Οι εξελίξεις που αφορούν την παραχώρηση της λειτουργίας του χιονοδρομικού κέντρου Περτουλίου στο δήμο Πύλης με πιθανή αφαίρεση νομής του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, κινούνται στη λογική της ιδιωτικοποίησης δημόσιας περιουσίας και της αξιοποίησης της με μοναδικό κριτήριο το κέρδος.
Ακομά και αν ο Δήμος Πύλης δεν είναι τυπικά ιδιώτης, το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο οδηγεί στην διαχείρηση του χιονοδρομικού κέντρου και του αντίστοιχου τμήματος του δάσους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Αυτό επιβεβαιώνει και συνολικά η εμπειρία της διαχείρισης της δημοτικής περιουσίας. Στην καλύτερη περίπτωση οι δήμοι καλούνταν χωρίς πόρους να διαχειριστούν δαπάνες που δεν καλύπτονται από την κρατική χρηματοδότηση φορτώνοντας το κόστος στους δημότες, ενώ και οι όποιες προσφερόμενες υπηρεσίες μπαίνουν στη λογική της ανταποδοτικοτητας και του κέρδους.
Από την άλλη η αντίδραση της διοίκησης του ΑΠΘ ακόμα και οι διαβεβαιώσεις ότι δεν αλλάζει το νομικό καθεστώς, αλλά γίνεται παραχώρηση με ανταλλάγματα, καθόλου δεν μπορεί να καθησυχάζει φοιτητές, εργαζόμενους και ακαδημαϊκούς του ΑΠΘ.
Η συναίνεση με ανταλλάγματα μπορεί να σημαίνει κέρδη για το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, αλλά αφήνει πολλά ερωτηματικά τόσο για το τι μέλει γενέσθαι σε σχέση με την πανεπιστημιακή συμμετοχή στη φροντίδα και ανάπτυξη του μοναδικού αυτού δασικού πλούτου, όσο και για τις συνολικότερες επιπτώσεις στο εκπαιδευτικό και επιστημονικό έργο.
Άλλωστε, σε ένα πράγμα συμφωνούν η σημερινή διοίκηση του ΑΠΘ (όπως και οι προηγούμενες) και η συγκεκριμένη διοίκηση στο Δήμο Πύλης, ότι οποίος και να διαχειρίζεται το κομμάτι αυτό δημόσιας περιουσίας πρέπει να έχει κέρδος.
Ταυτόχρονα, η εξέλιξη αυτή δεν είναι ξεκομμένη από την ίδια την απαξίωση του δασικού πλούτου της χώρας, τους απανωτούς δασοκτονους νόμους, την υποβάθμιση κάθε δημόσιας υπηρεσίας, την εν τέλει στοχευμένη ιδιωτικοποίηση κάθε λειτουργίας που αφορά τα δάση.
Το ερώτημα δεν είναι ποιος φορέας θα υπηρετεί αυτή τη στρατηγική της εμπορευματοποίησης, αν θα είναι ο δήμος ή το πανεπιστήμιο επιχείρηση.
Το μεγάλο ζήτημα είναι να διασφαλιστεί o κοινωνικός χαρακτήρας του δάσους, να δρομολογηθούν όλα τα απαραίτητα έργα για την αποκατάσταση, πυροπροστασία και αναβάθμισή του, να διασφαλιστεί το επιστημονικό και εκπαιδευτικό έργο που συντελείται σε αυτό και να στελεχωθούν όλες οι κατάλληλες θέσεις εργασίας.
Να διεκδικηθεί δωρεάν πρόσβαση και υποδομές για δωρεάν ψυχαγωγία και άθληση στη νεολαία και το λαό γενικότερα. Να ενισχυθούν υποδομές που είναι οικονομικά προσβάσιμες και συμβάλλουν στην ανάπτυξη του δάσους και όχι στην εμπορική του εκμετάλλευση.
Έτσι ώστε να απολαμβάνει τόσο ο λαός της περιοχής και όλης της χώρας, όσο και η πανεπιστημιακή κοινότητα ένα δάσος που του χαρίζει ολόπλευρα και δωρεάν τον πλούτο του. Στη βάση αυτή χρειάζεται να παλέψουν από κοινού η ακαδημαϊκή κοινότητα και ο λαός της περιοχής και όχι για ένα δάσος εμπορευματοποιημενο που απλά θα αλλάζει όνομα ο διαχειριστής.
Το Γραφείο Τύπου της Κ.Ο. Κεντρικής Μακεδονίας του Κ.Κ.Ε.
