"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

16.6 C
Trikala

Μνημόσυνο στον Ντίνο Οικονόμου

lafarm

Σχετικά άρθρα

 

Μακριά απ’ τα Τρίκαλα και με καθυστέρηση πληροφορήθηκα τον άκαιρο θάνατό σου, Ντίνο,  πριν από  σαράντα περίπου μέρες κι έτσι δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στο κατευόδιο του τελευταίου, αγύριστου ταξιδιού της ζωής και της φυγής σου από τον μάταιο τούτο κόσμο.

Νιώθω λοιπόν σήμερα εσωτερική ανάγκη ηθικού  χρέους, να κάνω τη μικρή  αυτή αναφορά από καρδιάς στη μνήμη σου, που σίγουρα δεν αποτυπώνει την έκταση της αγάπης κι εκτίμησης που σου είχα. Ας είναι όμως το  ελάχιστο αυτό σημείωμα  ο ύστατος αποχαιρετισμός.

Απλό, ευθύ, ευγενή, διακριτικό, έτσι σε γνώρισα, ως διευθυντή στο Α΄ Γυμνάσιο όπου συνυπηρετήσαμε. Οι διοικητικές σου ικανότητες, οι δημοκρατικές και παιδαγωγικές σου  αντιλήψεις, η διάθεση συνεργασίας με τον σύλλογο διδασκόντων, το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, τη μαθητική κοινότητα, στην αντιμετώπιση προβλημάτων και την αναζήτηση λύσεων για την απρόσκοπτη λειτουργία του σχολείου, σε διέκριναν και γι’ αυτό  ήσουν αποδεκτός από την εκπαιδευτική κοινότητα  αλλά και την Τρικαλινή κοινωνία.  Στα σχολεία που υπηρέτησα κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής μου θητείας, δεν διέκρινα και πολλούς διευθυντές/ντριες, που να διαθέτουν εκείνα τα προσόντα που απαιτεί η διευθυντική θέση, δηλαδή(κατά την ταπεινή μου άποψη) ευγενή συμπεριφορά απέναντι στο εκπαιδευτικό προσωπικό και πλαίσιο παιδαγωγικών αρχών αντιμετώπισης των μαθητών. Στη μικρή αυτή  λοιπόν μειοψηφία, κατατάσσω  και τον αγαπητό Ντίνο Οικονόμου.

Η κάθε μας συνάντηση και η εγκάρδια «καλημέρα» με τον Ντίνο, ήταν για μένα πάντοτε μια ευτυχής συγκυρία και ευχάριστη παρένθεση στην καθημερινή αγχώδη πολλές φορές  ενασχόληση με τα μικρά ή μεγάλα προβλήματα. Και επειδή τόφερε η μοίρα να έχουμε κοινή περιπέτεια υγείας, η συνομιλία μας συχνά αποκτούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον…. 

Αγαπητέ Ντίνο, δεν ξέρω ποια άλλα όνειρα είχες στη ζωή σου κι ο Χάρος αδυσώπητος κι ανελέητος τ’ άφησε  ανεκπλήρωτα.  Αυτή είναι αργά γρήγορα η μοίρα όλων μας… Να  ξέρεις όμως ότι παρουσία σου στην εφήμερη ζωή ήταν ξεχωριστή και άφησε ίχνη, που δεν χάνονται εύκολα από το χρόνο. Γι’ αυτό σε θυμόμαστε.

Σταύρος Φαλαγκάρας

εκπαιδευτικός

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης