Να υπερασπιστούμε πάση θυσία την ενωμένη Ευρώπη που ονειρευτήκαμε
1. Είναι ο Ζαν Κλώντ Γιούνκερ φίλος της Ελλάδας ; Δεν το γνωρίζουμε. Είναι σίγουρα θαυμαστής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, των ιστορικών της μνημείων, της ομορφιάς των ακρογιαλιών της. Δεν αποδεικνύει όμως με τη συμπεριφορά του ότι θέλει την ανασυγκρότηση της χώρας, την βιώσιμη αποπληρωμή του τεράστιου χρέους της. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μαζί του η θεσμική εκπροσώπηση της Ενωμένης Ευρώπης, δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για μεταρρυθμίσεις που αντιμετωπίζουν τα συνολικά αίτια που οδήγησαν την Ελλάδα σε εκρηκτικά ελλείμματα, σε αχαλίνωτο δανεισμό, σε στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης, σε παραγωγική αποδιάρθρωση, σε ανθρωπιστική τραγωδία, στην ανορθόλογη-πελατειακή-αναποτελεσματική δομή της δημόσιας διοίκησης, στο ανυπόληπτο-διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα εξουσίας. « Διαλέξτε σε ποια βάρκα θέλετε να στέκεστε», μας διαμηνύει.
Εάν λοιπόν και «ο πιο θερμός φίλος της Ελλάδας» στην ηγετική ομάδα των δανειστών, δεν συνειδητοποιεί ότι το 47σέλιδο κείμενο της Ελληνικής Κυβέρνησης προς το Ιερατείο, μαζί με τις συμπληρωματικές προτάσεις της κυβερνητικής αντιπροσωπείας , βρίσκονται στα απώτερα όρια της λαϊκής εξουσιοδότησης προς τη νέα Κυβέρνηση, έχουν εξαντλήσει τα περιθώρια για υποχωρήσεις, τότε αναμένουμε άσκοπα έναν Έντιμο Συμβιβασμό. Το Κογκλάβιο των δανειστών έχει καταλήξει στις επιλογές του.
2. Η Κυβέρνηση, τα Κυβερνητικά Κόμματα, οι Κοινοβουλευτικές μας Ομάδες, καλούμαστε να άρουμε την αντίφαση ανάμεσα στο « ούτε βήμα πίσω» από τις δεσμεύσεις μας, από το κυβερνητικό πρόγραμμα που ανακοινώσαμε και στο «δεν έχουμε εντολή ρήξης, αλλά για παραμονή στο ευρώ». Η λαϊκή εντολή της 25ης /1/15 δεν το αποσαφηνίζει. Ούτε και οι διαρκείς σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Η συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία τα θέλει και τα δυό. Όμως οι δανειστές εντέλουν ανελέητα. ΔΙΑΛΕΞΤΕ. Δεν το απαιτεί μόνον το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το απαιτούν και «οι εταίροι μας» στην Ενωμένη Ευρώπη, πιο σωστά οι Κυβερνήσεις τους. Ακόμη και ο Ιταλός Πρωθυπουργός.
Η άρση της αντίφασης απαιτεί νέα λαϊκή εντολή, κατά τη γνώμη μου με Δημοψήφισμα. Οι ιστορικές αποφάσεις για τη πορεία μιας χώρας και τη ζωή ενός λαού δεν παίρνονται με εξουσιοδοτήσεις από κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες ενισχυμένης αναλογικής.
3. Αυτή η Ενωμένη Ευρώπη μπορεί να γίνει Ευρώπη της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ποιότητας ζωής για όλους τους κατοίκους της ; Οι Κυβερνήσεις της λένε ΟΧΙ. Προτιμούν τα νεοφιλελεύθερα δόγματα. Την ασυδοσία της αγοράς. Τη λιτότητα υπέρ των πλουσίων. Την διάσωση των Τραπεζών. Την αξιολόγηση των κανόνων συμβίωσης στη βάση των συμφερόντων που υπερασπίζονται. Ακόμη και τις διατάξεις της Συμφωνίας του Μάαστριχτ για τη σχέση χρέους – ΑΕΠ, τις ερμήνευσαν κατά το δοκούν.
Η νέα Ελληνική Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας τους χαλάει τις βεβαιότητες, τις ταξικές προτιμήσεις, την αναπαραγωγή τους. Κινδυνεύουν από την εξάπλωση του Αριστερού προτύπου στην Ευρώπη. Δεν θέλουν μια Ενωμένη Ευρώπη στην οποία θα υπάρχουν Κυβερνήσεις που θα αποδεικνύουν ότι « οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη».
Μήπως πρέπει να επανεξετάσουμε εάν ο αδιαμφισβήτητος « ευρωπαϊκός προσανατολισμός» μας σε μια Ευρωζώνη που κυριαρχείται από θαυμαστές του Μακιαβέλι ή του Μέτερνιχ, μας οδηγεί να φωνάξουμε πιο δυνατά ότι εμείς « πάση θυσία» θα υπερασπιστούμε την Ευρώπη που ονειρευτήκαμε ;
Aθανάσιος Παπαδόπουλος
* Βουλευτής Τρικάλων ΣΥΡΙΖA
