” Σας δωρίζω τη μάσκα μου.
Πέντε ώρες συνεχόμενες, 25 νήπια/ προνήπια ή και 20, σε μια αίθουσα Νηπιαγωγείου, που σε καμία γωνιά της πατρίδας δεν υπερβαίνει τα 25 τετραγωνικά.
Αίθουσες που γεμίζουν με το που μπαίνουν τα τραπέζια εργασίας που συγχρόνως γίνονται και για την ώρα του φαγητού τραπεζαρία, με τα καρεκλάκια, τους πάγκους, συρταριερες, βιβλιοθήκη, γωνιές με ποικίλες χρήσεις και εναλλασσόμενες, παρεούλα, ουφ! μπουκωσε η τάξη και έρχεστε τον Ιούνη εν μέσω πανδημίας, άρα είχατε κατά νου ότι αν ο ιός συνεχίσει ανοδική πορεία, όπως δυστυχώς τώρα, και με το έτσι θέλω ψηφίσατε 25 παιδιά σε μια τάξη με έναν/ μια νηπιαγωγό που δεν έχει όχι διάλειμμα ούτε να φτερνιστει, και απαιτείται τώρα με μια μάσκα να μας πείσετε ότι παίρνετε τα απαραίτητα μέτρα και η μάσκα θα λειτουργήσει αφού το νήπιο θα την ανεχτεί, θα την κρατά ευλαβικά, θα τρώει τον ιδρώτα του και η μάσκα εκεί.
Α, μην ξεχαστώ! Δε σας είπα τι σημαίνει Σεπτέμβριος και Οκτώβριος μέσα σε μια τάξη στην Ελλάδα;
Λοιπόν μάθετε ότι βράζει και δεν υπάρχει γωνιά, σημείο ανακούφισης και ο ιδρώτας από την αφόρητη ζέστη να μουσκεύει όχι μόνο το πρόσωπο, αλλά όλο το σώμα και πάντα θα θυμάμαι το : Κυρία είμαι μούσκεμα, πότε σχολάμε;
Είστε οι μόνοι υπεύθυνοι σε ό,τι ακολουθήσει.
Αν οι γονείς δεν αντιδράσουν στη μείωση του αριθμού και στην πρόσληψη προσωπικού, τι λέω τώρα ποιος νοιάζεται για τη δημόσια εκπαίδευση; Ποιος για τον/την Νηπιαγωγό,την/ τον Δάσκαλο την/τον Καθηγητή;
Αν δεν αντιδράσετε όλοι θα ζήσετε δύσκολες συνθήκες.
ΔΟΕ!
Η παιδεία δεν είναι το κομπολόι κανενός.
Η παιδεία κάθε λαού είναι το μέλλον της χώρας, το μέλλον που απαιτεί χρήματα και νομοσχέδια που έχουν και οι δύο πλευρές από κοινού συνθέσει τις απόψεις και θέσεις τους κάτι που δεν έγινε.
Έλ. Αρτζανίδου.
