Ξεπέρασε τα 400 δισ. ευρώ το δημόσιο χρέος

Mετά από τρία μνημόνια. Πετσόκομμα μισθών και συντάξεων. Περικοπές δισεκατομμυρίων σε υγεία και παιδεία. Ξεπούλημα σχεδόν του συνόλου της Δημόσιας Περιούσιας και 13 χρόνων σκληρής λιτότητας, όλα στο όνομα της μείωσης του δημοσίου χρέους, αυτό έχει εκτιναχθεί στα ύψη!

Συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 2022 το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας έσπασε το φράγμα των 400 δισ. ευρώ, ξεφεύγοντας κατά περίπου 8 δισ. ευρώ, από το στόχο του υπουργείου Οικονομικών που τέθηκε μόλις τον περασμένο Νοέμβριο. 

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας, στο τέλος του περασμένου Δεκεμβρίου εκτινάχθηκε στο ποσό των 400,28 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 11,94 δισ. ευρώ, σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2021 που είχε διαμορφωθεί σε 388,34 δισ. ευρώ. 

Με άλλα λόγια το 2022 το δημόσιο χρέος αυξανόταν κατά σχεδόν 1 δισ. ευρώ το μήνα και πλέον ανέρχεται στο 190,5% του ΑΕΠ!!!

Επιπλέον υπάρχουν κρατικές εγγυήσεις προς τράπεζες, επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και δημόσιους φορείς το ύψος των οποίων προσεγγίζει τα 30 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 17,91 δισ. ευρώ, αφορούν στις εγγυήσεις που δόθηκαν στις τράπεζες, στο πλαίσιο του προγράμματος Ηρακλής.

Νέα δάνεια αύξησαν το χρέος

Από τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους προκύπτει πως η αύξηση του δημοσίου χρέους προήλθε από τον νέο δανεισμό, το ύψος του οποίου ήταν υψηλότερο από τις εξοφλήσεις τίτλων που έληξαν.

Ειδικότερα στη διάρκεια του 2022 εκδόθηκαν μακροπρόθεσμοι τίτλοι αξίας 8.202 εκατ. ευρώ, και εξοφλήθηκαν ομόλογα αξίας 4.352 εκατ. ευρώ, με αποτέλεσμα να προστεθούν στο χρέος 3.850 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα το χρέος επιβαρύνθηκε από το “ισοζύγιο” νέων εκδόσεων και εξοφλήσεων, δανείων, εντόκων γραμματίων και repos, συν αλλαγές στην ισοτιμία με αποτέλεσμα η συνολική επιβάρυνση στο χρέος να φτάσει σε 11,94 δισ. ευρώ, σε σύγκριση με το 2021.

Από το συνολικό ποσό του χρέους των 400,28 δισ. ευρώ, τα 303,54 δισ. ευρώ, αποτελούνται από δάνεια και τα υπόλοιπα, περίπου 97 δισ. ευρώ, είναι ομόλογα και έντοκα γραμμάτια.

Το υπόλοιπο των δανείων του «Μηχανισμού Στήριξης», βάσει του οποίου η Ελλάδα εντάχθηκε στο καθεστώς των μνημονίων, ανέρχονταν στο τέλος του Δεκεμβρίου σε 235,57 εκατ. ευρώ, μειωμένο σε σχέση με το τέλος του 2021, που ήταν 242,62 δισ. ευρώ.

Παρατήρηση πρώτη: Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη 298 δισ. ευρώ. Σήμερα (Προϋπολογισμός 2018, Πίνακας 4.2, σελ 121) μετά από 13 χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από τρία Μνημόνια, χαράτσια και «κουρέματα», το χρέος εκτινάχτηκε στο 190,5% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη στα 400,28 δισ. ευρώ!

Συμπέρασμα πρώτο: Η πολιτική αυτή, είτε με μπλε και πράσινους, είτε με τους ροζ, όχι μόνο δε μειώνει το χρέος αλλά το μεγαλώνει, το διογκώνει, το εκτινάσσει. Το χρέος είναι κατά 71,5 μονάδες μεγαλύτερο ως ποσοστό του ΑΕΠ από τη στιγμή που υποτίθεται ότι άρχισαν να το μειώνουν!

Παρατήρηση δεύτερη: Οι κυβερνώντες (κάθε απόχρωσης) ισχυρίζονται προκλητικά ότι η εξοντωτική φορολογία κάθε είδους εφαρμόζεται ώστε δια των πλεονασμάτων να εξασφαλιστούν οι αφενός οι πληρωμές των προηγούμενων χρεών και δανείων. Πρόκειται για αθλιότητες. Σημειώστε: Τα καθαρά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού του 2022 από τη φορολεηλασία του ελληνικού λαού ανήλθαν στα 60.921 δισ. ευρώ. Για το 2023, βάσει του προϋπολογισμού με τα κάθε λογής χαράτσια και φόρους οι κυβερνόντες (όποιοι και αν είναι) αναμένονται να αρπάξουν από το λαού φτάσουν στα 61,488 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 527 εκατ. ευρώ ή 0,9% έναντι του 2022. Και όμως το 2022 το δημόσιο χρέος αυξανόταν κατά σχεδόν 1 δισ. ευρώ το μήνα και οι κυβέρνηση της ΝΔ πήρε και νέα δάνεια και όλα αυτά ενώ ισχυρίζεται ότι έχουμε «ανάπτυξη»!!!

Συμπέρασμα δεύτερο: Αυτός ο κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει. Και σίγουρα δεν πρόκειται να τον σταματήσουν ούτε τα αντιλαϊκά μέτρα και ή ληστρική φορολογία, ούτε οι εποπτείες των δανειστών που θα απαιτούν να πληρωθούν παλιά και νέα δανεικά. Ετσι σε κάθε προηγούμενο λογαριασμό χρεών θα επέρχεται – όπως περιέγραφε ο Λένιν – ένας «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνον που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε»…

Αν κάτι απορρέει ως πολιτικό συμπέρασμα από τα προηγούμενα είναι ότι η λύση σε αυτή την ατέλειωτη φρίκη δεν θα έρθει ούτε με την «ελάφρυνση», που πριν ήταν «επιμήκυνση», που πιο πριν ήταν «κούρεμα» και που πάντα καταλήγει σε δούλεμα, όπως εκείνοι οι λογιστικοί προσδιορισμοί για το ποιο είναι το «καλό» και ποιο είναι το «κακό» χρέος, ποιο είναι «επονείδιστο» χρέος και ποιο όχι. Το χρέος είναι όλο επονείδιστο και κυρίως είναι όλο πληρωμένο από έναν λαό που δεν είχε καμία οφειλή, αλλά το πλήρωσε. Εναπόκειται, τελικά, στον ίδιο τον λαό να επιβάλει εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις και εκείνες τις κοινωνικο-οικονομικές ανατροπές που θα καταστήσουν το πληρωμένο χρέος και διαγραμμένο.