Κι όμως, στα Τρίκαλα και τη Θεσσαλία … ζούμε ακόμα!!

Ξέρω κάποιοι δεν θα το πιστεύετε, αλλά όμως είναι αλήθεια.

Ναι, ξημέρωσε μέρα χωρίς Αγοραστό στη Θεσσαλία και χωρίς Μιχαλάκη στα Τρίκαλα και… Και ζούμε ακόμα!!!

Κάποιοι θέλανε “όλη η Ελλάδα να γίνει μπλε”…

Μόνο που αυτή η ρημάδα, η πνιγμένη, η ολικώς κατεστραμμένη και το χειρότερο, η αμέσως μετά τόσο ξεδιάντροπα εκβιασμένη η Θεσσαλία δεν τους έκανε το χατίρι.

Δεν τους έκανε το χατίρι και δεν πειθάρχησε, δεν υπάκουσε, δεν υπέκυψε στις πιέσεις και στους εκβιασμούς.

Η Θεσσαλία, αποφάσισε να ορθώσει τείχος άρνησης στους ανευθυνοϋπεύθυνους κορδόμαγκες που την έπνιξαν και που αφού στην αρχή (τις πρώτες κρίσιμες ώρες και όχι μόνο) την άφησαν στο έλεος της και στο έλεος του Θεού, ήρθαν μετά να παριστάνουν με απύθμενη θρασύτητα τους σωτήρες της που θα την βοηθούσαν να επουλώσει έστω κάπως τις πληγές της και να ανακάμψει, αλλά… με το αζημείωτο των ψήφων.

Αυτοί οι ολετήρες είχαν το θράσος να παζαρεύουν και να απαιτούν κιόλας ανταλλαγές αποζημιώσεων με ψήφους δύσμοιρων ανθρώπων που άλλοι πολύ, άλλοι λιγότερο, άλλοι ολοκληρωτικά καταστράφηκαν από τις πλημμύρες.

Αυτό όμως ήταν και το μεγαλύτερο όλων λάθος τους.

Και μόνο που τους πέρασε από το μυαλό μία τέτοια σκέψη, και μόνο που το τόλμησαν μέσα σε έναν τέτοιο χαμό να εκβιάσουν τους δυστυχείς πλημμυροπαθείς, οι Θεσσαλοί είδαν ποιους λάθος ανθρώπους είχαν εμπιστευτεί τόσα χρόνια και με τι ανάλγητα ανθρωπάκια είχαν να κάνουν.

Ολόκληρη η Θεσσαλία είδε, κατάλαβε και αποφάσισε τους υπεύθυνους της ολικής καταστροφής της, να μην τους ακούσει, να μην κλείσει τα μάτια της στα αίσχη τους, να μην τους δώσει για άλλη μια φορά συγχωροχάρτι, να μην τους κάνει τη χάρη να ξαναβαφτεί μπλε.

Η Θεσσαλία αποφάσισε ότι δεν της πάει πια το μπλε.

Το βαρέθηκε το μπλε…

Το φόρεσε το μπλε, το δοκίμασε, είδε ότι δεν την ομόρφηνε, τουναντίον την ασχήμηνε τα μάλα, την έκανε από όμορφη, θελκτική, γοητευτική, επιθυμητή και παραγωγική κυρά του κάμπου, όπως διαχρονικά την ξέραμε και το μαρτυρούσε η γεμάτη αγώνες ιστορία της, να μοιάζει γριά και άσχημη, ξιπασμένη και κακομοιριασμένη, στείρα και άγονη, τελειωμένη και καταδικασμένη…

Αυτό είναι το μπλε που κυριαρχούσε τα τελευταία αρκετά χρόνια στη Θεσσαλία.

Αυτό το μπλε το είδε με καθαρή ματιά αυτή τη φορά, με πρόσωπο ξεπλυμένο από τη στάχτη που ποτέ δεν σταμάτησαν να της ρίχνουν στα μάτια οι γνωστοί πολιτικάντηδες της δεκάρας, την είδε χωρίς επιρροή από πολιτικά τερτίπια, μπαλώματα και φτιασιδώματα της τελευταίας στιγμής, την είδε χωρίς να επηρεαστεί από υποσχέσεις και λοιπές εξαγοράσιμες λογικές η Θεσσαλία… και αυτό που είδε καθόλου δεν της άρεσε.

Να γιατί αυτό το χρώμα, αυτό το μπλε το σιχάθηκε η Θεσσαλία.

Το σιχάθηκε γιατί αντί να την απογειώνει την κρατούσε χαμηλά, γιατί αντί να την κάνει ακόμα πιο εύρωστη την φτώχυνε, γιατί αντί να τονίζει τη φυσική της λάμψη τη μούντωνε, γιατί αντί να αναδεικνύει αδικούσε τα πολλά προτερήματά της, γιατί αντί να προωθεί αδιαφορούσε για τα κάλη της, γιατί συνεχώς την μείωνε, την υποτιμούσε, την βύθιζε όλο και πιο πολύ σε προβλήματα και αδιέξοδα.

Το σιχάθηκε το μπλε (αλλά και πως όμως να μην το σιχαθεί με όλα τα παραπάνω να την πνίγουν) και θέλησε να αλλάξει χρώμα…

Η Θεσσαλία λοιπόν δεν είναι μπλε.

Η Θεσσαλία δεν είναι πια μπλε…

Η Θεσσαλία από χθες είναι ξανά ΠΡΑΣΙΝΗ!!!

Είναι πρόβλημα αυτό;

Ναι, λένε κάποιοι.

Μπορεί, λένε άλλοι.

Ίσως, λένε κάποιοι άλλοι.

Καθόλου, λέω εγώ!!!

Μόνο να…

Υπάρχει ένα θέμα που θέλει λίγο προσοχή.

Τι θα γίνουμε τώρα χωρίς προστάτες;

Υπάρχει ζωή χωρίς Μιχαλάκη και Αγοραστό;

Πρέπει να το απαντήσουμε αυτό, γι’ αυτούς που ανησυχούσαν.

Αλήθεια ανησυχούν ακόμα;

Φοβούνται ακόμα ότι χωρίς Αγοραστούλη και Μιχαλάκη θα πεθάνουμε όλοι;

Η ζωή θα δείξει…

Τι να δείξει δηλαδή, αλλά λέμε τώρα…

Πάντως δεν πήρε τίποτα το αυτί μου για ομαδικές αυτοκτονίες;

Το δικό σας το αυτί άκουσε τίποτα σχετικό;

Μπα όχι ε;

Ε, είναι που δεν έγιναν, είναι που κανείς δεν αυτοκτόνησε, η ζωή συνεχίζεται…

Η ζωή συνεχίζεται κανονικά γιατί όλοι οι σοβαροί άνθρωποι (και από χτες το εκλογικό αποτέλεσμα απέδειξε ότι η σοβαρότητα επέστρεψε και οι σοβαροί, οι σκεπτόμενοι, όλοι εκείνοι οι άνθρωποι με τα βασανισμένα μυαλά απ’ τις πολιτικές τους σκέψεις ξαναγίναμε πλειοψηφία στη Θεσσαλία) στάθηκαν στο ύψος των δύσκολων, των πρωτόγνωρων περιστάσεων που βιώνει ολόκληρη η Περιφέρειά μας.

Η ζωή συνεχίζεται κανονικά γιατί ευτυχώς κυριαρχήσαμε όλοι εμείς που δεν πιστεύουμε σε πολιτικούς Σωτήρες και κομματικούς Αγίους σαν κάτι άλλους πολιτικά θρησκόληπτους Ταλιμπάν (της Δεξιάς εν προκειμένω), γιατί κυριαρχήσαμε όλοι εμείς που δεν δίνουμε λευκές επιταγές σε κόμματα σαν κάτι άλλους κομματικά δεδομένους, όλοι εμείς που δεν σκύβουμε το κεφάλι σε κηφήνες σαν κάτι άλλους ηθελημένα υποτακτικούς, που δεν προσκυνάμε τιποτάδες πολιτικάντηδες που την είχαν ψωνίσει και την είχαν δει αφεντικά μας σαν κάτι αλλά ραγιάδικα δουλικά.

Και φυσικά δεν παραβλέπω τις αστοχίες, τις ολιγωρίες, την μονίμως χλιαρή και ελλειπή διεκδικητικότητα πραγμάτων αναγκαίων από την κεντρική εξουσία (ίσα-ίσα για τα μάτια του κόσμου και πάντως τόσο που να προσέχει να μη γίνεται ποτέ ενοχλητική ή δυσάρεστη στην ομόσταυλή της κυβέρνηση), την μοιρολατρική αποδοχή της αποανάπτυξης της περιοχής, την σε πολλές περιπτώσεις ιεράρχηση και προώθηση θεμάτων με βάση κομματικές προϋποθέσεις και προσωπικές γνωριμίες, την κοινή πεποίθηση ολόκληρης της Τρικαλινής κοινωνίας περί μετατροπής του Διοικητηρίου της Περιφερειακής Ενότητας (πρώην κτίριο της Νομαρχίας Τρικάλων) σε κομματικό παραμάγαζο, ούτε και τις περιπτώσεις που έλλειψε η διαφάνεια από την λήψη αποφάσεων ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τις αναθέσεις έργων και εργασιών.

Παρόλα αυτά όμως δεν ισοπεδώνω τίποτα.

Δεν παραγράφω όσα θετικά έγιναν (που σαφώς και στα 13 χρόνια της διοίκησης Αγοραστού θα υπήρξαν και τέτοια), δεν υποτιμώ παρουσίες που έτρεξαν, πάλεψαν στάθηκαν δίπλα στον κόσμο, έλυσαν κάποια προβλήματα, πρόσφεραν (όσο τέλος πάντων τους επέτρεπαν οι δυνατότητές τους και τα προσόντα τους) και το έργο που κατέγραψαν το αναγνωρίζω.

Όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του κ.Μιχαλάκη που είναι και ο “αποκλειστικά υπεύθυνος” (και μπράβο του!) για τα μεγάλα ποσοστά του συνδυασμού τους στα Τρίκαλα σε όλες τις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές, τόσο παλιότερα, αλλά και τώρα, αφού παραλίγο πάλι να διασωθεί ο Αγοραστούλης και να εκλεγεί ξανά Περιφερειάρχης εξαιτίας των Τρικάλων και μόνο (στον 1ο γύρο στο τσακ τη γλυτώσαμε!).

Απ’ αυτό όμως, μέχρι να φτάνουν ορισμένοι πολιτικοί φελλοί, ορισμένοι κομματικοί Ταλιμπάν, ορισμένοι προσωπολάτρες που βρέθηκαν σε σημείο ολικής παράκρουσης, να ομιλούν για ζωή που δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς Αγοραστούλη και Μιχαλάκη, υπάρχει τεράστια απόσταση πολιτικής σοβαρότητας, ποιότητας σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων.

Αν τώρα συνυπολογίσουμε και την ωμή προκλητικότατη συμβολή και καθοδήγηση που είχαν σ’ αυτή την πολιτική ύβρη, από τα γνωστά τοπικά δημοσιογραφικά φερέφωνά τους με τις καθημερινές τουλάχιστον άκομψες, για να μην πω χοντροειδέστατες μπαρούφες τους (θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον τα περισσότερα από τα “τέρατα” που ακούστηκαν και γράφτηκαν τις προηγούμενες μέρες, ήταν χωρίς την έγκριση, την καθοδήγηση ή την παρότρυνση του ίδιου του Μιχαλάκη, αν και κομματάκι δύσκολο να πιστέψω ότι όσα προκλητικά απίθανα γράφτηκαν και λέχθηκαν συνέβησαν εν άγνοιά του), ε τότε όλοι καταλαβαίνουν νομίζω τι προκάλεσε αυτό το συντριπτικό εκλογικό ράπισμα που υπήρξε στον 2ο γύρο των εκλογών για την ανάδειξη νέας Περιφερειακής Αρχής στη Θεσσαλία.

Κοίτα να δεις λοιπόν…

Κοίτα να δεις που τελικά υπάρχει ζωή και χωρίς Μιχαλάκη και χωρίς Αγοραστό…

Μας λύθηκε έτσι ένα από τα μεγαλύτερα υπαρξιακά ερωτήματα των (δεξιών) Τρικαλινών.

Στη Θεσσαλία και στα Τρίκαλα υπάρχει ζωή και μετά το γκρέμισμα από τις καρέκλες τους, ανθρώπων που είχαν γίνει καθεστώς.

Στη Θεσσαλία και στα Τρίκαλα έχασαν οι “χωρίς αυτούς δεν υπάρχει ζωή” και ζούμε…

Ναι ρε ζούμε!!!!!!!!

Ζούμε και βασιλεύουμε…

Κι ας πέθαναν οι βασιλιάδες!!!!!!!

Καλημέρα Θεσσαλία, καλημέρα Τρίκαλα!!!!!

Καλημέρα ζωή!!!!!!!

Υ.Γ.: Τελικά αυτές οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν πήγαν τελείως στράφι…