Μπορούμε να ανατρέψουμε τις ολέθριες πολιτικές για το φυσικό περιβάλλον;

H φωτιά δεν ήταν ούτε η πρώτη που κατέκαψε τη μισή Αττική και σίγουρα δε θα είναι ούτε η τελευταία.

Η δασική πυρκαγιά έκαψε κατοικίες, πλατείες, δημόσια κτίρια και επιχειρήσεις εντός αστικού ιστού, με αποκορύφωμα να θρηνούμε την απώλεια μίας γυναίκας. 

Το αγωνιώδες ερώτημα των πολιτών “πού είναι το κράτος;” έχει μία και μόνη απάντηση για την καταστροφή: απουσία και ανικανότητα.

Η Ελλάδα είναι -μετά την χρεοκοπία της- ένα υποθηκευμένο προτεκτοράτο, ένα failed state, με διαλυμένες υποδομές.

Οι πυρκαγιές στην Ελλάδα είναι πιο παραδοσιακές και από τα πανηγύρια,

Η Ελλάδα είναι ένα πτώμα. 

Δεν υπάρχει σχεδιασμός, συντονισμός και επαρκή μέσα για τη θωράκιση της χώρας μας.

Το Κράτος δεν έχει σχέδιο για τίποτα και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως η χώρα χρεοκόπησε και δεν υπήρχε κανένα εναλλακτικό σχέδιο πέρα από την διάλυσή της και τη μαζική φυγή των κατοίκων της στο εξωτερικό.

Βέβαια, το θέμα είναι τι θα γίνει στην επόμενη τρομερή πυρκαγιά στην Αττική ή αλλού.

Δεν θα γίνει κάτι διαφορετικό.

Θα έχουμε πάλι νεκρούς και καταστροφές και θα λέμε τα ίδια πράγματα για τα αυθαίρετα, για τα πεύκα, για την πυρόσβεση κλπ.

Οι υποδομές στην Ελλάδα είναι στο γύψο εδώ και πολλά χρόνια.

Απόδειξη ότι η απορρόφηση των κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης για την Πολιτική Προστασία άγγιζε, στα τέλη Μαρτίου, το 1%.

Χρειάζεται προφανώς έμφαση στην πρόληψη με σημαντική ενίσχυση του συστήματος Πολιτικής Προστασίας, με αποκέντρωση, συντονισμό και εκσυγχρονισμό όλων των μέσων και αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Απαιτείται ένα νέο μοντέλο Δασικής Υπηρεσίας, με ουσιαστική ενίσχυση σε πόρους και προσωπικό, με βασικά εργαλεία, όπως οι δασικοί χάρτες και τα χωροταξικά σχέδια.

Kώστας Κωστούλας