Μένουμε Τρίκαλα : Ένας πολιτισμός καταστρέφεται όταν οι δημιουργοί του ξεχνιούνται.
Τα Τρίκαλα τιμούν την πολιτιστική τους ιστορία. Από τον Ασκληπιό, που του φτιάξαμε αδριάντα και δώσαμε τ’ όνομά του στην κεντρική οδό της πόλης, μέχρι τον Τσιτσάνη, που του φτιάξαμε μουσείο και διοργανώνουμε ετήσιο μουσικό φεστιβάλ στη μνήμη του, καθώς και των άλλων Τρικαλινών καλλιτεχνών της νεότερης λαϊκής μουσικής, (Καλδάρας, Βίρβος, Κολοκοτρώνης, Σαμολαδάς, Μητροπάνος).
Αμελήσαμε, όμως, τους παλαιότερους της δημοτικής παράδοσης. Και τα Τρίκαλα έχουν την τύχη να έχουν «γεννήσει» πάρα πολλούς δημιουργούς και ερμηνευτές του δημοτικού τραγουδιού, άλλους με μεγάλη φήμη κι άλλους μικρότερη.
Είναι μακρύς ο κατάλογος των ονομάτων: Νίκος Καρακώστας, Θανάσης Λαβίδας, Σωτήρης Σγούρος, Δημοσθένης Βλαχαγγέλης,Σπύρος Αναστασίου, Κώστας Φιλίππου, Ελένη Βιτάλη, Άγγελος Αβράμης, Κυριάκος Κωστούλας, μουσικές οικογένειες: Γκίκα, Πλακιά, Κιτσόπουλου, Κιτσόπουλου (Τσιόκα), Βουλγαράκη, Μπέλλου, Ντίνα, Καραμπάση, Έξαρχου και μεμονωμένα άτομα όπως ο Αντώνης Δήμος (Μακαρόνας) από το χωριό Αύρα και τα αδέλφια Γκουζιώτη από το χωριό Αχελινάδα…
Παραλείπονται πολλοί. Παλαιότεροι και νεότεροι.
-Η Δημοτική παράδοση δεν είναι ένα «μουσειακό είδος» για μελέτη, απλώς, από ειδικούς. Τα δημοτικά τραγούδια και οι χοροί είναι οργανικά ενταγμένα στον σημερινό τρόπο ζωής και έχουν το δικό τους ρόλο. Είναι σχεδόν αδιανόητο να γίνει πανηγύρι, γάμος ή εκδήλωση κάποιου συλλόγου χωρίς ορχήστρα παραδοσιακής μουσικής και χορούς.
Προτείνουμε:
• Ο δήμος Τρικκαίων να αναλάβει την ευθύνη διοργάνωσης ενός τριήμερου, τουλάχιστον, φεστιβάλ παραδοσιακής μουσικής και χορών μέσα στο καλοκαίρι.
• Θεσμοθέτηση ενός Πανελλήνιου Διαγωνισμού Νέων ταλέντων στην Παραδοσιακή μουσική, (εκτέλεση οργάνου, τραγούδι), με βραβεία.
• Μία αίθουσα – μουσείο Τρικαλινών καλλιτεχνών της Παραδοσιακής μουσικής. (Έκθεση οργάνων, φωτογραφικών ντοκουμέντων, υπολογιστές με οθόνες αφής, όπου ο επισκέπτης θα μπορεί να ακούει τα έργα όλων αυτών των καλλιτεχνών.
Υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να αναλάβουν αυτό το έργο, μελετώντας όλα τα δεδομένα και καταλήγοντας σε μία πρόταση. Υπάρχουν οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μελέτη και την καταγραφή ιστορικών στοιχείων.
Οι νέοι Τρικαλινοί καλλιτέχνες είναι όλοι απόφοιτοι Μουσικών Σχολών και Πανεπιστημίων. Είναι άριστοι μουσικοί, αλλά χωρίς παλιά βιώματα του δημοτικού τραγουδιού.
Η συνεργασία τους με τους παλιούς μουσικούς τους έκανε να γνωρίσουν το παλιό αυθεντικό δημοτικό τραγούδι. Να αναφέρουμε μερικούς νέους καλλιτέχνες του Ν. Τρικάλων: Γιώργος Κολτσίδας (κλαρίνο), Γρηγόρης Χατζηλημπέρης (κλαρίνο), Νεκτάριος Παπαγεωργίου (κλαρίνο), Ηλίας Τζερεμές (κλαρίνο), Γιάννης Μπάος (κλαρίνο), Δημήτρης Καραβίδας (κλαρίνο), Γιάννης Σούλτης (βιολί), Γιώργος Αγγέλης (βιολί), Ντίνος Παπαϊωάννου (κανονάκι), Περικλής Ζήσης (λαούτο), Κώστας Γκότζιας (λαούτο), Αλέκος Αραπογιάννης (ακορντεόν), Γιώργος Ντίνας (κρουστά), Δήμητρα Καλλιάρα (τραγούδι – καννονάκι), και άλλοι. νεότεροι καλλιτέχνες που συνεχίζουν την παράδοση. Σύλλογοι χορευτικοί με πανελλήνια αναγνώριση που μπορούν να συμβάλουν.
Να σκεφτούμε ότι αν κάτι τέτοιο είχε γίνει πριν από 15 – 20 χρόνια θα ήταν αδιανόητο η Σχολή Μουσικών Παραδοσιακών Οργάνων να ιδρύονταν στην Άρτα.
Ένας τέτοιος θεσμός και ένα τέτοιο έργο θα αυξήσει την καλή φήμη της πόλης και του νομού, θα μεγεθύνει την επισκεψιμότητα, θα κάνει πιο περήφανους του Τρικαλινούς.
