Μέρα θλίψης και συγκινήσης καθώς οι οικογένειες των αδικοχαμένων κοριτσιών Ελπίδας Χούπα και της Εριέττας Μόλχου που σκοτώθηκαν στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών κλήθηκαν να παραλάβουν το πτυχίο Αρχιτεκτονικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σε μία συμβολική πρωτοβουλία για να τιμήσει τη μνήμη τους.
Στην τελετή ορκωμοσίας που πραγματοποιήθηκε σήμερα, στην αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ, σε κλίμα ιδιαίτερης συγκινησιακής φόρτισης, το πτυχίο της 28χρονης Ελπίδας Χούπα, παρέλαβαν τα αδέλφια της Κωνσταντίνος και Σεραφείμ.
Ο πατέρας της Χρήστος Χούπας, που με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχε κοινοποιήσει την πρόσκληση στην τελετή ορκωμοσίας, είχε εξηγήσει πως ο ίδιος και η μητέρα της φοιτήτριας δεν είχαν τη δύναμη να παρευρεθούν, λέγοντας πως «ενώ όλοι θα είναι μέσα στην τρελή χαρά για τις επιδόσεις του παιδιού τους και θα του εύχονται καλή σταδιοδρομία στη ζωή του, εγώ θα στέκομαι σαν σκιάχτρο με ένα άψυχο χαρτί στα χέρια χωρίς παιδί να ευχηθώ».
Παραλαμβάνοντας το πτυχίο της Εριέττας Μόλχου η μητέρας της είπε πως «σήμερα είναι ημέρα γιορτής για όλα τα παιδιά για τις προσπάθειές τους και μαζί με τα παιδιά γιορτάζουν και τα δικά μας παιδιά μέσα από εμάς» και «εγώ είμαι πολύ υπερήφανη για την Εριέττα μου».
Μεγαλείο, δύναμη ψυχής και το μέγιστο της αξιοπρέπειας από τις οικογένειες. Διδαχή ίσως, σε ένα λαό που δε γνωρίζει το τελετουργικό του Σεπούκου. Εκεί όπου οι ηττημένοι ή ατιμωμένοι κόβουν μόνοι τους την κοιλιά τους και οι φίλοι τους συναγωνιστές, τους παίρνουν το κεφάλι αποκαθιστώντας την όποια τιμή τους. Όσοι έχουν ή είχαν κόρες επί πτυχίω, μάλλον με καταλαβαίνουν καλύτερα.
Κατ΄εμέ, εάν υπάρχει δικαιοσύνη, έπρεπε στην τελετή να παρευρίσκονται υποχρεωτικά όλοι οι εμπλεκόμενοι, από τον Πρωθυπουργό, τον εκλεγέντα παμψηφεί Υπουργό, τη διοίκηση του ΟΣΕ, μέχρι τον κουβαλητή βαλιτσών, ονόματι σταθμάρχη.
Όπως είχα γράψει παλιά (και λοιδορήθηκα), όποιος είναι αίτιος θανάτου παιδιού, π.χ.τροχαίο, Γρηγορόπουλος, να σκάβει το λάκκο και να κατεβάζει μόνος του το φέρετρο. Τι να σε κάνω στη φυλακή, να σε ταΐζω τζάμπα;