Μήπως είναι η τελευταία μέρα γι αυτό το σχολείο στη Δυτική Όχθη;

 

Έπειτα από δεκαετίες αντίστασης στις διαταγές των Ισραηλινών αρχών, ένα μικροσκοπικό χωριό αντιμετωπίζει την ισοπέδωση. Όμως για το σχολείο του χωριού κάθε μέρα είναι κανονική μέρα μαθημάτων.

από τον δημοσιογράφο Peter Baumont

για την βρετανική εφημερίδα Guardian

30/9/2018

Μετάφραση: Λη Σαράφη

 

 

Παιδιά παίζουν στην αυλή του σχολείου του χωριού Χαν αλ-Αχμάρ, στη Δυτική Όχθη.

Το πρωί της Δευτέρας 1^η Οκτωβρίου λήγει το τελευταίο τελεσίγραφο για την επιβίωση του χωριού των Βεδουΐνων Χαν αλ-Αχμάρ, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ιερουσαλήμ.

Το πρόσφατο τελεσίγραφο παραδόθηκε στους κατοίκους την περασμένη Κυριακή από την Ισραηλινή κυβέρνηση η οποία εδώ και πολύ καιρό τους καταδιώκει δικαστικά. Έχει δοθεί περιθώριο στους χωριανούς να καταστρέψουν τα σπίτια τους και να φύγουν ως την 1η Οκτωβρίου, αφού η τελευταία έφεση που έκαναν στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ απορρίφθηκε.

Το σχολείο στο Χαν αλ-Αχμάρ είναι κτισμένο από παλιά λάστιχα αυτοκινήτων και πηλό

Το χωριό Χαν-Αλ-Αχμάρ ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 από μέλη μιας ημι-νομαδικής φυλής Βεδουΐνων η οποία σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ εκτοπίστηκε εκεί από την έρημο Νεγκέβ. Όμως το χωριό δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από το Ισραήλ σαν κατοικημένη περιοχή μετά την κατάληψη της Δυτικής Όχθης στη διάρκεια του πολέμου του 1967. Από το 2009 οι κάτοικοι του χωριού παλεύουν ενάντια στα τελεσίγραφα εκκένωσης.

Το χωριό με τους 180 κατοίκους έγινε σύμβολο της πάλης για επιβίωση των Βεδουΐνων που είτε βρίσκονται στη Δυτική Όχθη είτε μέσα στο Ισραήλ όπως έγινε και η ενσάρκωση της πιθανότητας μια λύσης δυο κρατών στην περιοχή. Να σημειωθεί ότι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όπως της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας πρόσφατα έκαναν για μια ακόμη φορά έκκληση στο Ισραήλ να μην ισοπεδώσει το χωριό.

Ενώ η δικαστική διαδικασία έλαβε τέλος, το επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρέθηκε στο σχολείο του Χαν-Αλ-Αχμάρ, το επονομαζόμενο “σχολείο των λάστιχων”, κτισμένο σε προσωρινή κατασκευή από περίπου 2.000 χρησιμοποιημένα λάστιχα και επενδυμένο με πηλό.

Παρά την κλιμάκωση των απειλών για ισοπέδωση του χωριού, τα μαθήματα στο σχολείο συνεχίζονται, παρά τη πιθανότητα κάθε μέρα λειτουργίας του σχολείου να είναι η τελευταία του.

Ο φωτογράφος Quique Kierszenbaum, που δίνει ανταποκρίσεις για την κατάσταση στο χωριό εδώ και πάνω από μια δεκαετία, έχει επισκεφτεί πολλές φορές το χωριό στη διάρκεια των τελευταίων απειλών προς το χωριό και το σχολείο. Το ίδιο κάνουν ακτιβιστές από το Ισραήλ και όλο τον κόσμο.

«Τα παιδιά έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Μερικά μού είπαν: Θα έρθει ο Ισραηλινός στρατός και θα καταστρέψει το σχολείο.

Έπειτα από μια δεκαετία κάλυψης των εξελίξεων στο χωριό μπορώ να πω ότι πάντα υπήρχε πίεση και το Δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει ακόμα μια αναστολή της απόφασης. Όμως νιώθω ότι έχει σχεδόν φτάσει το τέλος. Παρ’ όλα αυτά στο σχολείο λένε, ναι, μπορεί να είμαστε κοντά στο τέλος όμως αφού δεν συμβαίνει σήμερα, τότε θα συνεχίσουμε τα μαθήματα. Δεν θα σταματήσουμε ποτέ!»