Mε μία φράση, οι εκλογές ήταν ο θρίαμβος της επικοινωνίας επί της κοινωνίας. Και ο θρίαμβος του ατομικισμού επί της συλλογικότητας.
Τον ρωτάς τον άλλο:
Τι θες; Θες να πάρει τέλος η δωρεάν Υγεία; Δεν θέλω!
Θες να πάρει τέλος η δωρεάν Παιδεία; Δεν θέλω!
Θες να γίνει ιδιωτικό νερό; Δεν θέλω!
Θες το τέλος της προστασίας πρώτης κατοικίας; Δεν θέλω!
Θες το τέλος των εργατικών Δικαιωμάτων; (Αυτά τα λέγανε οι μετρήσεις) Δεν θέλω.
Θες να τελειώσει το Απόρρητο των Επικοινωνιών; Δεν θέλω!
Θες να τρως χώμα και αυτό το χώμα να τελειώσει στις 18 του μηνός; Δεν θέλω!
Και τι ψήφισες;
ΝΔ!
Αυτός είναι ο θρίαμβος της επικοινωνίας. Και εδώ πέρα γίναμε όπως στην Αμερική.
Πολλές ευχές για τη νέα σελίδα σας. Να έχετε πολλούς αναγνώστες, ενδιαφέροντα άρθρα και πολλά σχόλια.
Είδαμε και στη Γαλλία τι έγινε, που ξεσηκώθηκαν όλοι και κάηκε κυριολεκτικά για πολύ καιρό. Το απόλυτο τίποτα. Όλα είναι γύρω μας στημένα έτσι ώστε να μην έχουμε επιλογές δράσης ή αντίδρασης.
Κι όμως, αγαπητή Αίγλη – και δεν ξέρω αν είσαι γυναίκα ή άντρας και χρησιμοποιείς αυτό το όνομα – , μόνο από αγώνες λαών όπως ο γαλλικός, ο γερμανικός, ο Κινέζικος κλπ, χωρών με μεγάλο πληθυσμό δηλαδή, μπορεί να αλλάξει κάτι για αυτούς που προτάσσουν την εντιμότητα, την κάθε λογής δικαιοσύνη και αξιοκρατία…Από τις θείτσες που ψηφίζουν στη Σερβία, τη Ρουμανία, την Ελλάδα, την Αλβανία κι αλλού, λίγες μεταβολές θα προκύψουν προς την πραγματική ευημερία των λαών όλου του κόσμου, κι όχι την ευημερία των λίγων και τη μερική ευημερία των παρατρεχάμενών τους…
Βαγγέλης Ζαντήρης
Αν έχει σημασία μιας και το θίξατε, γυναίκα είμαι αγαπητέ. Νομίζω ότι λέμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια. Δεν διαφωνώ με τα λεγόμενα σας απλά επισημαίνω ότι το αποτέλεσμα όποιου αγώνα, οποίας επανάστασης είναι πλέον το ίδιο. Δεν επιφέρει καμία αλλαγή προς το παρόν τουλάχιστον και έφερα ως παράδειγμα την Γαλλία. Αν πιστεύετε κάτι διαφορετικό τότε κατάλαβα λάθος εγώ.
Τώρα που ανέλαβε ο Καθ. Μαραντζίδης το σχεδιασμό της προεκλογικής καμπάνιας του Αλέξη Τσίπρα, να σας δω τι θα ξαναγράψετε για Αριστερά και Εμφύλιο, ενώ τον κατηγορούσατε για αναθεωρητισμό…
Κουράγιο εύχομαι. Κάποτε, λογικά μιλώντας και η Ακρίτα πρέπει να ήταν Πασοκ. Αλλά τι να λέω τώρα, κατάντησε κι αυτό να είναι η ουρά του Αλέξη η οποία κουνιέται πολύ τώρα τελευταία.
Δεν κατάλαβες καλά, αγαπητή Αίγλη. Πιστεύω ότι μέσω ξεσηκωμού του κόσμου σε χώρες μεγάλες σε πληθυσμό, και με ισχυρό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι – η καλύτερα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, αν και μασονικές στοές μεγάλων επιχειρήσεων κι επιχειρηματιών είναι αυτές που επιβάλλουν βραχυπρόθεσμα η σε ορίζοντα κάποιων ετών το κάθε τί στην πολιτική που ασκούν τα εκάστοτε πιόνια-πολιτικοί παγκοσμίως -, μπορεί να επιτευχθεί σιγά σιγά κάτι για το καλό του γενικού πληθυσμού, να μην υπάρχει τόση ανισότητα, να εξαλειφθεί η φτώχεια σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας κλπ… Καλό είναι να γίνονται και επαναστάσεις και συνειδητοποιημένες κινήσεις και δράσεις πραγματικής αναρχικής ιδεολογίας και σε φτωχές χώρες (σύμφωνα με τις ιδέες πραγματικών αναρχικών ανθρώπων εννοώ, που δεν ανέρχονταν την αδικία πριν από 150 χρόνια…Μπακούνιν, επί παραδείγματι, και χωρίς – δυστυχώς – να έχω διαβάσει ως τώρα βιβλία με τις ιδέες του όλες, αλλά μόνο κάποιες μέσω του διαδικτύου)…Σε χώρες όπως αυτές που ανέφερα, όπως και στην Ελλάδα, για να αποτινάξουμε αυτούς που καταδειναστεύουν το σύνολο του λαού, που πολλές φορές είναι απλά πιόνια και δεν έχουν και την αξία να κάνουν πολλά πράγματα για την κοινωνία, παρά μόνο για τους οπαδούς τους κλπ, μιας και δεν τους εκφράζουν οι έννοιες της πραγματικής – κι όχι της οιονεί – δημοκρατίας, της αξιοκρατίας κλπ. Αλλά αν γίνονται κινήσεις και δράσεις σε χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, και άλλες της G7, επί παραδείγματι – εγώ νιώθω ότι υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα. Για παράδειγμα, άκου κομμάτια του Βαγγέλη Παπαθανασίου από το πρώτο του άλμπουμ, που λένε για το 1968 και τα γεγονότα στη Γαλλία, όπου ζούσε κι ο ίδιος…
Πανέμορφο το όνομά σου, Αίγλη.
Βαγγέλης Ζαντήρης
*ή καλύτερα
*ανέχονταν
*καταδυναστεύουν