Από μια κάποια απόσταση, στην Τρικαλινή πολιτική σκηνή τα πάντα φαίνονται κωμικά έως και γελοία.
Η κωμωδία έχει να κάνει και με την προεκλογική συμπεριφορά των υποψηφίων βουλευτών και αυτή γυρνάει σε τραγωδία – για τον τόπο .
Προκειμένου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους εμφανίζονται καθημερινά στα τοπικά ΜΜΕ με διάφορους θεατρινισμούς ενώ για τα μεγάλα και καυτά προβλήματα των τοπικών κοινωνιών τσιμουδιά.
Οι «μονομάχοι» της κάθε πλευράς προτιμούν να εμφανίζονται αγκαλιά με παππούδες και γιαγιάδες , τρέχουν πίσω από παπάδες , αγκαλιές και φιλιά με εν δυνάμει ψηφοφόρους τους και εν πάσι περιπτώσει πρόκειται για απέλπιδα προσπάθεια να δείξουν ότι βρίσκονται κοντά στο λαό.
“Πνίγονται” στις αγκαλιές και βγάζουν σέλφι .
Επειδή η μικροπολιτική μιζέρια πρέπει να τελειώσει εδώ, ξεχωριστή θα είναι η χαρά μας αν δούμε να καταπιάνονται με ζητήματα όπως η ανεργία που τσακίζει κόκαλα , η αγροτική οικονομία , τα τεράστια προβλήματα του κτηνοτροφικού τομέα , το φαραωνικό έργο της Μεσοχώρας , οι πλημμύρες της Φαρκαδώνας , η ερημοποίηση των χωριών και πολλά άλλα.
Τα προβλήματα είναι πολλά και είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.
Δεν τα συζητήσαμε ούτε στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές , ούτε στις ευρωεκλογές .
Ας ανοίξει επιτέλους ο διάλογος τώρα .
Ούτε τώρα, ούτε ποτέ;
K.K.
