"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

14.1 C
Trikala

«Η αρκούδα» (Η Ε-65 και η σιδηδροδρομική γραμμή Καλαμπάκας –Κοζάνης σε ..λογοτεχνική απόδοση)

lafarm

Σχετικά άρθρα

Γράφει: ο Αρης Μυλωνάς, Δ/ντής στο 6ο ΓΕΛ Τρικάλων : «Εμπρός , λοιπόν, τη Δευτέρα αρχίζουμε, αυτή τη Δευτέρα του …έτους 1928! Πάρτε μαζί σας φκιάρια, αξίνες, τσάπες , κουβάδες και μαντήλια για κεφαλοδέσια. Το μεροκάματο , που θα μας δώσει η Βελγική εταιρεία, – τα ακούσατε ! – είναι 4 δραχμές, για όλη τη μέρα από του πρωί μέχρι .. ου ήλιους βασιλεύοντας. Η σιδηροδρομική γραμμή θα περάσει νότια – νότια ανατολικά και θα κατευθύνεται από Καλαμπάκα … προς Κοζάνη. Είναι το όραμα του Τρικούπη σε συνέχεια…. Μεγάλο όραμα, να δικαιωθούν τα σχέδια. Εδώ , χωριανοί, θα χτίσουμε ένα ενδιάμεσο σταθμό, ένα σταθμό ψηλό διώροφο. Το χρώμα του , μας λένε οι υπεύθυνοι της εταιρείας, να είναι γκρι με ψηλά παράθυρα και στους δυο ορόφους , με κόκκινα κεραμίδια στη στέγη, μάλλον βαθιά κόκκινα..
Oksiniea

Να βάλουμε πάνω από τα τζάμια του δεύτερου ορόφου, το νέον όνομα του χωριού στα ξένα, «ΟΧΙΝΙΑ» να το λέμε , πάνω σε μια πέτρα λευκή λειασμένη , – εσύ να τη φκιάξεις Μιχάλη- , να έρχονται οι τουρίστες με τους χάρτες να μας φέρουν χρήμα πολύ … Γρήγορα σκάψτε θεμέλια βαθιά, ξεχώστε το λόφο να περάσουν οι γραμμές., αδειάστε τους κουβάδες, πάρτε τα χαλίκια, φκιάξτε έργο γερό…
– Μα ποιοι είναι αυτοί οι βρακοφόροι με τους περιποιημένους μύστακες και τα ψηλά καπέλα;
– Αυτοί, χωριανοί , δε τα μάθατε; Το είπαν χθες στην πλατεία , αυτοί είναι από το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελ.. Βενιζέλου , Φέρνουν μαζί τους και μια μεγάλη φωτογραφία του για να την αναρτήσουμε στο σταθμό. Μας λένε:
«Εδώ αγαπητοί , θα εγκαινιάσουμε το νέο σιδηροδρομικό σταθμό, από εδώ θα στέλνετε γάλατα, κρέατα, καλαμπόκια, σιτηρά , κατσίκια και αρνιά …… μέχρι πέρα του εξωτερικό! Θα γίνει μεγάλη Ανάπτυξη, ετοιμαστείτε λοιπόν για τις χρυσές ευκαιρίες…» Κάποιος από τους χωριανούς μόλις τ΄ άκουσε έξυσε την αξίνα και μετά την κεφάλα του..
Πολλές όμως φωνές ακούγονται μέσα στο σταθμό , Γιατί άραγε να καβγαδίζουν αυτοί οι επίσημοι , τόσο επίσημοι με τους κομματάρχες μας; Για πήγαινε εσύ Μιχάλη, να ακούσεις από σιμά, Γιατί εμάς να μας δεχτούνε με τέτοια άπλυτα μούτρα και ιδρώτα, αποκλείεται.
– «Άλλος, λέει, η γραμμή να περάσει από εδώ, άλλος από εκεί, ο τρίτος προτείνει από εκείνο το μαντρί , ο τέταρτος ο ψηλός αντιτείνει από αυτά τα κτήματα του συγχωριανού του… Δε γίνεται Ανάπτυξη του τρένου, λένε , χωρίς παράλληλες επενδύσεις και αγορές χωραφιών εκατέρωθεν της γραμμής».
– Για σταθείτε, για σταθείτε , κύριοι απεσταλμένοι, έχουμε και εμείς χωράφια, … χωράφια εδώ έχουμε κι εμείς, είναι δικά μας αυτά τα χωράφια, μας τα δώσατε εσείς, μας τα έδωσε ο Βενιζέλος, αυτόν που φέρατε σε φωτογραφία , μας τα μοίρασε το 1917 , έδωσε ένα κλήρο στον καθένα…
sxoleio
– Μην ανησυχείτε, συμπολίτες ορεινοί, έχουμε προβλέψει και για σας. Τώρα ήρθε η ώρα της δικαίωσης σας. Μην ανησυχείτε. Η Βελγική εταιρεία θα σας δώσει μεγάλες Αποζημιώσεις , πολύ μεγαλύτερης αξίας…Θα , θα τα πάρετε!.
Ένας έτριψε την παλάμη και ένας άλλος που δεν είχε κτήματα εκατέρωθεν της γραμμής κλώτσησε δυνατά μια μεγάλη πέτρα… που του πόνεσε του πουδάρι….
Και γινόταν στο σταθμό ένα πανηγύρι διακηρύξεων , φαντασιώσεων, ονείρατων , εξαγγελιών και ορέξεων. Τέτοιων ορέξεων , που δεν έμεινε τίποτα από το φαγοπότι με τα σφαγμένα – φερμένα ειδικά για τα εγκαίνια της σχεδιαζόμενης γραμμής – δικά μας αρνιά.
Τότε στο πανηγύρι αυτό βρήκε ευκαιρία , να και ο αρκουδιάρης με το τσίγκινο νταϊρέ και τη μαϊμού στον ώμο. Τσίριζε η μαϊμού, κουδούνιζε ο νταϊρές , τσίριζε και πάλι η μαϊμού , φώναζε ο ντουνιάς, γκάριζαν και οι γάιδαροι του χωριού τινάζοντας τα πισινά πόδια .. Τότε , ταραγμένη από τον πολύ θόρυβο η αρκούδα , κάνοντας να προχωρήσει έπεσε ξερή – βαριά πλατιά , ασήκωτη με το καψαλισμένο τρίχωμα, ακίνητη από τότε … και σχεδόν ..αμίλητη πάνω σε εκείνες τις γραμμές του τρένου….
…………………………………………………………………………………….

FRIEDERIKI
11η Σεπτεμβρίου 1950

« Σήμερα , μόλις τελειώσι ου δάσκαλους του σχολείου, και πριν του απόγευμα , εμείς θα πάμι στου σταθμό. Εκεί θα πιάσουμε τους δυο λόφους , τους αντικριστούς . Η μία ομάδα θα είναι , «οι δεξιοί», η άλλη ομάδα, «οι αριστεροί». Θα παίξουμι τη μάχη « αριστεροί – δεξιοί», ποιος θα καταλάβι του σταθμό, αυτός θα είνι ου νικητής. Είτε με σφενδόνες είτε με τα χέρια θα πετροβολούμε οι μεν, «τους φασίστες – προδότες» , οι δε, «τους κουμουνιστοσυμμορίτας»
Και έγινε μια τέτοια μάχη…. Αληθινή μάχη. Πολλές πέτρες βρήκαν την πινακίδα του χωριού, την αναρτημένη στο σταθμό, άλλες τις φωτογραφίες του Βενιζέλου και του βασιλιά , άλλες του Άρη και του Παπανδρέου, άλλες τα ψηλά τζάμια και τα κόκκινα κεραμίδια,. Μα οι περισσότερες χιλιοτρύπησαν την ελληνική σημαία που είχε τοποθετηθεί σε τσιμέντινη βάση μπροστά στο σταθμό, δίπλα στην Αστερόεσσα αμερικανική. Και ενώ γινόταν χαλασμός , πετρόπολεμος αληθινός για «πολλά εκμεταλλεύσιμος», ένα αντρόγυνο ταλαιπωρημένων χωρικών ξωμάχων με δυο άλογα ένα άσπρο και ένα μαύρο πλησίασαν το σταθμό με νωχελικά βήματα κάτω από τον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο. Εκεί ζήτησαν από τα παιδιά …. ανάπαυλα… μάχης. Ο άνδρας φορούσε ένα φαρδύ παρδαλό ριγωτό αμερικάνικο πουκάμισο με ένα αστέρι σερίφη στο πέτο, ενώ η αγρότισσα κρατούσε στα ροζιασμένα χέρια της μια σπασμένη βεντάλια προφανώς κομψευόμενης αμερικάνας.
koritsia katoxi
Τα είδη αυτά μόλις που πρόλαβαν να τα αρπάξουν, όταν η ΟΥΝΤΡΑ, αμερικάνικη εταιρεία εράνου , τα ξεφόρτωσε στην πλατεία του χωριού χθες βράδυ, κάτω από το άγαλμα της ελευθερίας.. Αναζήτησαν λοιπόν να ξεκουραστούν κάτω από την μισο-ερειπωμένη στέγη του σταθμού δίπλα σε πέτρες, χώματα, σπασμένα τζάμια , φωτογραφίες και δοκάρια. Και εκεί καθώς ξεδιάλεγαν τα σκιερό χώρο, ένα φθαρμένο μισοκαμμένο έγγραφο – συμβόλαιο τράβηξε την προσοχή του άντρα, Το έγγραφο βρισκόταν ανάποδα κάτω από το συρτάρι του γραφείου του υποτιθέμενου σταθμάρχη . Μετά βίας μπόρεσε να το διαβάσει με τα λίγα κολλυβογράμματα της γ΄ τρίτης δημοτικού του: Το έγγραφο έγραφε: « Η Βελγική εταιρεία απαγορεύει (αυτό το διάβασε καλά!) τη χρήση, την ενοικ………., την αξιοποί …. την εκμετ….. για τα επόμ…….εκατό χρόνια του σταθμού» Ο άντρας συλλογίστηκε βαριά, έξυσε τη βαριά χοντροκομμένη κεφάλα του, τίναξε το ριγωτό πουκάμισο και τράβηξε απότομα από το χέρι τη γυναίκα του.
– Σήκω απ΄ εδώ, της είπε, απαγορεύεται και ο ίσκιος σε αυτό το μέρος .
Πήραν τα δυο άλογα … και τράβηξαν για τις θημωνιές και τα χρυσωμένα στάχυα. Πολλές αλογόμυγες βούιζαν γύρω από τα άλογα, ενώ οι ουρές πήγαιναν και έρχονταν, πήγαιναν και έρχονταν βιτσίζοντας τα καπούλια των υπομονετικών αλόγων.
Τότε….., τότε ακούστηκε ένας ήχος βαθύς και απόμακρος , καθώς βάδιζαν πάνω στις μισοσκαμμένες ράγες του τρένου της γραμμής Καλαμπάκας – Κοζάνης. Ήχος δυνατός, εκκωφαντικός σαν τα φουρνέλα στα τούνελ, ήχος «πολλά υποσχόμενος» με τη γλυκύτητα της αβεβαιότητας και την ομορφιά του ανέφικτου. Αυτός ο ήχος ξεσήκωσε την αρκούδα που κοιμόταν σε χειμερία και … θερινή νάρκη από….. το χίλια εννιακόσια ….΄28. Ο ήχος την έκανε να ανατριχιάσει, να ρυτιδώσει τη μουσούδα της, να μυρμηγκιάσει το κορμί της. Τότε σε μια βαριά .. προσπάθεια άνοιξε δειλά το ένα μάτι, θαρρώ .. το δεξιό μάτι ..Ανοιγόκλεισε το βλέφαρό της και μακριά , μπροστά από την είσοδο του τούνελ είδε μια μεγάλη μεταλλική πινακίδα σε μπλε φόντο με πολλά αστέρια. Πινακίδα, που λαμπύριζε στον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο και έγραφε πάνω – επάνω με μεγάλα κεφαλαία γράμματα ,,, κάτι σαν Ε- 65..Τότε η αρκούδα έκλεισε και πάλι το μάτι της … και συνέχισε βαθιά –βαθιά τη νάρκη της…

Άρης Μυλωνάς , Διευθυντής του 6ου Γενικού Λυκείου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης