Άνθρωποι νέοι, ηλικιωμένοι, παιδιά που έζησαν μια καταστροφική πλημμύρα. Είδαν το βιός τους να χάνεται…Το ορμητικό νερό εξαφάνισε το σπίτι, το αυτοκίνητο, την επιχείρηση, τα μηχανήματα, τις καλλιέργειες, τις σοδιές, τα ζώα τους…το χωριό τους, σε διάστημα λίγων ωρών.
Πνίγηκαν στη λάσπη όλα όσα τους δίνουν νόημα στη ζωή τους. Έσωσαν τις ζωές τους, έχασαν τον τόπο τους.
Εικόνες και ήχοι που δύσκολα θα σβηστούν από τη μνήμη τους. Καταστροφή, λάσπη, απόγνωση, θυμός, πόνος, κόσμος που δεν ξέρει τι να σκεφτεί.
Περιμένουν να φύγει το νερό και η λάσπη, να ξαναδούν τα σπίτια τους, τη γειτονιά τους, το χωριό τους και να ξαναπάρουν δύναμη, δύναμη για ένα νέο ξεκίνημα, αξία ανεκτίμητη.
Κόσμος με ανθρωπιά, με αξιοπρέπεια, με αγάπη για τον γείτονα, με ενότητα, πάλεψαν και έσωσαν με ότι είχαν (σωσίβιο, στρώμα θαλάσσης, αυτοσχέδια βάρκα) τους γείτονες και τα παιδιά τους, τον παππού και την γιαγιά που τα παιδιά και τα εγγόνια τους δεν ήταν εκεί.
Τους μετέφεραν μέσα σε δύσκολες συνθήκες από τα ισόγεια σπίτια τους που θα πνιγόντουσαν σίγουρα, στην ταράτσα και στα κεραμίδια των δικών τους διώροφων σπιτιών. Καλούνται τώρα να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση και να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα.
Η ζωή δεν δίνει επιλογές όμως , πρέπει να σταθούν δυνατοί και να παλέψουν. Το γνωρίζουν, το έχουν ξανακάνει ήδη. Και θα τα καταφέρουν, όπως τα κατάφεραν και στάθηκαν όρθιοι και μετά την καταστροφή του 1994, του 2021.
Θα τα μπορέσουν όλα γιατί απέδειξαν ότι είναι δυνατοί μαχητές. Κι επειδή είναι μάταιο να περιμένουν από πολιτικούς κι όλους τους υπεύθυνους να σκύψουν το κεφάλι και να πουν έστω μια συμβολική συγνώμη….θα το πούμε όλοι οι υπόλοιποι για λογαριασμό τους, κι ας μην έχει κανένα νόημα, καμία αξία…
Συγνώμη για όλα όσα δεν έγιναν, όταν έπρεπε…
