Η φανερή διαδρομή της Κούλας
«Χάρηκες ε;», σκέφτηκε η κυρία Κική μόλις είδε τον μπάρμπα Χρήστο τον γείτονά της. «Μόλις είδες τ’ αποτελέσματα της ψηφοφορίας στη Βουλή, πέταξες την σκούφια σου και γελάν μέχρι και τ΄ αυτιά σου… πουροδεξιέ του γλυκού νερού…» ξανασκέφτηκε. Ο μπάρμπα Χρήστος αρκέστηκε σε μια δεξιά χαμογελαστή καλημέρα. Ως δεξιός μόνο σκυφτά μπορεί να χαμογελάει, ο… οσφυοκάμπτης του ΝΑΙ.
Χρόνια τώρα ο μπάρμπα Χρήστος υπέμενε στωικά τα ξεσπάσματα της Κούλας, η οποία το άλλαξε σε Κική από τότε που το Πασόκ μετατράπηκε σε υποψία κόμματος και ανακάλυψε μια μακρινή συγγένεια της συγχωρεμένης της μάνας της με τον προπάππο του πατέρα της Περιστέρας από τους Σοφάδες. Έτσι η Κούλα από το 2010 μεταλλάχθηκε σε συγγενή συριζαία προβλέποντας ότι το άστρο του Τσίπρα θα γίνεται όλο και πιο λαμπερό. Κι εκείνη η φωνή του, Θεέ μου, πως έμοιαζε με του Αντρέα!
Μ’ ένα σμπάρο δυο τριγώνια για την αγωνίστρια του Σοσιαλισμού, και αριστερός νικητής αρχηγός ο Αλέξης και ακουστική μετενσάρκωση, που έκανε να ευφραίνονται τα ώτα των 70αρηδων, πρώην Πασόκων, με υψηλές συντάξεις, οι οποίες απειλούνταν από τον Άδωνη και την παρέα του.
Συνταξιούχος η ίδια της «ΔΕΗΣ» απολάμβανε μια καθόλου ευκαταφρόνητη σύνταξη, μέχρι πριν από δύο χρόνια μαζί με τον αποθανόντα σύζυγό της που ήταν κι αυτός σκληρά εργαζόμενος της ολόφωτης επιχείρησης, που να’ ναι καλά η σοσιαλδημοκρατία, η οποία αύξησε πέντε φορές τους μισθούς του εν λόγω οργανισμού τα είκοσι χρόνια της πρώτης διακυβέρνησής της.
Το ίδιο καλά να ‘ναι και ο Λαφαζάνης, ο οποίος με το που έβαλε το πόδι του στο υπουργείο έδωσε άλλο έναν μισθό στους σκληρά δοκιμαζόμενους εργαζομένους της ΓΕΝΟΠ με τη μορφή του επιδόματος σίτισης, το ένα από τα τρία επιδόματα που δεσμεύτηκαν Φωτόπουλος και Παναγής ότι θα καταβληθούν έως το τέλος του ‘15 και μόνο αυτό θα στοίχιζε 20 εκατομμύρια ευρώ… Έτσι ο γιος της κας Κούλας, δεητζής κι αυτός, θα μπορούσε να κάνει πράξη το όνειρό του και να φτιάξει το τρίτο εξοχικό του , τα δύο πρώτα του τα ‘χαν φτιάξει οι γονείς του, πάντα με τον ιδρώτα τους… να ‘ναι καλά…
Όμως πριν η Κούλα ολοκληρώσει το εικονοστάσι, όπου δίπλα σε όλους τους Αγίους θα τοποθετούσε και την εικόνα του Λαφαζάνη, αυτός παύτηκε από τον Αλέξη και δεν ολοκλήρωσε το θεάρεστο έργο του ως υπουργός Θαυμαστών Ενεργειών μόνο για τους καταπονημένους εργαζομένους του Ομίλου.
Παρόλα αυτά η Κούλα κατάφερε να αποκτήσει το δικό της στάτους και να αποτινάξειαπό πάνω της όχι μόνο το σύνδρομο Κουτσόγιωργα αλλά και το σύνδρομο Γιωργάκη, αφού ο ανεκδιήγητος κατάφερε να πέσει από το ποδήλατο προσπαθώντας να βάλει την αλυσίδα εν κινήσει, κάτι που έκανε εκείνη την ανόητη Καίτη, σύζυγο παλιού αιρετού της Δεξιάς και μέσα στα κόλπα, να λύνεται στα γέλια κάθε φορά που την έβλεπε πάνω στο ποδήλατο θυμίζοντας της να βάζει πάντα λίγο λαδάκι από το σοσιαλιστικό εικονοστάσι στην αλυσίδα και να μην πάθει τα ίδια με τον κατάπτυστο… γόνο του Σοσιαλισμού…
Έτσι καταφέρνοντας να αποφύγει με μαεστρία τους πρώην συντρόφους στο σοσιαλιστικό κόμμα μεταπήδησε με θαυμαστή ευκολία στον ΣΥΡΙΖΑ γινόμενη χρήσιμη και… όχι ηλίθια φέρνοντας πολλές ψήφους από τους σκληρά εργαζομένους συναδέλφους της, οι οποίοι αποκήρυξαν το ΠΑΣΟΚ και τις επιλογές του να μειώσει τους μισθούς ξαναβάζοντας πανό και αφίσες στους στύλους τους…
Η Κική έβλεπε ότι ο Αλέξης ωρίμασε αυτές τις δεκαεπτά ώρες της διαπραγμάτευσης με συντροφιά την Άνγκελα και τον Φρανσουά αλλά το κόμμα θα διασπόταν. Δεν πειράζει έχει άστρο σκεφτόταν, απλά αυτός ο Παναγιώτης να έβαζε λίγο νερό στο κρασί του ρε παιδί μου… αλλά ανήκε στις παράπλευρες απώλειες.
Έχοντας εσωτερική πληροφόρηση από τη μαμά της Νάντιας, εκείνο το τσακάλι των οικονομικών, καμιά σχέση με τα χούφταλα της ηλικίας της, την οποία είχε γνωρίσει κάποτε στην Αιδηψό της δεκαετίας του ’90 με τα πράσινα προγράμματα του τότε κοινωνικού τουρισμού και κρατούσε από τότε φιλικές σχέσεις, είχε πάει δύο φορές στην Κρήτη, κατάφερε να βγάλει μέχρι το μεσημέρι της αποφράδας Παρασκευής αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ και να τα κρύψει απλά σε «σίγουρο» μέρος. Ευτυχώς δεν είχε ακούσει εκείνον τον ανεπρόκοπο ανιψιό της και να βγάλει τα λεφτά της οικογένειας στην Βουλγαρία σε γερμανικές τράπεζες και να αντιμετωπίσει τώρα την τιμωρία του 40%!
Αυτό όμως το ΟΧΙ της έκατσε πολύ άσχημα. Σε τι να πει όχι, στο ευρώ, στην δραχμή, στις 26 σελίδες του φίλου Γιουνκέρ; Πολύ της τα μπέρδεψε ο Αλέξης και δεν μπορούσε ούτε με τον μπάρμπα Χρήστο να αντιπαρατεθεί. Ψήφισε κρυφά ΝΑΙ φωνάζοντας στις όχθες του Ληθαίου ΟΧΙ και όταν αυτό βγήκε με 62%, έπεσε να πεθάνει αλλά, όταν ο καλός της αρχηγός πήγε με το ΝΑΙ στους βαρβάρους, άναψε λαμπάδες στο σοσιαλιστικό εικονοστάσι και έκλαιγε σαν μωρό κορίτσι μέχρι το πρωί…
Είχε αφήσει πάνω από το 80% των καταθέσεών της στις τράπεζες και χτυπιόταν μακριά από τα βλέμματα του ανιψιού της. Το μαρτύριο κράτησε μια βδομάδα, η Κούλα έχασε αρκετά κιλά, τόσο που έφτασε το νεανικό της σώμα, μήλον της έριδας, πριν από πενήντα χρόνια και πριν αποκτήσει οικογένεια, για αρκετούς ανύπαντρους και παντρεμένους συναδέλφους της, και είχε γίνει μια κομψή αλλά κλαμένη ηλικιωμένη, που κρατούσε όμως αρκετή από τη σοσιαλιστική γοητεία των δεκαετιών του 70’ και του 80’. Όταν ο υπέροχός της επανέφερε την τάξη τα ξημερώματα τον ξεμάτιαζε μπροστά στο εικονοστάσι και έκανε ευχές να του φύγει εκείνος ο μισητός έρπης…Η εικόνα του Αλέξη ήταν στη μέση ακριβώς, εκεί που άλλοτε φώτιζε ο Αντρέας, αλλά αυτήν… ήταν θαυματουργή!
Τα δυο τρυγόνια έγιναν τρία. Λίγο πριν από τις εκλογές η κυρία Κούλα είχε ήδη δύο προσφορές: μία από τη μαμά της Νάντιας για να πάει έναν μήνα στην Κρήτη, να της κρατήσει συντροφιά τώρα που η Νάντια δεν της μιλάει αληθινά, αφού δεν πληροφόρησε την ίδια για να βγάλει εκείνα τα 465 χιλιάρικα, όταν ήταν στο υπουργείο. Όλα κι όλα, τα πάντα της τα συγχωρούσε η Νάντια, όχι όμως να παίζει με τα λεφτά της… και η δεύτερη από τον τοπικό γραμματέα για να εκθέσει τον εαυτό της στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Ω Θεέ μου, λες;
Τώρα θα δει η κότα η Καίτη την ολική επαναφορά της επανακάμπτουσας γοητείας του χθες. Σκοπός της να βγει στις εκλογές, είχε τον τρόπο, να διατηρήσει την ηρεμία στον τοπικό Σύριζα, να μην ξαναδημιουργηθούν ποτέ καταστάσεις έντονου στρες, ώστε να μην επανέλθει… ο έρπης στον γλυκύτατο.
ΑΔΑΜΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
Υ.Γ: Ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρέπει να είναι χαρισματικός, να έχει λίγο (εν)συναίσθηση της ειρωνείας, της θεϊκής σάτιρας και να καταγράψει την πεντηκονταετία (1974-2024), η οποία τελειώνει σε δέκα χρόνια, με απόλυτη υπομονή και μεγάλο στομάχι. Ο υπέρλογος του παραλόγου μόνο με τον αποκεκαλυμμένο λόγο του θαύματος μπορεί να αναλυθεί, χωρίς να καταλήξει ο ίδιος στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Αγαπητέ ερευνητά καλό κουράγιο…
