Στις 4 Ιουνίου του 1907 έγινε μία από τις χειρότερες «φυσικές καταστροφές» που έπληξαν την ελληνική επικράτεια από συστάσεως κράτους.
Ήταν μια ζεστή μέρα (Δευτέρα) σε μια περίοδο ανομβρίας (είχαν προηγηθεί θρησκευτικές λιτανείες για να βρέξει) και μόλις είχε λήξει το εβδομαδιαίο «παζάρι» της πόλης.
Η σφοδρή καταιγίδα άρχισε περί τις 16:00 (το απόγευμα) και είχε εντυπωσιακά τοπικό χαρακτήρα (έβρεξε σχεδόν μόνο στα όρια της υδρογραφικής λεκάνης του Ληθαίου ποταμού & σε κάποιες γειτονικές περιοχές) και κράτησε μέχρι περίπου στις 23:00.
Τα αποτελέσματα ήταν τρομακτικά: Ένα τεράστιο «κύμα» σάρωσε την πόλη, (σύμφωνα με μαρτυρίες υπήρξε και ταυτόχρονο μικρότερο «κύμα» από τον Αγιαμονιώτη ποταμό) αφού προηγουμένως είχε σαρώσει (κυριολεκτικά) όλα τα χωριά που βρίσκονται κατά μήκος της κοίτης του Ληθαίου (στο ανατολικό περιθώριο της Δυτικής Θεσσαλίας) και όχι μόνο.
Άφησε πίσω του αδιευκρίνιστο αριθμό θυμάτων (ο επίσημος κατάλογος των καταμετρημένων αναφέρει περί τους 100-150, αλλά λαμβάνοντας υπόψην τις λίστες των αγνοουμένων και εξαφανισθέντων, τα θύματα ενδεχομένως ξεπερνούν τους 400! –ορισμένοι κάνουν λόγο για 600!!), χιλιάδες άστεγους (1200-2000 οικίες κατέρρευσαν ολοσχερώς μέσα στην πόλη), πλήθος νεκρών ζώων και ολοσχερή καταστροφή της γεωργικής & κτηνοτροφικής παραγωγής των χωριών στις όχθες του ποταμού (Σπαθάδες, Βασιλική, Μικρό Κεφαλόβρυσο, Μεγάλο Κεφαλόβρυσο, Ράξα, Σωτήρα, Περδικοράχη, Ρίζωμα, Πατουλιά, Γλύνος, Νομή, Λόγγος, κ.α.).
Kαταστράφηκαν όλες οι γέφυρες (πλην της κεντρικής), η συντριπτική πλειοψηφία των παλαιών πλίνθινων σπιτιών κατέρρευσε και οι κάτοικοι κατέφυγαν είτε στα υψώματα του Βαρουσιου, είτε σε μεγάλα πέτρινα σπίτια ευκατάστατων συμπολιτών –η κατάρρευση ορισμένων και από αυτά πρόσθεσε δεκάδες θύματα στον κατάλογο) ενώ τις επόμενες ημέρες επικρατούσε μια απερίγραπτα εφιαλτική κατάσταση: δυσοσμία από το πλήθος των πτωμάτων (ανθρώπων και ζώων) που βρίσκονταν είτε θαμμένα στη λάσπη και στα ερείπια είτε διάσπαρτα.., επιδημίες, έλλειψη διατροφής, πόσιμου νερού, κουνούπια, κλπ.
Η ολιγωρία της κρατικής μηχανής ήταν χαρακτηριστική: Προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με επιτροπές εράνων, ενώ οι πλούσιοι της πόλης φρόντισαν να καταφύγουν στην γειτονική Καρδίτσα προκειμένου να αποφύγουν την συνδρομή (ο έρανος απέδωσε 5.000 δραχμές, ενώ 30.000 δραχμές έστειλε το κράτος)! Χρειάστηκε να παρελθει μια εβδομάδα για να αντιληφθεί η κεντρική διοίκηση το μέγεθος της καταστροφής (επίσκεψη υπουργού Καλογερόπουλου) ενώ προηγουμένως είχε απειληθεί κοινωνική έκρηξη και επίθεση σε δημόσια κτήρια, κλπ. Τις επόμενες ημέρες κατέφθασε και ο βασιλευς Γεώργιος (φιλοξενούμενος του τσιφλικά Ζωγράφου στην Λαζαρίνα) αλλά έφυγε κακήν κακως μην αντέχοντας την φρικτή κατάσταση που αντίκρυσε…
Πλημμύρα το 1907 στα Τρίκαλα με εκατοντάδες νεκρούς, Ιανός το 2020 και κατά τα άλλα ο Daniel πλημμύρα της χιλιετίας. Ασε πού βγήκε προχθές καί άλλος μετεωρολόγος πού μάντεψε ακόμη μία πλημμύρα στο εγγύς μέλλον. Αυτοί οί ειδικοί ή δεν ξέρουν αριθμητική ή κάνουν μαντεψιές τύπου Καζαμία. Βέβαια έτσι μπορεί να σταθεί η παπάντζα της “κλιματικής κρίσης” καί η μπίζνα της “πράσινης μετάβασης”.
Μίλησε και το Νόμπελ της Κλιματικής Αλλαγής.
Καλύτερα να μη μιλάμε για πράγματα που δεν γνωρίζουμε.
Sniper, σε πληροφορώ ότι τότε, βάζανε καζάνια για τα πλύνουν τα ρούχα. Και μη νομίζεις ότι δεν κλ@νανε οι γελάδες το 1907. Φουλ κιόλας, από το πολύ φρέσκο χορτάρι.
ΥΓ. Νομίζω ότι το 1906, είχε περάσει και ένα αυτοκίνητο. Να δεις τι έβγαζε από πίσω… Ίσως αυτό, να έπαιξε ρόλο.
Ετσι ακριβως!