Προβληματισμένοι και απογοητευμένοι από τη σταθερά μειούμενη τιμή των σιτηρών εμφανίζονται οι παραγωγοί στον θεσσαλικό κάμπο, καθώς ο χρόνος περνά, οι υποχρεώσεις αυξάνονται αλλά η προσφορά των εμπόρων δεν ξεπερνά τα 17 λεπτά\κιλό.
Τιμή χαμηλή όχι μόνο σε σχέση με πέρυσι, αλλά και με βάση το κόστος παραγωγής. Αν αναλογιστεί κανείς και τη φετινή άριστη ποιότητα των σιτηρών, τότε αυτή η συμμαχία των εμπόρων να κρατήσουν χαμηλά τον πήχυ, μόνο εκνευρισμό και σκέψεις για στροφή σε άλλες καλλιέργειες (π.χ. όσπρια, ψυχανθή) δημιουργεί.
Στον θεσσαλικό κάμπο, πολλοί καλλιεργητές, πιεζόμενοι από τις οικονομικές υποχρεώσεις αλλά και από την έντονη φημολογία για νέες μειώσεις που αναπτύχθηκε λίγες μέρες πριν το Δεκαπενταύγουστο μέσω συγκεκριμένων εμπόρων και μεσιτών, έσπευσαν να κλείσουν τα σιτάρια τους στις προσφερόμενες τιμές των 17 λεπτών το κιλό. Σε αυτό συνέβαλαν και τα διάφορα “παπαγαλάκια” που έπιασαν δουλειά στις πλατείες και στα καφενεία των χωριών, διατυμπανίζοντας ότι η τιμή τις επόμενες μέρες πρόκειται να πέσει στα 15 λεπτά το κιλό.
Στη Βόρεια Ελλάδα οι τιμές είναι μειωμένες κατά 2 λεπτά\κιλό. Έτσι αρκετοί παραγωγοί έσπευσαν να κλείσουν τις συμφωνίες λαμβάνοντας τη διαφορά από τις προκαταβολές των 10, 12 και 15 λεπτών που είχαν εισπράξει νωρίτερα από τους εμπόρους. Βέβαια υπήρξαν και έμποροι, αλλά και γνωστοί μύλοι που προχώρησαν σε αγορές με τιμές που ξεπέρασαν και τα 19 λεπτά το κιλό, μόνο που αυτές αφορούσαν σιτάρια με εξαιρετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά και πολύ μικρές ποσότητες.
Όσοι αντέχουν οικονομικά προχώρησαν σε αποθήκευση του προϊόντος (στη Θεσσαλία ανέρχεται στο 20% της φετινής συγκομιδής), με τους καλλιεργητές να ελπίζουν ότι το κλίμα στην αγορά θα αντιστραφεί τις επόμενες εβδομάδες.
Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί στον κάμπο είναι η δημοπρασία που διενήργησε ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Νίκαιας «ο Προμηθέας» την προηγούμενη Παρασκευή. Στο κάλεσμα του Συνεταιρισμού για τους 3.500 τόνους σταριού και 3.000 συμβολαιακής καλλιέργειας προσήλθε μόνο μία βιομηχανία, η οποία πρόσφερε 17 λεπτά για το πρώτο και 20 λεπτά για την συμβολαιακή. Πλέον εναπόκεινται στον κάθε παραγωγό αν θα δώσει το πράσινο φως στον Συνεταιρισμό για να πουλήσει τη σοδειά του ή θα περιμένει την επόμενη δημοπρασία. Σχετικά με το κριθάρι, η τιμή παραμένει στα περσινά επίπεδα, δηλαδή στα 15 λεπτά\κιλό το απλό και 17,50 το συμβολαιακό, αλλά το ενδιαφέρον των εμπόρων παραμένει χλιαρό.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΕΣΑΖΟΝΤΩΝ
Οι παραγωγοί σκληρού σίτου στον νομό Λάρισας εμφανίζονται αγανακτισμένοι και απογοητευμένοι, καθώς δεν προβλέπεται κάποια παρέμβαση, ούτε υπάρχουν περιθώρια κρατικής παρέμβασης. «Η αγορά είναι ελεύθερη, οι τιμές διαμορφώνονται βάση προσφοράς και ζήτησης» υποστηρίζουν παράγοντες της αγοράς, με τους παραγωγούς να ανταπαντούν ότι «εφόσον όλα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης και από τη στιγμή που η τιμή του σταριού έχει υποχωρήσει έναντι της περσινής χρονιάς, γιατί αυτή η μείωση δεν περνά και στην τιμή του ψωμιού; Το ελληνικό ποιοτικό σκληρό σιτάρι είναι φθηνότερο από το εισαγόμενο καλαμπόκι. Είναι τουλάχιστον παράλογο, απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς».
Και εδώ συναντάμε την περίφημη ιστορία των μεσαζόντων. Διότι όπως υποστηρίζουν οι αρτοποιοί της πόλης, στη διαδρομή από τις αποθήκες ή τα χωράφια των αγροτών μέχρι να φτάσει το αλεύρι στους φούρνους δεν μεσολαβούν μόνο οι αλευροβιομηχανίες, αλλά και μια σειρά άλλων επαγγελμάτων που κρατούν την τιμή του ψωμιού σε υψηλά επίπεδα.
Κάποιοι μύλοι\αλευροβιομηχανίες αγοράζουν απευθείας το σκληρό σιτάρι από τον παραγωγό. Μια μεγάλη όμως ποσότητα αγοράζεται από τους εμπόρους, οι οποίοι μεταπωλούν το προϊόν σε ακριβότερη τιμή στις βιομηχανίες. Και φυσικά εμπόρους συναντάμε και στην προώθηση του άλευρου σε φούρνους, ενώ στη συνολική τιμή ας προστεθούν και τα μεταφορικά. Όπως δηλώνει στην «Ε» ο πρόεδρος της Συντεχνίας Αρτοποιών Ελλάδος κ. Μιχάλης Μούσιος «κάθε φορά που η τιμή του σίτου αυξάνεται, η αύξηση περνά αυτόματα και στην τιμή του ψωμιού. Όταν όμως μειώνεται, μια μικρή μείωση θα γίνει με σημαντική χρονική καθυστέρηση και στο ράφι του αρτοποιείου. .
Γ. Ρούστας
