Τυχεροί είναι όσοι έχουν φίλους και μια δουλειά, για να ζουν με αξιοπρέπεια στη χώρα τους. Το ζεστό πάπλωμα τις νύχτες που σου δίνει θαλπωρή, λείπει από πολλούς συνανθρώπους μας και αυτές οι γιορτές δε θα βρουν μαζί όλες τις οικογένειες… Είναι ένας κόσμος σκληρός, παράξενος, τρομακτικός, που ξεπερνά τα όνειρα, που στερεί τα όνειρα και σε κάνει να φοβάσαι.
Τα φωτάκια στα δέντρα φέτος δεν άναψαν παντού και παιδικά μάτια κλαίνε είτε στο Αιγαίο, είτε σε μια μεγάλη πόλη στην Ευρώπη, είτε στη Συρία μέσα στα ερείπια…Τι σημασία έχει ο τόπος, το κλάμα του ανθρώπου που πονά είναι το ίδιο και δεν έχει γλώσσα και χρώμα, έχει μόνο σπαραγμό. Ένα δεντράκι, δυο φώτα, έτσι για να λέμε ότι είναι γιορτές, γιατί έξω από την πόρτα μας κάποιος πεινάει, κρυώνει και φοβάται.
Zωή Χατζηθωμά
