"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

14.1 C
Trikala

Μια κοινωνία, ένα Κράτος, που φοβάται το χιόνι, Γενάρη μήνα…. μπορεί να έχει μέλλον;

lafarm

Σχετικά άρθρα

Η Ελλάδα με Θεία Πρόνοια έχει, κατά γενική παραδοχή, το καλύτερο κλίμα. Υγιεινό, ξηρό, εύκρατο, με ήπιους χειμώνες, ηλιόλουστα καλοκαίρια.

Με πολλά ποτάμια, λίμνες, θάλασσες, νησιά φανταστικά, βουνοθάλασσες άγριας ομορφιάς, παραγωγικούς κάμπους, σπάνια πανίδα και χλωρίδα, παρά τα πλανητικά προβλήματα της “Κλιματικής Αλλαγής”.

Οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων, λαός πνευματώδης, εργατικός, εφευρετικός, πλάνης-μετανάστης -πρόσφυγας, σε πόλεμο αλλά και εν ειρήνη. Αργοναύτης, θαλασσοπόρος, ανήσυχος, αεικίνητος και ανθεκτικός για πολλές χιλιετίες!!!

Σήμερα οι Νεοέλληνες, καταπονημένοι, κυρίως ψυχολογικά, από την πολύχρονη & πολυπαραγοντική κρίση, πανικοβαλλόμαστε μπροστά σε… πενήντα ή εκατό εκατοστά χιονιού.

Η “γενιά της ευμάρειας” (ή “γενιά του… πολυτεχνείου” ή των “Ευρωπαϊκών κονδυλίων”), αφού σπατάλησε δύο ΑΕΠ, το δικό της και των παιδιών της, μετά το “σοκ των Μνημονίων, απονευρώθηκε, απογυμνώθηκε, έγινε εσωστρεφής, δήθεν υπερπροστατευτική προς τα παιδιά.

Μεταφέρει τις φοβίες, εμμονές και διαταραχές της με οδηγίες τύπου “μη βγεις στο χιόνι, θα κρυώσεις, θα γλιστρήσεις, θα σπάσεις πόδια, χέρια, κεφάλι …, μην πας σχολείο, έως ότου βγει ο ήλιος, μέχρι να σκουπιστεί, στεγνώσει, μέσα – έξω… από το κράτος, τον περιφερειάρχη, το δήμαρχο …. τους άλλους…”

Αποκόπτει την παιδική ηλικία από τις μοναδικές χαρές της φύσης, στερεί το παιχνίδι με τους χιονανθρώπους, την παρέα, την άσκηση στις δυσκολίες, στο κρύο, την εκπαίδευση να μάθει να περπατάει το παιδί, ιδίως των πόλεων, στο χιόνι, στα παγωμένα σοκάκια.

Όταν το χιόνι, 50-100,εκατοστών, από ευλογία που είναι, γεμίζει υδροφόρους ορίζοντες, καθαρίζει ατμόσφαιρα, σκοτώνει μικρόβια, ομορφαίνει περιβάλλον, ανακαλεί μνήμες, παιδικά βιώματα – “χιόνια στο καμπαναριό ….- φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, εξασφαλίζει πλούσια νερά για το καλοκαίρι. ..το αντιμετωπίζουμε ως κατάρα, επέλαση εχθρού και συμφορά, αναρωτιέμαι αν θα μπορέσουμε να αντέξουμε πραγματικά βάρη, δυσκολίες, ως κοινωνία, κράτος, θεσμοί Αυτοδιοίκησης.

Ζούμε ταραγμένους καιρούς και επιβάλλεται να ασκηθούμε, παιδιά και γονείς, (και) στη Σπαρτιάτικη ζωή, για να συνεχίσουμε ως Έλληνες την διαδρομή μας στην Ιστορία. Ας αφήσουμε τα νέα παιδιά να κινηθούν ελεύθερα, να απολαύσουν τη φύση, μαθαίνοντας στα δύσκολα, να αυτοπροστατεύονται.

D Papakostas

Δημ Παπακώστας. Βραγκιανά Αχελώου Αργιθέας Καρδίτσας

Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης