Σε σημεία ακραίας προκλητικότητας αναμένεται να φτάσει τους επόμενους μήνες η κυβερνητική προπαγάνδα. Η περίφημη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη περί «ολιστικής ζωής» ήταν μόνο ένα από τα πολλά «επεισόδια» μιας προαποφασισμένης εκ-
στρατείας στήριξης του κυβερνητικού «success story».
Ιδίως, όταν οι πρόσφατες διαρροές του Μαξίμου για πρόωρες εκλογές δείχνουν πως η κυβέρνηση «κρατάει» κι αυτή την εναλλακτική.
Η περιγραφή της Ελλάδας από τον πρωθυπουργό ως μιας χώρας που «μπορεί να προσφέρει μία εξαιρετική ποιότητα ζωής» αρκεί να αντιληφθούμε πως το θέμα «δεν είναι απλά πόσα λεφτά θα βγάλω» αλλά το «να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο
πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά», προκάλεσε δικαίως οργισμένες αντιδράσεις.
Όμως δεν πρόκειται για μία ανοησία «εκτός κειμένου», που «ξέφυγε» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως υποστηρίζουν όσοι προσδοκούν περισσότερο την προσωπική του φθορά από τη φθορά της πολιτικής του.
Αντιθέτως, πρόκειται για ένα καλοστημένο σενάριο, προκειμένου τους επόμενους δύο με τρείς μήνες να παρουσιαστεί στον κόσμο μια εικονική πραγματικότητα, ακόμη και αν η καθημερινότητα των χαμηλών μισθών και της ακρίβειας την διαψεύδει κατάφωρα.
Καθόλου τυχαίο ότι μόλις την επόμενη ημέρα εμφανίστηκε μία ακόμη δημοσκόπηση που θέλει τη ΝΔ κυρίαρχη πολιτική δύναμη, με ποσοστά που καθιστούν εφικτό τον στόχο της εκλογικής αυτοδυναμίας.
Αυτά, ενώ ήδη η κυβέρνηση έχει… ξεμπερδέψει με τον Covid-19, αφού συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχει και κερδίζει χρόνο με τις τιμές του ρεύματος, καλλιεργώντας ψεύτικες προσδοκίες δραστικής μείωσης των υπέρογκων λογαριασμών, ενώ ήδη το εγχώριο «καρτέλ» αθροίζει κέρδη εκατομμυρίων.
Η «ενισχυμένη εποπτεία» φεύγει, μια ακόμα χειρότερη «μετα-προγραμματική επιτήρηση» έρχεται
Όπως προϊδέασε την περασμένη Τρίτη στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, ο «επόμενος σταθμός» αυτής της υπόθεσης θα είναι το… καλοκαιρινό πάρτι της εξόδου από τον μηχανισμό ενισχυμένης εποπτείας.
«Δρομολογείται η έξοδος της χώρας από το καθεστώς της ενισχυμένης εποπτείας, όντας η μόνη ευρωπαϊκή χώρα σε αυτό το καθεστώς από το 2018. Πότε δρομολογείται αυτό; Σε λίγους μήνες, αυτό το καλοκαίρι», είπε ο Χ. Σταϊκούρας.
Πράγμα που σημαίνει ότι –μιμούμενη τον ΣΥΡΙΖΑ πριν τέσσερα χρόνια– η κυβέρνηση θα «πλασάρει» ως επίτευγμα της πολιτικής της αυτή την –περισσότερο τυπικού χαρακτήρα– εξέλιξη. Θα επικαλεστεί μάλιστα και την πρόωρη εξόφληση του χρέους προς το ΔΝΤ.
Παράλληλα, όμως, θα αποκρύψει ότι οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς αλλά και οι «μεταρρυθμίσεις» της τελευταίας τριετίας προδιαγράφουν τη διατήρηση της ίδιας οικονομικής πολιτικής.
Σαφέστατος ως προς αυτό ήταν άλλωστε ο Χρήστος Σταϊκούρας, τονίζοντας πως πρέπει «να είμαι πολύ ξεκάθαρος σε αυτό, όπως είναι όλη η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών:
Η ευελιξία αυτή θα πρέπει να συνοδεύεται από δημοσιονομική υπευθυνότητα, ειδικά για μία χώρα η οποία ακόμα δεν έχει επενδυτική βαθμίδα». Αυτά, ενώ οι δείκτες του δημόσιου χρέους, όπως διαμορφώνεται από το 2019 και μετά κοντά στο 200%, έχουν ήδη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα ακόμη καθεστώς εποπτείας, που με μια απλή απόφαση θα μπορούν να επιβάλουν οι Βρυξέλλες, αμέσως μόλις λήξει η πολιτική της «δημοσιονομικής ευελιξίας», την παράτασή της οποίας μέχρι και το 2023 προδιέγραψε το Ecofin.
Ξεκάθαρη είναι και η τελευταία έκθεση της Κομισιόν, που δημοσιοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα και αναφέρει ότι οι χώρες με υψηλό χρέος θα πρέπει να περιορίσουν «την αύξηση των εθνικών τρεχουσών δαπανών κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο». Τρεις χώρες αναφέρονται: Ελλάδα, Ιταλία, Κύπρος.
Γεράσιμος Λιβιτσάνος
