ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Πήγαμε στο Λειανοκλάδι και με πριβέ τρένο ταξιδέψαμε στο ορεινό πέρασμα του Μπράλου. Διαβήκαμε πεζοί τα μεγάλα γεφύρια του Γοργοπόταμου, της Παπαδιάς και όχι μόνο.
Πεταχτήκαμε για μια επίσκεψη στο βυζαντινό μοναστήρι του Όσιου Λουκά στο Δίστομο κι από κει διαβήκαμε τα βουνά της Ρούμελης για να πάμε για φαγητό στο πανέμορφο Γαλαξίδι και να βρεθούμε το απόγευμα να περπατάμε πεζοί πάνω στη γέφυρα για να πιούμε καφέ στο Ρίο, ενώ το βράδυ πίναμε ήδη το ποτάκι μας στην Αρχαία Ολυμπία.
Κι από κει το πρωί της επόμενης στο παλάτι του Νέστορα και στη συνέχεια στο κάστρο της Πύλου, της Μεθώνης το μεσημέρι και της Κορώνης το απόγευμα για να καταλήξουμε κοντά στο δείλι στο γεμάτο με ζωντανές αναμνήσεις Πάρκο των Σιδηροδρόμων της Καλαμάτας. Και βόλτα στην πόλη και επιστροφή στην Ολυμπία για να περιηγηθούμε το πρωί της επόμενης τον αρχαιολογικό χώρο. Κι ύστερα ταξίδι με το τρένο, ως τον Πύργο και πέρασμα με το φέρι στο Αντίρριο για να πάμε στο Κρυονέρι Μεσολογγίου να ψάχνουμε τις σιδηροδρομικές γραμμές του τρένου που κάποτε λειτουργούσε εκεί. Κι ακολούθησε το Μεσολόγγι με τις “βελάδες” στη λιμνοθάλασσα, τον κήπο των Ηρώων, αλλά και τον πανέμορφο και ανακαινισμένο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, αυτόν που διάλεξε ο Αγγελόπουλος για την πρώτη σκηνή του “Θίασου”. Και βέβαια δεν αφήσαμε το Αιτωλικό στο παράπονο, ήπιαμε κι έναν καλό καφέ στο Μέτσοβο και να ‘μαστε πάλι στα Τρίκαλα.
Τελικά ο κόσμος δεν είναι τόσο μεγάλος όσο φαίνεται…
