Η Μάγδα Φύσσα για τον Παύλο.
«Δεν θυμάμαι πότε ήταν που είδα παιδιά στην ηλικία σου, μικρότερα και μεγαλύτερα, ανθρώπους διαφορετικών γενεών να μου μιλάνε, να με αγκαλιάζουν, δεν θυμάμαι πότε τους απάντα για πρώτη φορά.
Αυτοί οι άνθρωποι Παύλο γέννησαν μαζί με την ανάμνησή σου, μία φλόγα στον πάγο. Τα χέρια μου γέμισαν και πήραν μια αγάπη που δεν φαντάστηκα ότι υπάρχει, με λένε μάνα τους και νιώθουν παιδιά μου.
Και είσαι εκεί, το πιο κόκκινο απ’ όλα τα λουλούδια που άνθισαν με τον αγώνα μας, σύμβολο αβάσταχτου πόνου, να μου λείπεις και να μου δίνεις δύναμη να αντέχω, να αντέχουμε.
Νικήσαμε ηττημένοι Παύλο. Παιδί μου. Κατάδικό μου παιδί. Στις αγκαλιές όλων»
