, να γυρίσει σε φιλμ την πικάντικη τατσοπουλική ιστορία, όπως τόσο επιτυχημένα έκανε παλαιότερα με τον εμβληματικό «Παρθενοκυνηγό» αλλά και το λιγότερο γνωστό «Ροκάκιας την ημέρα, το βράδυ καμαριέρα».
Το πρότζεκτ θα ήταν πιθανότατα πρόθυμη να επιμεληθεί μουσικά η έτερη ατυχήσασα των εκλογών, η Κ. Στανίση, που παρά τους 1.028 σταυρούς της στην Ημαθία, τελικά δεν έκανε σουξέ στη λεωφόρο Αμαλίας. Και το όλο εγχείρημα σίγουρα θα προσφερόταν να καλύψει δημοσιογραφικά ο Τέρενς Κουίκ. Μόνο που εκείνος με το που έχασε το έδρανό του στη Βουλή, βρήκε στασίδι στην Κουμουνδούρου. Και αποτελεί πλέον πρότυπο για όλους τους υπόλοιπους.
Γιατί είπαμε: σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή, όποιος έμεινε έξω απ’ τη Βουλή, κάτι πρέπει να βρει ν’ απασχολείται.
εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
