Αδιαμφισβήτητα, τα τραγούδια του Θ. Παπακωνσταντίνου είναι μια πρόκληση. Από πού να τα πρωτοπιάσεις, από στίχο; από μουσική; Ο συνδυασμός τους πάντως είναι ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Στον δίσκο “Ο Ελάχιστος Εαυτός” βρίσκουμε το τραγούδι “Του Έρωτα και του Θανάτου”.
Το τραγούδι είναι δυνατό. Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο Θ. Παπακωνσταντίνου αναζητούσε τη στιχουργό ακόμα και μετά που κυκλοφόρησε το άλμπουμ “με σκοπό την απόδοση του πνευματικου δικαιώματος”, όπως η ίδια αποκαλύπτει σε δικό της σχόλιο στο διαδίκτυο, στο οποίο μας αποκαλύπτει τις δικές της σκέψεις καθώς έγραφε τους στίχους:
Γεια χαρά, ειμαι η Μαρία Μουτσάκη, φιλόλογος στην Α Λυκειου (…) Ο κύκλος του γίγνεσθαι είναι πράγματι το γενικότερο νόημα του τραγουδιου και λέω τραγουδιου γιατι ο κύκλος δεν ολοκληρώνεται μονο στιχουργικά και νοηματικά αλλα και μουσικά.Ή έννοια του κύκλου πρόέκυψε όταν έφτασα στη λέξη “σπέρνει”, ενώ η ιστορία του θανάτου και του έρωτα από ένα στιχο του Θ.Παπακωνσταντινου:”να μπω σε κοσμο σκοτεινο ή πάλι να αγκαλάσω”, όταν εντελώς..παιχνιδιάρικα και σκανταλάρικα άλλαξα το “ή” με τ﨔και”. (…) Ο Θαν.Παπακωνσταντινου ποτε δεν οικειοποίήθηκε το στιχο, απεναντιας με απόλυτη τιμιότητα και τυπικότητα ανέφερε ως άγνωστο το στιχουργο τον οποιο και αναζήτησε με σκοπό την αποδοση του πνευματικου δικαιώματος.
Στης πικροδάφνης τον ανθό και στης ιτιάς το δάκρυ
που στάζει όλο παράπονο στης ποταμιάς την άκρη
στου κόρφου σου τα βότανα και στην ποδιά σου πάνω
έγειρα να αποκοιμηθώ, τον πυρετό να γιάνωΈκλεισα τα ματάκια μου κι είδα όνειρο μεγάλο
πως σε μια αυλή, για χάρη σου, πάλευα με το χάρο
Και φώναξες σαν σ’ άρπαξε και μ’ είδες να σαστίζω:
“μη με φοβάσαι αγάπη μου λιβάνι κι αν μυρίζω,
μόνο σκουλήκι να γενείς, να ‘ρθεις να μ’ ανταμώσεις
κρυφά στο σώμα μου να μπεις, γλυκό φιλί να δώσεις
Ένα φιλί αλλιώτικο που ανάσα δε θα φέρνει
μα μες στης γης τις μυρωδιές τα κάλλη μου θα σπέρνει”Σκουλήκι γίνηκα κι εγώ κι ήρθα να σ’ ανταμώσω,
κρυφά στο σώμα σου να μπω, γλυκά φιλιά να δώσω
Στο έμπα χίλια σου ‘δωκα, στο έβγα δυο χιλιάδες,
γλυκά να λιώσεις, να χυθείς, σαν τις χλωμές λαμπάδεςΚι εκεί στης γης τις μυρωδιές, στην παιχνιδιάρα σήψη
ο Έρωτας τον Θάνατο μπόρεσε να νικήσει
Απ’ τα φιλιά που χάρισα στα κάλλη του κορμιού σου
λουλούδι φύτρωσε μικρό που πίνει απ’ τους χυμούς σου
Λουλούδι που κι αν μαραθεί τη μυρωδιά δε χάνει
γιατί δακρύζει σαν ιτιά κι ανθεί σαν πικροδάφνη.
Δείτε όλο το σχόλιο της Μαρίας Μουτσάκη εδώ
Πληροφορίες από: afterschoolbar.blogspot.com
