Η μπόχα της μεταπολίτευσης
Στο πανηγύρι του Παναγίας , ο Mπαρμπαθύμιος καθότανε στο παγκάκι δίπλα στην εκκλησία, μαζί με την σύζυγο του Ευτυχία .
Οι οικονομικές του δυνατότητες δεν του επέτρεπαν να πιάσει τραπέζι στο μαγαζί του χωριού και να απολαύσει το ψητό αρνί και τα κλαρίνα.
Ήταν όμως ήρεμος, αν και η γυναίκα του δεν σταμάτησε λεπτό να μουρμουρίζει στ`αυτιά του .
Γκρίνιαζε η δύστυχη, που ο μονάκριβος γιος της ήταν μακριά στα ξένα και δεν μπορούσε να τον χαρεί .
Κατηγορούσε τον άντρα της, που δεν πήγε τότε σ`ένα βο(υ)λευτή, να τον διορίσει στα τρένα η έστω φύλακα εξωτερικής φρουράς και να το παίζει τώρα πολιτικό ον στα μέρη τους.
Να την βράσω την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια σου, τού λεγε συνέχεια, κοιτώντας τους Πασόκους και τους Δεξιούς ,να ξεφαντώνουν και να σκορπούν χρήμα.
Ο κακόμοιρος ο κυρ Θύμιος με το ζαρωμένο από την οικοδομή αλλά τίμιο πρόσωπο, της χαμογελούσε ζητώντας της ευγενικά να σωπάσει .
Ήξερε ότι τα λεγε όλα αυτά από πίκρα και μόνο,δεν τα εννοούσε .
Είχαν μεγαλώσει το παιδί τους με αρχές και αξίες. Του έμαθαν να μην γονατίζει ποτέ σε κανένα κερατά και να πιστεύει στις δυνάμεις του . Σπούδασε δουλεύοντας και στο στρατό τους ζήτησε, να μην βάλουν βύσμα να τον φέρουν με μετάθεση από τα σύνορα .
Βέβαια στη πατρίδα του ,που τόσο αγαπούσε , δεν μπόρεσε να βρει δουλειά γιατί ήθελε μέσο και Μπάρμπα στη Κορώνη.
Τα προσόντα του βλέπετε δεν ήταν το γλείφειν και το έρπειν, αλλά τα πτυχία και οι γνώσεις του .
Μόνο αυτές οι σκέψεις, σκοτείνιαζαν το βλέμμα του απόμαχου εργάτη, κοιτώντας τους πρώην έσχατους του χωριού, να γλεντοκοπούν και να χορεύουν.
Οι ρουσφετολογικά βολεμένοι, τα λαμόγια και οι κλέφτες επιχειρηματίες του δικομματισμού, ένα κουβάρι στο γλέντι που είχε φουντώσει. Όλη η βρωμιά της μεταπολίτευσης μαζί μονολογούσε.
Έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό από το γέρικο κορμί απογοητευμένος. Πάμε να φύγουμε από δω ,μας πήρε η μπόχα της μεταπολίτευσης ,είπε αγέρωχα παίρνοντας τη σκαλιστή γκλίτσα του αγωνιστή της Δημοκρατίας πατέρα του.
Μαυρογιαλούρος
